Derpsestraat 33a
Derpsestraat 33a is een adres in Deurne.
Ligging[bewerken | brontekst bewerken]
In de tuin van het huidige pand Derpsestraat 33a lagen vroeger zowel een gedeelte van een oude zandweg tussen Oude Liesselseweg en Derpsestraat, als oostelijk aan die weg twee erven met huizen erop. Net als een stuk van de weg lagen beide huizen grotendeels in de tuin van het huidige huis. De zuidelijke boerderij liep door onder het huidige doodlopende stuk van de Derpsestraat.
Ontwikkeling[bewerken | brontekst bewerken]
Gemeenschappelijke geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Beide erven vormden aanvankelijk samen één goed. Dat was vóór 1646 eigendom van Jan Hendrick van de Sande. Zijn neven Andries Swerius van Breij en Jan Buskens, beide wonend in het Land van Kessel, verkochten het in 1646 aan Andries Hendrick Noijen (circa 1600-1693). Mogelijk heeft Andries het goed toen toch niet volledig in bezit gekregen, want in 1669 maakten Andries Hendrick Noijen (gehuwd met Geertruijdt, dochter van wijlen Hanrick Sijmonts) en mr. Jan van de Sande (gehuwd met Lijske, dochter van wijlen Joost Hanrick van de Sande) een deling van het goed. Ieder kreeg de helft van het huis. Mogelijk was dat de basis voor het opsplitsen van het goed.
In 1702 bezat Peter Dries Noijen, bezitter van vier hoornbeesten en 8,5 lopens grond, het goed. Hij woonde er in 1703 met zijn vrouw en twee kinderen boven de 16 jaar. Eén van die kinderen, Cornelis Noijen (voor 1682-1736), volgde zijn vader op. In 1736 tot en met 1766 was zijn weduwe bewoonster en bezitster van het goed. Haar zoon Lourens Cornelis Noijen erfde het goed en bewoonde het zelf (1771 tot met 1781), en na hem zijn kinderen (1786 en 1791). Schoonzoon Jacobus van den Huvel (1754-1835) volgde zijn schoonvader als eigenaar op, na een boedeldeling in 1796. In die boedeldeling werd expliciet melding gemaakt van één goed met twee huizen. Die huizen stonden in 1832 kadastraal bekend als E 133 (klasse 9, in het noorden, huisnummer 258) en E 135 (klasse 7, in het zuiden, huisnummer 259). Jacobus woonde zelf op het zuidelijke erf, terwijl op het noordelijke de ongetrouwde spinster Henrica Govers (1778-1851) met haar zoon woonde. Rond 1835 werden beide erven met het bijbehorend land publiek verkocht.[1]
Het noordelijke erf[bewerken | brontekst bewerken]
Op 10 augustus 1836 kocht Pieter Mikkers van de broers en zus Joseph, Gerrit, Lourens en Hendrina van den Heuvel, kinderen van Jacobus van den Heuvel, bij een openbare verkoop een huis en hof met een perceel weiland te Deurne, kadastraal bekend als E 133, groot 23 roeden 28 ellen voor 314,50 gulden.
Door de verkoop van delen van die percelen wijzigde de kadastrale aanduiding rond 1837 naar E 1019 met de tuin E 1020. Rond 1859 verkochten de erfgenamen Mikkers hun bezit.[2] Koper was Maria van Lierop. Na haar dood verkochten haar kinderen rond 1866 het bezit van hun moeder, waaronder dit erf met huis.[3] Francis Keijzers was de nieuwe eigenaar. Rond 1877 verkochten zijn erfgenamen het huis met stal en de grond.[4] De kennelijk twee huisadressen waren toen B.17 en B.18. Koper was Jan Wosky, die het huis met de adressen B.17 en B.18 rond 1880 doorverkocht.[5] Het werd toen eigendom van Johanna Maria en Antonia, twee ongehuwde dochters van Joannes van den Hurck (1777-1832). Zij behielden het huis tot rond 1905, en verkochten het toen verder.[6] De arbeider Willem van der Zanden werd de nieuwe eigenaar van het dubbele huis met stal E 1019 en de tuin, die door uitbreiding inmiddels bekend was als E 1510. Al rond 1905 verkocht hij het geheel weer door.[7] Op dat moment werd het gekocht door Frans van Gool, die de 2 huizen en stal rond 1917 verder verkocht.[8] De nieuwe eigenaar, fabrieksarbeider Martinus Jegerings (1866-1949), verkocht het dubbele huis al rond 1918 weer verder.[9] De nieuwe eigenaar, Leonardus van Loon (1844-1923), bezat het huis met de twee woningen tot rond 1922, en woonde er waarschijnlijk ook zelf.[10] De kinderen van Wilhelmus Koppens (1861-1914), die het samen kochten, lieten het pand rond 1942 veilen.[11] Mogelijk bewoonde Van Loon het huisje ook nog na de verkoop. In 1930 wijzigde het adres van de rechter van de twee woningen van A.72 in Lage Kerk A.41. Het werd toen namelijk bewoond door de weduwe L. van Loon. De linker woning, die waarschijnlijk het adres A.73 had en na 1930 Lage Kerk A.40, stond wellicht leeg, want een bewoner is niet bekend.
