U steunt de heemkundekring door lid of vriend te worden.
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis.

Theodorus Hubertus Koolen (1916-2008)

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Versie door 80.61.48.181 (overleg) op 25 jan 2020 om 09:29
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Theodorus Hubertus Koolen
Theodorus Koolen.jpg
Thij Koolen - Thuis in Deurne
Persoonsinformatie
Volledige naam Theodorus Hubertus Koolen
Roepnaam Theo, Thij(ke)
Geboorteplaats Vlierden
Geboortedatum 3 november 1916
Overl.plaats Deurne
Overl.datum 16 februari 2008
Partner(s) Helena Johanna Weerts (1916-1999)
Beroep(en) magazijnbediende, bakker
Bidprentje NBA vrouw
Stamboom.png Koolen

Theodorus Hubertus (Theo, Thijke) Koolen (1916-2008) was in Deurne vooral bekend vanwege zijn gelegenheidsgedichten en als beijveraar voor de restauratie van Het Eeuwig Licht.[1]

Gezin[bewerken | brontekst bewerken]

Theo werd geboren op 3 november 1916 in de toen nog zelfstandige gemeente Vlierden als zoon van Frans Koolen (1873-1960) en Maria Catharina Elisabeth Verberkt (1886-1962). Op jonge leeftijd stierf zijn oudere broer Johannes (Jan) Theodorus Koolen (1914-1943).

Na de oorlog huwde Theo met zijn schoonzus Helena Johanna (Hanneke) Weerts, (Deurne 23 augustus 1916 - 3 juli 1999), dochter van Petrus Weerts (1878-1954) en Maria Helena van de Riet (1882-1946), die na het overlijden van haar man Jan Koolen met twee kinderen achterbleef.

Theo en Hanneke trouwden op 17 oktober 1947 en zij kregen samen nog vier kinderen.

De familie stond bij Theo op nummer één. Hij hield erg veel van zijn vrouw Hanneke en van hun kinderen. Zijn stiefkinderen zagen hem als een echte vader.

Al snel was hun huisje aan de Tramstraat A.91a te klein en verhuisde het gezin naar het adres Tramstraat 57. Vervolgens naar Händelstraat 53. Daar woonde Theo verder zijn hele leven, totdat zijn vrouw overleed en hij niet meer voor zichzelf kon zorgen.

Theo werd begraven bij zijn echtgenote Hanneke op begraafplaats Jacobshof te Deurne.

Werk[bewerken | brontekst bewerken]

Theo werkte eerst als magazijnbediende bij het bedrijf van Bruggenwirth. Dat deed hij met erg veel plezier. Omdat hij alleen de ULO en verder geen andere opleiding had gevolgd, waren zijn mogelijkheden om te werken beperkt. Toch had hij altijd goede zin en klagen deed ie nooit! Later kwam hij terecht bij bakkerij Goossens waar hij nog een aantal jaren werkte als bakker.

Als hij niks te doen had en de kinderen waren niet thuis, sloeg hij zijn puzzelboekje open en begon te puzzelen. Dat deed hij als hij rust nodig had of zich verveelde. Ook bekeek en verzorgde hij graag en veel zijn vogels. Ook schreef Theo graag gedichten, waarin hij zijn blije gevoelens, maar ook zijn verdrietige gevoelens kwijt kon.

Hij was lid van het Patronaat Deurne, een ontmoetingsplaats voor jongeren.

In zijn leven schreef hij diverse dicht- en verhalenbundels o.a.: 1989 - Herinneringen; 1990 - Gedachten, rijmen en mijmeringen (uitgegeven door drukkerscollectief Geulle)

Het Eeuwig Licht[bewerken | brontekst bewerken]

In 1990 vroeg Theo Koolen aandacht voor het behoud van Het Eeuwig Licht, het in 1924 gebouwde torentje op de kerkhofmuur voor de Sint-Willibrorduskerk in Deurne-centrum. Pas nadat hij in 2004 morele en financiële steun kreeg van de Vriendenkring Ons Deurne kon het bouwwerkje van architect Stuijt gerestaureerd en daarmee voor de toekomst behouden worden. Op vrijdag 8 september 2006 mocht de toen 90-jarige Theo Koolen de feestelijke ingebruikneming meemaken.

Nieuw-Zeeland[bewerken | brontekst bewerken]

Theo was een man die van avontuur hield. Toen zijn kinderen het huis uit waren, ontdekte hij dat er nog veel meer was dan alleen het dorpje Deurne en zijn geboorteplaats Vlierden. Hij wilde graag meer van de wereld zien. Hij besloot daarom om in 1984 een tijdje naar Nieuw-Zeeland te gaan, samen met zijn vrouw Hanneke. Hij bleef daar een paar maanden en had het erg naar zijn zin. Toen hij weer terug in Nederland kwam, wilde hij iets met zijn verhalen over de reis naar Nieuw-Zeeland doen. Hij verwerkte zijn reiservaringen nog dat zelfde jaar in een boek, dat door veel familieleden gelezen werd.

Bronnen, noten en/of referenties
  1. Dit artikel is gestart in het kader van het project Sporen, en tevens als opdracht Nederlands vierde klas Havo van het Peellandcollege, onder de titel Een man vol passie en avontuur!.