Traditionalistische verkaveling
De traditionalistische verkaveling is een stedenbouwkundige ontwerpstijl die na de Tweede Wereldoorlog in Deurne en haar kerkdorpen werd toegepast.
Deze ontwerpstijl is nog sterk aan vooroorlogse denkpatronen en stedenbouwkundige ontwikkelingen verbonden, en borduurt voort op de vooroorlogse tuindorpen, zoals in de Sint-Jozefparochie. Woningen werden geplaatst langs woonstraten, soms uitgebreid met zijstraten zonder dat er van een duidelijke hiërarchie sprake was. Bestaande wegen- en soms ook verkavelingsstructuren werden gerespecteerd en ingepast. Qua architectuur werd nog gewerkt met baksteen en keramische dakpannen, en nog weinig met geprefabriceerde elementen. Qua voorzieningen waren deze buurten nog sterk aan de oude kern verbonden.
Karakteristieke straten en buurten uit deze periode zijn de Hellemanstraat en Pastoor Jacobsstraat. In de Sint-Jozefparochie is de buurt rond de Kloosterstraat, Keltenstraat, Potbosstraat, Ouwerlingstraat en Burgemeester Roefslaan tot deze ontwerpstijl te rekenen, en is daar een voortzetting van het tuindorp aan de Beukenstraat. In Zeilberg kan de omgeving van Margrietstraat en Irenestraat tot de traditionalistische verkaveling worden gerekend. Ook de Provinciewijk mag in bepaalde opzichten nog tot deze ontwerpstijl gerekend worden, al zijn er ook al modernistische karakteristieken herkenbaar.
In de jaren 1960, toen de auto langzaam opkwam, werd deze stijl geleidelijk opgevolgd door de functionalistische open verkaveling (CIAM).
Bronnen, noten en/of referenties
|