Veefonds

Een veefonds was in feite een vereniging, waarvan de oprichting werd geregeld in de wet van 26 december 1799, en tot doel had runderpest te voorkomen.

Vooral de kleine boeren in de gemeente Deurne en Liessel hadden het in het begin van de 20e eeuw moeilijk. Vandaar dat er toen meestal nog een gemengd bedrijf werd uitgeoefend. Men deed wat aan landbouw en hield varkens, kippen en koeien. Vooral de koeien vormden het duurste onderdeel van de veestapel.

Als een koe ziek werd of, erger nog, dood ging, betekende dat een strop die vrijwel geen enkele eigenaar kon dragen. Vandaar dat veel boeren in de gemeente de koppen bij elkaar staken en een vereniging tot onderlinge verzekering (Veefonds”) tegen schade door sterfte onder het vee oprichtten. Alle veehouders dienden bij te dragen aan de vorming van dit fonds door het betalen van een bepaald bedrag per dier. In 1806 werd deze bijdrage, in feite een vorm van belasting, uitgebreid tot paarden en schapen.

In de gemeente Deurne en Liessel waren er veefondsen in de dorpen Deurne, Zeilberg, Liessel, Neerkant en Helenaveen.

De heren G. Maas (veefonds Deurne) en Antonius Petrus Kuijpers (1864-1951) (veefonds Zeilberg) hadden op 15 juni 1896 zitting in het oprichtingsbestuur van de Boerenbond Deurne.