Deurne - Willibrord - Echternach 721-1795 - Een vrome vervalsing ontmaskerd

Onder de titel Deurne - Willibrord - Echternach 721-1795 - Een vrome vervalsing ontmaskerd publiceerde Ton Spamer in 2017 een artikel als nummer 7 in de Kleine Serie van de Deurnese Historische Reeks.

In dit werk presenteert hij de correcte vertaling van de Latijnse schenkingsoorkonde uit 721, die zich in het Liber Aureus Epternacensis bevindt en waarin voor de eerste keer de namen van Bakel (Baclaos), Deurne (Durninum) en Vlierden (Fleodrodum) voorkomen. Tot voor kort werd, op gezag van Camille Wampach, steeds aangenomen dat de schenking door de Frankische grondbezitter Herelaef was gedaan aan Willibrordus zelf en dat die daarbij ook zelf aanwezig was. Spamer wijst erop dat de schenking niet is gedaan aan Willibrord maar aan de kerk van Bakel, waarvan Willibrord aan het hoofd lijkt te staan. Uit de oorkonde blijkt niet dat Willibrord daarbij zelf aanwezig was.

In deze studie wijst de auteur ook op de toenmalige politieke verhoudingen en op een in 2001 door de historica Stefanie Hamann gepubliceerde mogelijke familierelatie tussen Herelaef, de heilige Lambertus en de Pippiniden. Het feit dat de Bakelse kerk aan zowel Petrus en Paulus als (later) aan Sint-Lambertus († 718) was toegewijd zou er op kunnen wijzen dat de Bakelse kerk al vóór het jaar 718 was gebouwd.

Voorts merkt de auteur op dat volgens het Cartularium Bertels, daterend van rond 1600, het dorp Bakel, en mogelijk ook Vlierden, door Herelaef rechtstreeks aan het klooster in Echternach werden geschonken en dus geen Echternachs bezit werden via Willibrord. Dat wordt nog eens bevestigd door het feit dat Bakel, Vlierden (en Deurne) niet genoemd worden in het testament van Willibrord.

De publicatie is digitaal raadpleegbaar op de website van de Willibrorduskerk Deurne.