U steunt de heemkundekring door lid of vriend te worden.
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis.

Petrus Martinus Franciscus van Nunen (1919-1992)

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Piet van Nunen
27.728.jpg
Foto: collectie Peter Aarts
Persoonsinformatie
Volledige naam Petrus Martinus Franciscus van Nunen
Roepnaam Piet
Geboorteplaats Liessel
Geboortedatum 12 juli 1919
Overl.plaats Eindhoven
Overl.datum 29 februari 1992
Partner(s) Henrica Catharina Petronella Claassen (1923-2011)
Beroep(en) onderwijzer
Stamboom.png Van Nunen
Lagere jongensschool Neerkant in 1952 met hoofdonderwijzer Piet van Nunen. Foto: collectie G. van Someren.
Piet van Nunen ontvangt de erepenning der gemeente in goud.
Foto: collectie Pierre van de Meulenhof

Petrus Martinus Franciscus (Piet) van Nunen (1919-1992) was een onderwijzer die een grote rol speelde in het openbare leven van Deurne.

Gezin[bewerken | brontekst bewerken]

Piet was het achtste kind uit het gezin van negen kinderen van schoenmaker, landbouwer, caféhouder en telegrambesteller Aloysius Joseph Peter Reinold van Nunen (1881-1940), en Francisca Maria Gielen (1883-1949).

Hij huwde met Henrica Catharina Petronella (Riek) Claassen, (Bakel en Milheeze 21 december 1923 - Helmond 24 februari 2011), dochter van Johannes Claassen (1894-1959) en Maria Hubertina Simons (1893-1971).

Uit dit huwelijk werden zeven zonen geboren:

  1. Louis,
  2. Hans,
  3. Frank,
  4. Ruud,
  5. Berry,
  6. Pieter,
  7. Joost,

Zijn laatste woonadres was Stationslaan 5.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Piet van Nunen was van juli 1941 tot 1 augustus 1979 werkzaam in het onderwijs. Hij startte zijn onderwijsloopbaan in 1941 in Reusel. Nog in datzelfde jaar was hij achtereenvolgens werkzaam in Grave en Raamsdonkveer. Per 1 januari 1943 werd hij onderwijzer aan de Willibrordusschool te Neerkant. Na een korte onderbreking als hoofd van de kardinaal Mindszentyschool in Willemsveen (Asten-Heusden) kwam hij op 1 mei 1952 terug naar Neerkant als hoofd van die school[1]. Sedert 1 januari 1960 was hij hoofd van de St.-Jozefschool voor jongens en later van de lagere school De Springplank in de Sint-Jozefparochie. Van Nunen ging op eigen verzoek per 1 augustus 1979 met vervroegd pensioen.

Maatschappelijke functies[bewerken | brontekst bewerken]

Naast het onderwijs had Van Nunen grote verdiensten met buitenschoolse activiteiten voor de gemeenschap.
Veel deed hij voor de ontwikkeling van jonge agrariërs in Zuid-Oost-Brabant. Hij was als leraar ruim 30 jaar verbonden aan de landbouwschool in Deurne en de huishoudschool in Asten (plant- en dierkunde).
Toen na de oorlog en in de jaren vijftig veel inwoners uit de gemeente Deurne en omstreken van plan waren te emigreren verzorgde hij voor de aanstaande emigranten cursussen Engelse taal.
Vele jaren was hij adviseur van de r.-k. Boerenbond Neerkant, een belangenvereniging waarbij nagenoeg alle agrariërs uit Neerkant waren aangesloten. Ook was hij jarenlang adviseur van de Stichting Sint Jozef Buurthuiswerk, een instelling die erg veel betekende voor de maatschappelijke ontwikkeling van de Sint-Jozefparochie.
Vanaf 1961 was hij lid, waarvan meer dan 20 jaar bestuurslid, en sinds 1970 vicevoorzitter van de Koninklijke Harmonie Deurne (KHD). In 1964 werd hij voorzitter van de jeugdcommissie van die vereniging. Ook was hij voorzitter van het VTO seniorenorkest.
Hij was vele jaren lid van de onderwijsraad voor het Gewest Helmond.
Van Nunen was bijna 20 jaar een zeer actieve voorzitter van de Oranjevereniging Deurne.
Hij was lange tijd voorzitter van de Jeugdnatuurwacht en voorzitter van de werkgroep Natuurhobbypark Deurne.

Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

Bron[bewerken | brontekst bewerken]

  • Arch. gemeentebestuur Deurne 1951- 1980 RHCe-Eindhoven toeg.nr. A-3179 inv.nr. 2298
  • 7-5-1981 Documentatie HKK 1.04 Weekblad voor Deurne
Bronnen, noten en/of referenties
  1. Land- en Tuinbouwblad van zaterdag 23 februari 1952