Sleens huisje
Het Sleens huisje was een landarbeiderswoning in vroegere wijk C.26 in Deurne, gebouwd volgens het model dat het gemeentebestuur van Deurne en Liessel tijdens een excursie in Sleen (Drenthe) bekeken had.
In 1920 bezocht een delegatie van het Deurnese gemeentebestuur het dorpje Sleen in Drenthe om zich op de hoogte te stellen van de mogelijkheden die men daar had ontwikkeld met betrekking tot de bouw van goedkope boerderijtjes. De afgevaardigden waren verbaasd dat er voor zo’n laag budget een dergelijk boerderijtje gebouwd kon worden. Het waren met name pastoor Roes en Jan van Deursen die de kleine boeren in de gemeente Deurne en Liessel aan een goedkope boerderij wilden helpen.
Pastoor Roes, als voorvechter voor de kleine boer in de Peelstreek, schreef op 4 april 1921 aan de redactie van de Zuidwillemsvaart :
- Hierbij een bereikbaar ideaal voor onze zandboertjes. De woning bevat beneden 3 flinke kamers, kelder en flink achterhuis, plaats voor 2 à 3 koeien, een paard en twee varkenshokken. Deze woning heeft gekost 2500 gulden en is thans te bouwen voor 2000 gulden
Wethouder Jan van Deursen kreeg in 1921 vergunning en aannemer-metselaar Thijs Flipsen bouwde deze landarbeiderswoning volgens het model dat men in Sleen had gezien. Het huisje stond voor 1953 in wijk C.26. Dat adres veranderde later achtereenvolgens in Sleenweg 4 en Zandbosweg 4. Het werd respectievelijk bewoond door de familie Coolen, Willem Vogels en Leo van Dooren. Begin jaren zestig van de twintigste eeuw werd de provinciale weg Helmond-Deurne-Venray aangelegd. Het huisje kreeg toen weer een nieuw adres: Helmondsingel 24.
In de volksmond noemde men dit huis Sleen 1. Deze benaming zou gegeven zijn omdat men de verwachting had dat er nog meer van dergelijke woningen in Deurne gebouwd zouden worden.[1] Er waren echter twee verschillende modellen van dit huis, aangeduid als I en II.[2] Het is waarschijnlijker dat de benaming Sleen één slaat op bouwtype I. Het bleef overigens in Deurne slechts bij één woning.
Het boerderijtje werd uiteindelijk aangekocht door de familie Van Dooren, die het rond 1985 liet afbreken. Het vrijgekomen terrein werd in gebruik genomen als parkeerterrein.
Bronnen, noten en/of referenties
|