Willem Wijnenlaan
De Willem Wijnenlaan, genoemd naar wethouder Willem Wijnen, verbindt de Sint Jozefstraat met de Beukenstraat.
Op 18 januari 1984 besloot de Deurnese gemeenteraad om het met beuken omzoomde paadje vanaf de Beukenstraat naar de kerk voortaan de Willem Wijnenlaan te noemen. Drie jaar eerder was er al een roep vanuit de heemkundekring gekomen om het in 1972 overleden raadlid met een straatnaam te eren. Maar liefst 47 jaar lang had Willem Wijnen als volksvertegenwoordiger zitting gehad in de Deurnese gemeenteraad en daarvan was hij ook nog eens tien jaar wethouder. Op 2 juni 1881 werd hij geboren op de Schans in Neerkant als oudste zoon van een gezin van 12 kinderen, waarvan er tien de volwassen leeftijd bereikten.
Niet in de schoolbanken maar door zelfstudie had deze bijzondere man zich vertrouwd gemaakt met rechts- en wetskennis; met name de gemeentewet kende hij als zijn broekzak. Veel baantjes had Willem en daardoor leerde hij ook veel kanten van het arbeidersleven kennen; als peelwerker, postbode, hulpcommies bij de douane, fabrieksarbeider, fietsenmaker en zelfs fietsenfabrikant was hij actief. Onder de naam "Het Wapen van Deurne" assembleerde en verkocht hij nog enige tijd zijn eigen fietsmerk.
Zelfs gaf Wijnen in het begin van zijn politieke carrière zijn eigen krantje uit. Zijn medewerker was Peer de Corte, de vader van Jules, die in de herfst van 1923 de stakingsactiviteiten van de Deurnese gemeentepeelwerkers leidde. Wijnen steunde die acties en gaf samen met De Corte in 1926 een eigen blaadje, "De Peelbode", uit. Maar nadat pastoor Van den Broek vanaf de preekstoel gewaarschuwd had tegen het krantje en de Deurnese drukker door hem werd aangespoord om het niet te drukken was het daarmee snel afgelopen. Ook enkele protestbrieven van Wijnen richting de bisschop mochten niet baten. Hij schreef hem dat zijn vrouw en kinderen "met angst en kloppend hart" in de St.Jozefparochie ter kerke gingen en dat zijn moeder daar zelfs al helemaal niet durfde te kerken en biechten.
Bij de familie Wijnen doet nog het volgende verhaal de rondte. Toen Willem tijdens een sneeuwbui bij de pastoor aanbelde om te vragen waarom deze hem met zijn blaadje zo dwarsboomde weigerde de pastoor hem binnen te laten en stond hem slechts aan de voordeur te woord. Het ontlokte bij Wijnen de uitspraak: "Er zitten net zo veel pastoors in de hel als er nu vlokken uit de hemel vallen." Van 1936 tot 1945 was Wijnen als wethouder actief, daarbij was hij ondermeer verantwoordelijk voor de arbeidsvoorziening en werkeloosheidsbeleid. Ook in die functie verdedigde hij de rechten van de kleine man en verkondigde dat vanuit Den Haag veel te weinig geld beschikbaar gesteld werd. Het zijn waarschijnlijk zijn bestuurlijke activiteiten in oorlogstijd die ervoor gezorgd hebben dat hij nooit een koninklijke onderscheiding kreeg.
Toen hij 40 jaar raadslid was kreeg hij de gemeentelijke erepenning in goud. Toen hij 80 jaar werd kreeg Wijnen van de gemeente als verjaardagcadeau een fauteuil aangeboden. Zoals burgemeester Hoebens later toegaf was het een stille hint om afscheid te nemen van zijn actieve politieke carrière. Maar Wijnen wilde van geen wijken weten. Pas negen jaar later moest hij zich terugtrekken als raadslid. Ondanks een plaatsje recht tegenover de voorzitter dwong zijn hardhorendheid hem ertoe zijn raadszetel op te geven.
Op donderdag 4 juli 1985 plaatste burgemeester Van Genabeek, samen met enkele nabestaanden van Willem Wijnen, het nieuwe straatnaambord van de Willem Wijnenlaan. Vooraf kwamen de kinderen en kleinkinderen van Willem Wijnen, samen met de leden van de Wijkraad en bestuursleden van Woningbouwvereniging Bergopwaarts, bijeen in bar La Perle. In zijn toespraak herinnerde de burgemeester daarbij aan de sociale voorvechtersrol van Willem Wijnen.
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
Pieter Koolen – Willem Wijnenlaan - in de serie Historische verkenningen (Heemkundekring H.N. Ouwerling) in Weekblad voor Deurne van 31 december 2009.