Mobilisatie-Oorlogskruis
Het Mobilisatie-Oorlogskruis is een Nederlandse onderscheiding, ingesteld door koningin Juliana in een Koninklijk Besluit van 11 augustus 1948 en bestemd voor Nederlandse militairen en andere Nederlandse onderdanen die tussen 6 april 1939 en 3 september 1945 militaire werkzaamheden hebben verricht in het belang van het Koninkrijk. In een Koninklijk Besluit van 19 oktober 1951 werd bepaald dat na 15 november 1951 geen aanvragen meer konden worden ingediend. In een Koninklijk Besluit van koningin Beatrix van 1 oktober 1992 werd het kruis opnieuw ingesteld.
Symboliek van het Mobilisatie-Oorlogskruis.[bewerken | brontekst bewerken]
In de vormgeving van het Mobilisatie-Oorlogskruis is de militaire inzet tegen de bezetters van het grondgebied van het Koninkrijk der Nederlanden tijdens de Tweede Wereldoorlog tot uitdrukking gebracht.
Het lint: paars is de liturgische kleur van de rouw, waarmee de donkere periode van oorlog en bezetting wordt gesymboliseerd, terwijl het oranje de trouw aan en de verbondenheid met het Huis van Oranje symboliseert.
Het versiersel: bestaat uit een vierarmig bronzen kruis, waarvan de armen gevormd worden door facetvormig geslepen zwaardpunten. Tussen de armen van het kruis bevinden zich diagonaalsgewijs gekruist twee stormdolken met de punten naar boven gericht. Op deze dolken rust een helm omgeven met een lauwerkrans. De achterzijde van het Kruis draagt de tekst “Den Vaderlant ghetrouwe”. De stormdolk was bij alle krijgsmachtdelen in gebruik, de helm werd door alle krijgsmachtdelen gedragen. De lauwertak is een teken van eer.