U steunt de heemkundekring door lid of vriend te worden.
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis.

Driedelige Kolom: verschil tussen versies

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
k (Digitaal Krantenarchief Deurne heeft pagina Three part collum 76 hernoemd naar Driedelige Kolom: Uit publicaties blijkt dat deze Engelse benaming onjuist is)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1: Regel 1:
[[Bestand:threepartcoloms76.jpg|thumb|300px|Three part collum - Schelde]]
[[Bestand:threepartcoloms76.jpg|thumb|300px|Three part collum - Schelde]]
Het kunstwerk '''Three part collum 76''' stond aan de [[Schelde]] voor de [[Frans Hoebenshal]], voordat deze werd afgebroken.
Het kunstwerk, een staalplastiek met de naam '''Driedelige Kolom''', stond van 1979 tot de afbraak van de [[Frans Hoebenshal]] in 2013 aan de [[Schelde]] in Deurne.




Het kunstwerk van P.G. Hermans bestond uit drie elementen van roestvrij staal, een keer geborsteld en twee keer gepolijst. Het stond op een plateau van stenen. Het kunstwerk werd geplaatst in 1976.
Het opvallend stalen monument was gemaakt door de toen 34-jarige [[Helenaveen|Helenaveense]] beeldhouwer [[Peter Hermans]]. Hermans had zo'n drie jaar lang aan de voltooiing van deze creatie gewerkt. Eigenlijk een jaar te lang, want het was de bedoeling dat het kunstwerk de wijk [[Koolhof]] zou opsieren vanaf de opening van de sporthal in augustus 1978. De drang tot perfectie van de kunstenaar leidde er echter toe dat een eerste uitvoering van het object in de ogen van Hermans geen goedkeuring kon vinden. Het achterliggende idee kwam er naar zijn mening niet voldoende in tot uitdrukking.


Een tweede poging, waarbij de staalsoort werd aangepast, leverde een beter resultaat op. Het kunstwerk kreeg de naam „Driedelige Kolom". Een droge, maar rake omschrijving, want het kunstwerk bestond uit drie afgeplatte stalen palen met een hoogte van ruim vijf meter. Drie gepolijste spiegels waren aangebracht op evenzoveel vlakken. Een driehoekige staaf met rode, gele, en blauwe kleurbanen completeerde het geheel.
Door het spiegeleffect, de structuur van de kolommen en de bewegende staaf ontstond een vorm van gezichtsbedrog. Wanneer men om het beeldhouwwerk heen liep, leek het alsof de constructie meebewoog. Hermans had dit principe al eens eerder toegepast bij een staalplastiek tegenover gemeenschapshuis De Vierspan.
Deze twee projecten waren voor de Helenaveense beeldhouwer onderzoekingen, waarbij hij probeerde in de statische massieve kolossen beweging, een essentieel onderdeel van de natuur, te verbeelden.
{{Appendix|2=
* Krantenknipsel uit onbekende krant van woensdag 18 juli 1979
* Krantenknipsel uit onbekende krant van donderdag 3 augustus 1979
{{references}}
}}
[[categorie:Openbare kunst]]
[[categorie:Openbare kunst]]
[[categorie:Beeldende kunst]]
[[categorie:Beeldende kunst]]

Versie van 25 nov 2022 19:11

Three part collum - Schelde

Het kunstwerk, een staalplastiek met de naam Driedelige Kolom, stond van 1979 tot de afbraak van de Frans Hoebenshal in 2013 aan de Schelde in Deurne.


Het opvallend stalen monument was gemaakt door de toen 34-jarige Helenaveense beeldhouwer Peter Hermans. Hermans had zo'n drie jaar lang aan de voltooiing van deze creatie gewerkt. Eigenlijk een jaar te lang, want het was de bedoeling dat het kunstwerk de wijk Koolhof zou opsieren vanaf de opening van de sporthal in augustus 1978. De drang tot perfectie van de kunstenaar leidde er echter toe dat een eerste uitvoering van het object in de ogen van Hermans geen goedkeuring kon vinden. Het achterliggende idee kwam er naar zijn mening niet voldoende in tot uitdrukking.

Een tweede poging, waarbij de staalsoort werd aangepast, leverde een beter resultaat op. Het kunstwerk kreeg de naam „Driedelige Kolom". Een droge, maar rake omschrijving, want het kunstwerk bestond uit drie afgeplatte stalen palen met een hoogte van ruim vijf meter. Drie gepolijste spiegels waren aangebracht op evenzoveel vlakken. Een driehoekige staaf met rode, gele, en blauwe kleurbanen completeerde het geheel.

Door het spiegeleffect, de structuur van de kolommen en de bewegende staaf ontstond een vorm van gezichtsbedrog. Wanneer men om het beeldhouwwerk heen liep, leek het alsof de constructie meebewoog. Hermans had dit principe al eens eerder toegepast bij een staalplastiek tegenover gemeenschapshuis De Vierspan.

Deze twee projecten waren voor de Helenaveense beeldhouwer onderzoekingen, waarbij hij probeerde in de statische massieve kolossen beweging, een essentieel onderdeel van de natuur, te verbeelden.

Bronnen, noten en/of referenties
  • Krantenknipsel uit onbekende krant van woensdag 18 juli 1979
  • Krantenknipsel uit onbekende krant van donderdag 3 augustus 1979