Oostenrijks pleegkind
Menig Oostenrijks pleegkind is na de Eerste Wereldoorlog voor kortere of langere tijd in Deurne of Vlierden in een gezin opgenomen om aan te sterken en gezond op te groeien na de ellende van de oorlog.
In de Zuidwillemsvaart van begin juni 1921 werd onder het plaatselijk nieuws van Vlierden het volgende gemeld:
- Omstreeks 15 juni a.s. zullen alhier een 12-tal Oostenrijksche kinderen arriveeren, die bij particulieren alhier voor eenigen tijd zullen verblijven.
Ruim een half jaar later meldde de plaatselijke correspondent:
- Op Maandag 6 Maart a.s. zullen de Oostenrijksche kinderen, die reeds sedert Juli j.l. hier verblijven, wederom naar hun ouders terugkeeren. Enkele blijven nog een tijdje hier. Alle kinderen zien er gezond uit en men kan zien dat het verblijf hier hun goed gedaan heeft.
Eind oktober 1922 kwamen er opnieuw vier Oostenrijksche kinderen naar Vlierden. Voor enkelen van hen was het zelfs de tweede keer dat ze hier kwamen, een teken dat hun eerste verblijf er goed bevallen was.
Een van de Vlierdenaren die zo'n kind opnam was de Vlierdense smid Petrus Andreas Fransen (1883-1947). In september 1921 moest dokter Wiegersma constateren dat het kind aan difterie leed. Het kind werd toen tijdelijk ter verzorging ondergebracht in het gasthuis (verpleeghuis) bij de Vlierdense zusters.
In Deurne verbleef de Oostenrijkse Rosa Würtsenberger gedurende lange tijd in het gezin van koperslager Wilhelmus van Heugten (1867-1939) aan de Schoolstraat.