Petrus Hubertus Goossens (1876-1945) kocht het huizenblokje op de veiling rond 1942. Zijn zus Wilhelmina Goossens, zijn erfgename, liet het pand rond 1946 slopen en de grond daarna met de tuin samenvoegen tot E 2438. Na kadastrale hermeting rond 1956 werd dat N 183, tuin. Rond 1965 werd het stuk grond tegen een ander geruild, waardoor het eigendom van de gemeente Deurne werd.[12]
Het zuidelijke erf[bewerken | brontekst bewerken]
Koper van het zuidelijke erf, kadastraal bekend als E 135, op 10 augustus 1836 was de herbergier Johannes van Eijck (1787-1865). Kort daarna werd het perceel gesplitst; Van Eijk startte rond 1837 de verhuur van het pand, in de vorm van meerdere woningen. Kadastraal werden die bekend als E 1021 (huis & erf), E 1022 (huis & erf) en E 1023 (huis, schuur en erf). Hij verkocht de drie woningen in het pand met bijbehorende tuinen rond 1866.[13] De nieuwe eigenaar, timmerman Mattheus van de Kruijs, verkocht de woningen en tuinen rond 1871 verder.[14] Koper was Jean Vlemmings (1814-1883), die de drie woningen met tuinen rond 1874 verder verkocht.[15] De nieuwe eigenaar werd de ongetrouwde landbouwer Jan Kuunders, die de huisjes rond 1881 weer tot één woning liet verenigen.
De nieuwe aanduiding werd E 1512 (huis, erf en tuin). Rond 1885 werd het bezit verkocht. Pieter Alphons Sauvé (1846-1912) was toen voor een gedeelte mede-eigenaar.[16] De nieuwe eigenaar, Louis de Martines (1839-1925), verkocht het pand meteen door.[17] Net als het noordelijke erf was het pand toen enige tijd eigendom van Johanna Maria en Antonia, twee ongehuwde dochters van Joannes van den Hurck (1777-1832). Zij verkochten het rond 1895 verder.[18] De nieuwe eigenaren werden de zussen Johanna en Martha van de Mortel, met hun vader Adriaan van de Mortel (1849-1936) als vruchtgebruiker. Zij hadden het pand tot rond 1929 in bezit.[19]
Het huis werd vervolgens gekocht door de Armen van Deurne, later genoemd het Burgerlijk Armbestuur en daarna de Gemeentelijke Instelling voor Sociale Zaken. Die partij, die het als armenhuisje zal hebben verhuurd, deed het huisje rond 1953 over aan de gemeente Deurne. In 1930 woonde er A. Bukkems, rond 1953 Josephus Manders (1896-1970). Het wijzigde toen van huisnummer A.71 naar Lage Kerk A.42.[20] Sinds 1930 was het huisadres van het pand Lage Kerk A.42. Rond 1958 werd het perceel met het pand kadastraal hermeten.[21] Het padn had inmiddels het huisadres Derpsestraat 29 gekregen, en na de kadastrale hermeting de perceelsaanduiding N 187. Rond 1958 werd het huis gesloopt.[22]
Het perceel werd daarop als tuin gebruikt. Rond 1979 werd het perceel kadastraal met aangrenzende grond verenigd.[23] Het perceel werd daarop bekend als N 1341.[24] Na allerlei herverkavelingen werd het gebied rond de voormalige weg van Derpsestraat naar Oude Liesselseweg kadastraal bekend als N 1766. De gemeente Deurne startte in de vroege jaren tachtig met uitgifte van bouwkavels en de aanleg van een nieuwe, nu haaks op de Derpsestraat staande weg. Terwijl de weg naar het huidige adres Derpsestraat 29 historisch was, is deze weg naar de oversteekplaats over de Toon Kortoomslaan een product uit de jaren tachtig.
Het huidige huis[bewerken | brontekst bewerken]
Het echtpaar Van den Berkmortel-Kuunders kocht rond 1985 een deel van perceel N 1766 van de gemeente Deurne, aan dit nieuwe dwarsweggetje. Het huidige pand met adres Derpsestraat 33a, waarbij de aangrenzende tuin hoort waarin de vroegere gebouwen stonden, werd in 1986 gebouwd. Zij behielden het pand tot na 1989.[25]
Bronnen, noten en/of referenties
|