Wilhelmus Peter Leonardus van Eijk (1831-1892)
| Wilhelmus Peter Leonardus van Eijk | ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Wilhelmus Peter Leonardus van Eijk | |
| Roepnaam | Willem | |
| Geboorteplaats | Deurne | |
| Geboortedatum | 27 januari 1831 | |
| Overl.plaats | Millingen a.d. Rijn | |
| Overl.datum | 19 september 1892 | |
| Beroep(en) | geestelijke | |
Wilhelmus Peter Leonardus (Willem) van Eijk (1831-1892) was een van de vele priesters afkomstig uit Deurne. Hij was pastoor in Millingen.
Willem was het enigste kind uit het tweede huwelijk van zijn moeder, de vroedvrouw Maria Elisabeth Elen (1783-1854). Zijn vader was wethouder Johannes van Eijk. Zijn moeder kreeg negen kinderen uit haar eerste huwelijk met Antonius Franciscus Josephus Sauvé (Asten 1783-1825 Asten).
Hij werd op 6 juni 1857 priester gewijd in 's-Hertogenbosch. Een half jaar later werd hij benoemd tot assistent te Lith.
Op 22 december 1858 werd hij kapelaan te Vught.
Op 9 maart 1863 vertrok hij naar Tilburg en werd kapelaan van de parochie Korvel.
Op 18 maart 1878 werd hij pastoor te Millingen. In Millingen overleed hij op 61-jarige leeftijd. Door De Maasbode werd een uitgebreid verslag van zijn begrafenis gepubliceerd.[1]
Hij was een kenner en liefhebber van archeologie. Hij bezat een aanzienlijke verzameling oudheden. Op zijn aanwijzing en onder zijn leiding werd in 1887 een grote hoeveelheid voorwerpen opgegraven uit de Romeinse tijd, waarvan de meeste in het Rijksmuseum te Leiden worden bewaard.[2]
Bronnen, noten en/of referenties
|