Johannes Petrus van Ooij (1911-1992)
| Johannes Petrus van Ooij | ||
 Foto: collectie Wilbertzangers | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Johannes Petrus van Ooij | |
| Roepnaam | Jan | |
| Geboorteplaats | Deurne | |
| Geboortedatum | 28 juni 1911 | |
| Overl.plaats | Deurne | |
| Overl.datum | 6 december 1992 | |
| Partner(s) | Wilhelmina Huberta Allegonda van Heijster (1911-2008) | |
| Beroep(en) | onderwijzer, leraar, dirigent | |
Johannes Petrus (Jan) van Ooij (1911-1992) was onderwijzer aan de Sint-Jozefschool en later leraar aan de Sint-Henricusulo.
Jan was een zoon van de spoorwegambtenaar Hendricus van Ooij (1873-1948) en Francisca van de Mortel (1875-1968).
Hij huwde met Wilhelmina Huberta Allegonda (Mien) van Heijster, (Deurne 27 augustus 1911 - Bakel 14 augustus 2008), dochter van de kleermaker Jozef van Heijster (1883-1960) en Allegonda Molders (1886-1963).
Uit dit huwelijk werden kinderen geboren:
- Henk
- Alda
- levenloos geboren kind (Helden 17 oktober 1952).
Jan was tijdens zijn militaire dienst tot maart 1934 gelegerd in Venlo, waar hij was ingedeeld bij de mitrailleurscompagnie. Na zijn dienstplicht werd hij in juni 1934 benoemd als onderwijzer aan de Sint-Jozefschool in de Sint-Jozefparochie. Bij de mobilisatie in augustus 1939 verbleef hij als sergeant in barakken bij Odiliapeel bij de opbouw van de Peel-Raamstelling. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog kon hij via het Franse Cherbourg vluchten naar Engeland. Van daar uit werd hij op 3 januari 1942 met een groot konvooi verscheept met de bedoeling om als kwartiermaker naar Nederlands Oost-Indië te gaan, maar toen dat tijdens de lang reis via Zuid-Afrika bezet werd door de Japanners kwam hij in Ceylon, het huidige Sri Lanka terecht. Vervolgend rondde hij in India een commando-opleiding af en werd hij ingedeeld bij het corps Insulinde van het Koninklijk Nederlands-Indische Leger (KNIL). Vanuit Ceylon nam hij deel aan commando-operaties voor de kust van Sumatra en Malakka. In januari 1946 werd hij gedemobiliseerd en kon hij terugkeren naar Deurne, waar hij nog diezelfde maand weer in de Sint-Jozefparochie voor de klas stond. Over zijn belevenissen bij de Duitse inval en gedurende de oorlog werd in 1970 in het Weekblad voor Deurne in een serie van 15 artikelen uitgebreid verslag gedaan onder de titel Een Deurnese jongen op Ceylon.[1]
Later werd Jan van Ooij leraar aan de Sint-Henricusulo waar hij de vakken engels, frans, biologie en natuurkunde doceerde.
Muziek
Als 14-jarige jongen was Jan van Ooij al zanger bij het bisschoppelijk college in Weert. Hij volgde twee cursussen gregoriaans en kreeg interesse in de kerkmuziek. Ruim twintig jaar was hij koorzanger in de parochie van de Heilige Jozef, zes jaar koorzanger in Helden-Panningen en daarna werd hij dirigent van het kerkkoor in Sint-Willibrordusparochie in Deurne-centrum.
Jan van Ooij was de oprichter en dirigent van het kerkkoor in de Heilige Geestparochie in Deurne-West. Voor zijn vele verdiensten als dirigent van het kerkkoor voor de Heilige Geestparochie kende de paus hem de onderscheiding Pro Ecclesia et Pontifice toe, uitgereikt tijdens de viering van het vijftienjarig bestaan van het parochieel kerkkoor in 1981. Het ereteken werd hem door pastoor Terken omgehangen.
Bronnen, noten en/of referenties
|