Wachtpost 27
foto collectie Tineke Segers
Wachtpost 27, ook wel De Blokpost genoemd was een in 1866 gebouwde en in 1970 afgebroken wachtpost met woonhuis aan de spoorweg Eindhoven-Venlo en bevond zich nabij de eveneens verdwenen spoorwegovergang aan de Blokpostweg.
Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]
De straatnaam Blokpostweg werd officieel ingevoerd per 1 januari 1955. Tot er in 1922 een onbewaakte spoorwegovergang kwam was daar een pad en bewaakte overweg voor fietsers en wandelaars. Dit merkteken uit het verleden was gelegen in een open ruimte in de bossen, met de blik op dennen, brem en akkers en er was geen elektrisch licht en geen leidingwater aanwezig. Het huisje had eerst als adres Rakt B.122 en vanaf 1955 Blokpostweg 3.
Familie Matheij[bewerken | brontekst bewerken]
Harrie Matheij, een zoon van Peter Johannes Matheij en Catharina Hermans, is geboren en getogen in Wachtpost 27. Door het houden van kippen en geiten en het telen van eigen groenten was het leven er goedkoop. Terwijl vader zijn beste krachten gaf aan Weg en Werken, zorgde moeder tot 1922 voor de overwegbomen aan de Blokpostweg, de bosweg die de Helmondseweg verbond met Vlierden en de verbindingsweg met Bakel vormde. Veel verkeer was er niet. Daarom hield men de bomen gemakshalve maar steeds gesloten tot er een boer over wilde, die naar zijn land ging of die hei kwam maaien voor mestvorming. Voordat je de overweg vanuit Vlierden kon passeren moest je eerst een “loop” doorwaden in een gebied dat de “Waterstap” genoemd werd. Als de familie zondags naar de kerk ging, liep men gemakshalve langs de spoorlijn tot aan de Barrière. Daar had vader Matheij een bruggetje over de greppel geslagen. Als er in de winter een dik pak sneeuw lag, stond hij tijdig op om een vrij pad te vegen van de wachtpost tot aan de eigen brug.
Dirk Schreuder[bewerken | brontekst bewerken]
In 1937 kwam de protestantse mandenmaker Dirk Schreuder er wonen met zijn dochter Bertha Wilhelmina. In die periode was er nog steeds een zandpad en een onbewaakte spoorwegovergang voor fietsers en voetgangers aanwezig en werd die vooral benut door bezoekers van bungalowpark De Bikkels.[1]
Familie Verbiest-Segers[bewerken | brontekst bewerken]
De familie Verbiest-Segers verhuisde in 1960 van Helmond naar Wachtpost 27 in Deurne. Zoon Willy leed aan zware astma en hun huisarts meende dat de boslucht hem goed zou doen. Zoon Alex is in 1962 in wachtpost 27 geboren. Tineke Segers:
- “Mijn man werkte niet bij de spoorwegen maar bij de kalkzandsteenfabriek in Liessel. We hebben er heerlijk gewoond, we hadden een pomp in de keuken, licht van petroleumlampen en een houtkachel als verwarming en kookvoorziening. In de tuin hadden we een regenput waar ik het water uithaalde om de was te doen. In het schuurtje naast de wachtpost stond een hout gestookte koperen wasketel waar ik de was in kookte. Hout kochten we bij boswachter Jan Mertens die ook bij ons in de buurt woonde. Eens in de maand kwam de heer Leegwater van de spoorwegen bij ons de huur ophalen (was toen vijf gulden per week). In 1965 kochten we een stroomaggregaat zodat mijn man in de schuur kon knutselen. Ook kochten we een televisietoestel, en als we dan twee uur naar de tv gekeken hadden moest mijn man naar de schuur rennen om de aggregaat bij te vullen. Bij de wachtpost hadden we een stukje grond waarop wij groente en fruit teelden. We hadden ook twee geiten, een paar kippen en twee honden. Toen de kinderen naar school gingen, bracht ik ze ’s morgens naar de harde weg (Helmondseweg) waar ze door Sjef Guffens met een busje opgehaald werden.
- In 1965 is er in het Zandbos een vliegtuig neergestort, wij zijn daar destijds gaan kijken. Niet ver uit de buurt in het Zandbos stond nog een huisje met het opschrift “God heeft U de vrede gegeven, bewaar hem”. In dat huisje woonde een vrouw die zich voorstelde als mevrouw Barten-Lemmens en als vrouw van een ambtenaar. Velen in Deurne kende haar echter onder de naam juffrouw Kip. Ze kwam af en toe naar de wachtpost gewandeld en bracht dan snoepjes voor de kinderen mee, ze was altijd heel vriendelijk.
- Tot onze schrik vertelde de heer Leegwater, toen hij in 1970 weer eens de huur kwam ophalen, dat de NS besloten had om op korte termijn enkele wachtposten af te breken en dat we andere woonruimte moesten zoeken. We kochten het huis aan de Milhezerweg 65 van spoorwerker Johannes van Gog. Nog geen twee maanden later werd wachtpost 27 afgebroken.
Diversen[bewerken | brontekst bewerken]
- Op zaterdag 18 november 1899 vond een vreselijk ongeval plaats bij Wachtpost 27. De 14 maanden oude baby Hendrica Janssen, dochter van Peter Johannes Janssen en Allegonda Matheij, viel uit de wieg en liep daarbij een schedelbasisfractuur op waaraan ze de volgende dag overleed.[2]
- In de nacht van 16 op 17 december 1903 ontspoorde een goederentrein tussen Wachtpost 26 en 27, zonder persoonlijke ongelukken.[3]
- Op maandag 9 december 1912 liet W. Aspers uit Weert bij Wachtpost 27 door de notaris een grote partij zwaar tophout publiek verkopen.[4]
- De familie Strijbosch op het adres Esdonk 16 was enige tijd de buurman van De Blokpost. Heinrich Cerfontaine zou volgens Toon Strijbosch tijdens de Tweede Wereldoorlog nog enige tijd in wachtpost 27 hebben gewoond.[5]
- In december 1922 wijzigde de bewaakte spoorwegovergang bij de wachtposten 21, 26 en 27 in een onbewaakte.[6]
- Wachtpost 27 was in 1968 nog het enige bewoonde pand in het verzorgingsgebied van het Gemeentelijk Electriciteitsbedrijf dat niet op haar elektriciteitsnet was aangesloten.
Op de lijst van objecten aan de spoorweg in de gemeente Deurne is meer gedetailleerd te zien hoe wachtpost 27 gesitueerd was ten opzichte van de andere wachtposten en objecten die langs de spoorlijn in Deurne aanwezig waren.
Bronnen, noten en/of referenties
|