Oostenrijkse Successieoorlog
De Oostenrijkse Successieoorlog (1740-1748) had met name in 1747 en 1748 veel invloed op het dagelijks leven in Deurne, maar liet hier ook langdurig sporen na want de ongehuwde Maria Vermenten raakte zwanger van een Hannoverse soldaat en haar uit deze relatie geboren zoon Antonie was een van de voorvaders van veel hedendaagse Deurnenaren.
In april 1747 verbleven meer dan tweeduizend Oostenrijkse soldaten in Deurne en werd het leegstaande huis van de kinderen Flipsen op het Haageind, samen met herberg De Prins ingericht als hospitaal.
Vanaf 19 juli 1748 tot 11 november 1748 verbleven in Deurne een regiment infanterie van de koning van Engeland onder leiding kolonel Brunck en een compagnie infanterie van 't regiment infanterie van kolonel Hauss. Dergelijke massale aanwezigheid van troepen zou zonder ingrijpen van de overheid leiden tot enorme prijsopdrijving van de levensmiddelen. Daarom werden op 18 juli 1748 in Deurne door drossaard en schepenen maximum prijzen afgekondigd. Die waren als volgt:
- zes witte broden - twee stuivers
- een tarwebrood - twee stuivers
- een roggebrood - volgens de prijs die in Helmond geldt
- runder- en schaapsvlees - vier stuivers per pond
- kalfvlees - drie stuivers per pond
- rookspek - zes stuivers per pond
- boter - vijf stuivers per pond
- eieren - twee stuivers per zes stuks
- bruin en wit bier - vier gulden per ton, een stuiver en acht penningen per kan
- Luiks bier - zes gulden per ton, twee stuivers per kan
- brandewijn - twaalf stuivers per kan, een stuiver en acht penningen per romertje
- jenever - twaalf stuivers per kan, een stuiver per romertje
- melk - een stuiver en een oortje per kan
- karnemelk - een halve stuiver per kan
Wie zich niet aan deze prijsbepalingen hield kon op een boete van drie gulden rekenen. Ook mocht er geen hooi of stro naar buiten Deurne vervoerd worden. Wie levensmiddelen als bonen, erwten, aardappelen, wortelen enz. wilde verkopen moest dat 's morgens tussen zeven en tien uur op het marktveld doen, waarbij ook de aanwezige militairen de gelegenheid moesten hebben om te kopen.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|