Rectoraat Liessel
Het rectoraat Liessel was tot 1851 een rectoraat onder de Sint-Willibrordusparochie van Deurne-centrum.
In 1350 werd in Liessel een Sint-Hubertuskapel gebouwd welke werd toegewijd aan de H. Maria en Sint Hubertus. Rond 1600 was Liessel nog een vrij druk bezochte bedevaartplaats, waar Sint Hubertus vereerd werd als patroon tegen hondsdolheid. Ook nu nog heeft Liessel weer een fraaie Sint Hubertuskapel en wordt 3 november door het Sint Hubertusgilde op traditionele wijze met broodwijding gevierd.
De oude kapel, die een zeer bewogen bestaan achter de rug had, heeft men in 1831 met uitzondering van de oude toren gesloopt. In 1672 kreeg Liessel de eerste schuurkerk en in 1707 de tweede. Zeker is dat de tweede werd toegewijd aan Sint Willibrordus. Vanaf dit tijdstip maakt Sint Hubertus plaats voor Sint Willibrordus. De reden hiervan is niet helemaal duidelijk. Ook de diverse naslagwerken geven op deze vraag geen antwoord.
In 1832 werd de waterstaatkerk aan de oude toren gebouwd. Al die tijd was Liessel een rectoraat onder de Sint-Willibrordusparochie van Deurne-centrum. Dit hield ook in, dat de Liesselse kerkgebouwen door de kerkelijke overheid als kapel werden betiteld, wat wel eens verward werd met de Sint Hubertuskapel.
Op 1 januari 1851 werd het rectoraat Liessel tot zelfstandige parochie verheven met de naam Sint-Willibrordusparochie.