U steunt de heemkundekring door lid of vriend te worden.
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis.

Veenderij Minke

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Vervoer van turf per smalspoor vanuit de Peel
Leden van het bestuur van de Belgische zustergemeente Deurne op excursie bij Veenderij Minke
Minke nv, gebr. - veenderijen en turfstrooiselfabrieken 1958 LR.jpg

De veenderij van de N.V. Gebroeders Minke uit Dedemsvaart, kortweg Veenderij Minke genaamd, was een verveningsbedrijf dat werd opgericht door de gebroeders Sjef en Frits Minke.


Eind 1954 deed de Veenderij Minke, gevestigd aan de Julianastraat 40 in Dedemsvaart een verzoek voor vervening in het Peelgebied van de gemeente Deurne. De vergunning werd verleend onder enige voorwaarden en was geldig tot 1 mei 1956.

Afdeling Deurne[bewerken | brontekst bewerken]

Door verschil van zakelijke inzicht van de beide broers gingen ze in een goede verstandhouding zakelijk uit elkaar. Er werd een “Afdeling Deurne” opgericht, waar Sjef de eigenaar van werd. Het vestigingsadres was Heuvelstraat 26 in Deurne. Bartel van Heugten werd de administrateur en Jan Kohrman de bedrijfsleider.

Het te vervenen gebied lag aan de oostelijke oever van het Deurnese kanaal. Dit gebied werd, wat de ontwatering betreft, in tweeën gescheiden, door een waterscheiding die ongeveer samenviel met de verlengde van de aslijn van de Loonse baan. Het noordelijke van de bovengenoemde aslijn gelegen gedeelte behoorde tot het stroomgebied van de Vreekwijkse loop. En het zuidelijke van de aslijn gedeelte gelegen tot het stroomgebied van de Soeloop.

In 1957 sloot Veenderij Minke een contract voor 25 jaar met de gemeente Deurne ter vervening van peelgronden westelijk en noordelijk van Helenaveen. Het zou het laatste bedrijf zijn dat in Helenaveen turf won en verwerkte. De turf werd machinaal gewonnen. Het veen werd afgevoerd en verwerkt tot grondstof voor bodemverbetering zoals onder andere potgrond voor de champignonteelt.

Afbouw productie[bewerken | brontekst bewerken]

Zo rond 1975 begon het einde van de Deurnese vestiging van Veenderij Minke zich af te tekenen. Het kantoor verhuisde van Deurne naar Helenaveen. Door de enorme druk vanuit de milieuorganisaties werden vijf jaar later alle Peel-restanten tot beschermd natuurgebied verklaard en kreeg het bedrijf nog 3 jaar de tijd om zijn veenbedrijf te beëindigen.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

In het boekje "Minke" de laatste vervener. 1956-1983 beschijft de auteur Wim Crommentuijn de activiteiten van de firma Minke in de Deurnese Peel.