Sint Willibrordusplantsoen
St. Willibrordusplantsoen was oorspronkelijk de straatnaam voor de verbindingsweg tussen de Pastoor Jacobsstraat en de Hellemanstraat, door latere wijzigingen ontstond onder deze straatnaam de huidige verbindingsweg tussen de Helmondseweg en de Stationsstraat.
Naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]
Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]
Het Sint Willibrordusplantsoen is genoemd naar de toenmalige Sint-Willibrordusparochie van Deurne Centrum, waartoe het gebied destijds behoorde, en haar beschermheilige Willibrord.
1955[bewerken | brontekst bewerken]
Op 23 juni 1955 stelde B&W met voorstel nr. 127 voor: aan de verbindingsweg Pastoor Jacobsstraat - Hellemanstraat de naam "St. Willibrrdusplantsoen" toe te kennen. Door de aanwezigheid van een plantsoen in deze brede betrekkelijk toen nog zeer korte straat meende B&W het gewenst voor de benaming niet het woord "straat" te gebruiken doch daarin het plantsoen naar voren te brengen. In de openbare raadsvergadering van 1 augustus 1955 gaf de gemeenteraad haar goedkeuring aan deze straatnaam.
196?[bewerken | brontekst bewerken]
In 19?? werd het Sint Willibrordusplantsoen doorgetrokken tot aan de Helmondseweg. Voor deze verlenging, en om de bouw van de Kerk van de Heilige Geestparochie mogelijk te maken, moest boerderij "De Helleman" en de bijbehorende boomgaard van de familie Van den Eijnden verdwijnen.
In 1966 werd een begin gemaakt met de bouw van de noodkerk van de Heilige Geestparochie die halverwege aan het Sint Willibrordusplantsoen kwam te staan.
1974[bewerken | brontekst bewerken]
In 1974 werd het Sint Willibrordusplantsoen in de andere richting doorgetrokken tot aan de Stationsstraat met het doel om de Heilige Geestparochie beter te ontsluiten en een goede verbinding met het station te realiseren. Om dit mogelijk te maken moesten de panden Stationsstraat 102 en Stationsstraat 104 gesloopt worden.
De ontwikkeling van de nieuwe wijk in dit gebied was de eerste centrumuitbreiding na de Tweede Wereldoorlog.