Petronella Martina van Dam (1911-1984)
| Petronella Martina van Dam | ||
 Foto collectie familie Vosmeer | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Petronella Martina van Dam | |
| Roepnaam | Nella, Nellie | |
| Geboorteplaats | Zeilberg | |
| Geboortedatum | 21 maart 1911 | |
| Overl.plaats | Deurne | |
| Overl.datum | 2 maart 1984 | |
| Partner(s) | [[PersoonPartner(s)::Johannes (Johan) Hendrikus Vosmeer]] | |
| Beroep(en) | dienstbode | |
Petronella Martina (Nella / Nellie) van Dam (1911-1984) was dienstbode bij rijksveldwachter Joseph Vosmeer (1879-1948) aan de Heuvelstraat in Deurne.
Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]
Nellie, in Deurne voornamelijk aangesproken als Nella, was het tweede kind uit het Zeilbergse gezin van Klaas van Dam en Theodora Maria (Dorre) Manders (1886-1957). Ze bezocht de bewaarschool en de lagere meisjesschool in Zeilberg en bracht daar ook haar jeugdjaren door. Later was ze als dienstbode werkzaam bij Joseph Vosmeer die van 1 januari 1932 tot 1 mei 1936 in Deurne rijksveldwachter was en aan de Heuvelstraat B.59/B.39 woonde. Johan Vosmeer, de jongste zoon van Joseph uit zijn eerste huwelijk met de Boekelse Hendrika Johanna Maria Beckers (1876-1919), was beroepsmarinier en gelegerd op de Marine Kazerne Willemsoord in Den Helder. Tijdens een thuisbezoek aan zijn vader (en stiefmoeder) leerde zij de jongste zoon van haar werkgever kennen. Op 19 juni 1933 werd hun huwelijk in de Sint-Willibrorduskerk te Zeilberg door pastoor Piggen ingezegend.
Verhuizingen[bewerken | brontekst bewerken]
Na hun huwelijk op 19 juni 1933 ging het echtpaar in Den Helder wonen waar op 27 juli 1934 hun eerste kind /zoon Joseph jr. geboren werd. Hoogtepunt in die dagen was het feit dat de moeder van Nellie met nauwelijks reiservaring een uren durende reis met de stoomtrein ondernam om haar eerste kleinkind in Den Helder te kunnen zien. Op 5 september 1934 vertrok haar echtgenoot met de Hr Ms “Marnix van Sint Aldegonde” naar Nederlands Oost- Indië waar hij achtereenvolgens verbleef in Tandjong Priok ( Batavia / Java) en de Marine Kazerne te Goebeng Soerabaja / Oost-Java). Voordat Johan naar Nederlands Oost- Indië vertrok had hij zijn echtgenote Nellie en zoon Joseph jr. naar een woning aan de Heuvel B.43 (later huisnummer 5) in Deurne verhuisd zodat ze dichter bij familie en vrienden kon zijn. In maart 1935 verhuisde ze naar de Heuvelstraat B.49 (later huisnummer 12), recht tegenover de woning van haar schoonvader. Op 6 maart 1937, na bijna twee en een half jaar, aanvaardde Johan de thuisreis en kon het gezin op 7 mei 1937 weer herenigd worden. Haar echtgenoot werd vervolgens bij de afdeling Mariniers te Rotterdam geplaatst en zodoende vertrok het gezin op 1 juli 1937 weer uit Deurne om aan de Ridderspoorstraat in Rotterdam te gaan wonen. Vervolgens woonde het gezin nog aan de Boekweitstraat (mei 1938) waar later dat jaar hun tweede kind en zoon Nico geboren werd. 23 juni 1939 moest er weer verhuisd worden, dit keer naar Souburg. In maart 1940 werd haar echtgenoot overgeplaatst naar de korpsschool van de mariniers in Rotterdam en verhuisde het gezin terug naar de Millinxstraat in Rotterdam.
Tweede Wereldoorlog[bewerken | brontekst bewerken]
In de vroege ochtenduren van 10 mei 1940 brak de Tweede Wereldoorlog uit. Haar echtgenoot was een van de circa 450 in Rotterdam gelegerde beroepsmariniers die betrokken raakte bij de felle gevechten om de Rotterdamse Maasbruggen. Deze strijd eindigde na hevige bombardementen op 14 mei met de overgave van de stad Rotterdam. Het waren moeilijke dagen voor Nellie want terwijl ze deze dagen alleen met haar twee kleine kinderen moest doorstaan was haar man actief bij de gevechtshandelingen betrokken, met alle gevaren van dien. Johan werd krijgsgevangen gemaakt, na enige tijd vrijgelaten onder de voorwaarde dat hij beschikbaar zou blijven. Zijn schoonvader Nicolaas van Dam drong er bij hem op aan om met zijn gezin in Deurne te komen wonen en regelde een huurwoning aan de Liesselseweg F.65 waar het gezin na de demobilisatie van Johan per 27 juli 1940 ging wonen. Hier werden Joop (1941), Nellie (1945), Theo (1948) en Maria (1951) geboren. Het leed was voor Nellie echter nog niet geleden want haar man raakte in Deurne betrokken bij het verzet o.m. de voedselvoorziening voor onderduikers. Hij moest zich weer melden als krijgsgevangene en werd tewerkgesteld in Linz in Duitsland. Na een bombardement in Duitsland onttrok hij zich aan deze tewerkstelling. Hij werd als vermist opgegeven en dook onder in Berghem en sloot zich daarna aan bij het gewapend verzet via de RVV-Verzetsgroep Deurne met een uitvalsbasis op De Zwarte Plak.
Na de oorlog[bewerken | brontekst bewerken]
In 1954 werd er voor de laatste keer verhuisd, dit maal naar de Hellemanstraat 23, het adres waar Nellie en Johan bijna 30 jaar met hun gezin woonden.
Sinds haar huwelijk was Nellie, door afwezigheid van haar man als marinier en verzetstrijder, vaak op zichzelf aangewezen. Door de ervaringen die ze had opgedaan had ze zich ontwikkeld tot een vrouw die sterk in haar schoenen stond en haar eigen boontjes heel goed kon doppen. Die ervaringen hadden echter ook een flinke wissel getrokken op haar gezondheid. De gezondheidstoestand van Nellie, maar ook van haar echtgenoot Johan, was op een gegeven moment zodanig dat ze in Verzorgingstehuis- en Verpleegtehuis St. Joseph aan de Kruisstraat in Deurne opgenomen moesten worden. In die periode vierden ze nog hun gouden huwelijksjubileum. Na een verblijf van meer dan een jaar in dit verpleegtehuis zijn ze in 1984 kort na elkaar gestorven. Ze werden op begraafplaats Jacobshof te Deurne-West begraven.
Foto collectie familie Vosmeer
