Martinus Antonius van Ooij (1935-2018)
| Pater Martien van Ooij | ||
| ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Martinus Antonius van Ooij | |
| Roepnaam | Martien | |
| Geboorteplaats | [[PersoonGeboorteplaats::Zeilberg]] | |
| Geboortedatum | 14 december 1935 | |
| Overl.plaats | Ommel | |
| Overl.datum | 24 maart 2018 | |
| Beroep(en) | missionaris | |
Martinus Antonius (Martien) van Ooij (1935-2018) was één van de laatste missionarissen uit Deurne die in een missiegebied werkte.
Afkomst en gezin
Pater Martien was de zoon van Hendricus Alphonsus van Ooij (1902-1991) en diens eerste vrouw Anna Maria Bennenbroek (1902-1944). Hij was het zesde kind in een gezin van tien kinderen. Zijn vader was landbouwer.
Maatschappelijke carrière
Martien volgde lager onderwijs aan de lagere jongensschool in Zeilberg en ging daarna naar het kleinseminarie in het missiehuis Christus Koning in Bakel. Hij volgde daar intern een middelbare schoolopleiding met het doel om priester te worden. De leerstof besloeg de eerste drie jaren van de zes seminarieklassen. Na de derde klas stroomden de leerlingen door naar het juvenaat te Bergen op Zoom.
Hij vervolgde zijn studie aan het grootseminarie Liesbosch bij Breda en deed na het eindexamen zijn intrede als lid van de congregatie van de Priesters van het Heilig Hart van Jezus op 8 september 1956 te Asten.
Op 23 maart 1963 werd hij in de kapel van het studiehuis Sint-Jozef te Nijmegen tot priester gewijd. Na zijn wijding werkte hij korte tijd als hulppastor in Kortenhoef.
Op 23 mei 1964 vertrok pater Martien naar Indonesië en ging daar als priestermissionaris aan het werk in het bisdom Tanjungkarang op Sumatra.
In 1994 ging hij eveneens naar India om daar een nieuwe vestiging van zijn congregatie op te zetten. Zijn inspanningen leidden ertoe dat daar in 2002 nieuwbouwhuizen werden geopend. Een kleine twintig jaar was hij in India actief.
Tot op hoge leeftijd werkte pater Martien in zijn geliefde land Indonesië.
Op zondag 19 mei 2013, eerste Pinksterdag, vierde hij zijn gouden priesterjubileum in Zeilberg.
Sociaal/cultureel
In Indonesië verzette pater Martien bergen werk. In slechte economische omstandigheden werd de bevolking daar aan haar lot overgelaten. Hij zag al snel dat er iets aan de armoede en de ellende gedaan moest worden.
In 1968 kreeg hij toestemming van het bisdom om een sociale commissie op te richten, die de bevolking ging helpen om haar leefsituatie te verbeteren. Pater Martien werd het hoofd van deze commissie. Er werden naaicursussen, cursussen voor hygiëne en cursussen voor het bewerken van grond opgezet. De commissie startte allerlei projecten en legde proeftuintjes aan met allerlei gewassen. Bij deze projecten kregen de bewoners geen geld, maar bijvoorbeeld een koe.
Als de koe een kalf kreeg mocht de boer het kalf houden en ging de koe naar de volgende boer. Zo ging dat ook met geiten en kippen.
Onder leiding van pater Martien werden vrouwelijke religieuzen ingezet voor gezondheidszorg, hygiëne en het verzorgen van allerlei cursussen. Deze zusters waren al werkzaam in de grote steden waar ze al scholen en kleine klinieken hadden. Pater Martien haalde deze zusters naar het platteland.
Bovengenoemde commissie groeide uit tot de stichting Yayasan Pedidikan Sociaal Keuskupan, een stichting voor educatie en sociaal werk. Deze stichting verzorgt onder meer scholing op het gebied van landbouw, opvoeding van kinderen, gezondheid en hygiëne voor jongens en meisjes.
Dit alles kon worden gerealiseerd met financiële steun vanuit het thuisfront Zeilberg.
Onderscheidingen
Op donderdag 14 december 2005 kreeg pater Martien uit handen van burgemeester Gerard Daandels een koninklijke onderscheiding. Hij werd benoemd tot ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
Op zondag 3 mei 2015 werden de paters Martien van Ooij en Jo van Zeelst benoemd tot erelid van het H. Cornelius Genootschap. Beide paters kregen de onderscheiding voor de jarenlange tomeloze inzet voor het katholieke geloof.