Helmondseweg 76
Helmondseweg 76 is een adres in Deurne.
De kinderen en erfgenamen van Servaas van de Weijer waren eigenaar van een perceel bouwland dat bij de invoering van het kadaster in 1832 kadastraal B 134 werd en 0.82.20 m² groot was. Via burgemeester Jan Willem van de Mortel en de familie Spoorenberg uit Helmond kwam het perceel in handen van de Deurnese landbouwer en wethouder Jan van Deursen.[1]
Van Deursen splitste van het perceel drie bouwkavels af van respectievelijk 1.480, 1.580 en 1.250 m². Laatstgenoemde kavel, kadastraal B 1361, verkocht hij op 27 oktober 1922 voor 492 gulden aan de spoorwegbeambte Pieter Jan Pubben.[2] Die vroeg en kreeg op 6 december 1922 vergunning om daarop een huis te bouwen.[3] Kort daarna verkocht Pubben een gedeelte van zijn voortuin aan de provincie voor verbreding van de Helmondseweg en werd zijn perceel kadastraal B 1788, groot 1.234 m².[4]
Toen Pieter Jan Pubben in 1941 overleed, woonde zijn vrouw in Born.[5] Het is onbekend wie toen in het huis aan de Helmondseweg woonde. Bij een inventarisatie van de oorlogsschade 1940-1944, die voor dit pand beperkt bleef tot een schadebedrag van ruim 63 gulden, was ene A. Kuijpers (hoofd)bewoner van het huis.[6]
Rond 1949 verkocht de weduwe Pubben het huis aan de wegwerker Jan van Gog. Een jaar later verkocht Van Gog de woning aan de ongehuwd gebleven tweelingbroers Sjang en Harrie en zus Doortje van Horen uit Helenaveen.[7]
Bij de huisnummering per 1 januari 1955 wijzigde het adres van de woning van C.44 naar Helmondseweg 76. Kadastraal wijzigde het perceel achtereenvolgens van B 1788 naar M 42, M303 en M 496.
Na de stichting van de parochie van de Heilige Geest woonde kapelaan Van Vianen meer dan een jaar in bij de familie Van Horen aan de Helmondseweg.
Rond 1974 verkocht de familie Van Horen de woning via Carel Goossens aan Piet en Nellie van Rixel-Berkers.
Het huis met mansardedak heeft, evenals de huizen op Helmondseweg 72 en 74, mooi en gevarieerd metselwerk.
Bronnen, noten en/of referenties
|