Bewerken van Hotel De Zwaan

| locatie      = Markt 8 Deurne

'''Hotel de Zwaan''' aan de [[Markt 8]] in Deurne, op de plek waar nu [[Grand Café Beekman & Beekman]] gevestigd is, was in [[Deurne (plaats)|Deurne]] eeuwenlang als herberg, café, restaurant en hotel in gebruik met het front naar de  [[Markt]] en met de zijgevel aan de [[Visser (straat)|Visser]]. Links naast het hotel stond het bijbehorende [[Koetshuizen in Deurne|koetshuis]]. Eind negentiende en begin twintigste eeuw werden hotelgasten met paard en koets aan het [[Station Deurne|treinstation van Deurne]] afgehaald.

Op 6 januari 1605 kreeg Seger Hansen herberg de Zwaan, waarin hij herbergier is, ten geschenke van de [[heer van Deurne]] vanwege de trouwe dienst van hemzelf en van zijn vader, als [[vorster]] van [[Deurne]], en als dank voor de goede diensten die Michiel Hurkmans, de grootvader van moederszijde van Evert Zegers, als [[schout van Deurne]] aan de plaatselijke gemeenschap had bewezen. Hij ontving

In 1720 was Dirk van der Bloemen, gehuwd met Margareta Golofs, voor de helft eigenaar van het bij De Zwaan horende huis en brouwerij. Hij wilde in dat jaar zijn deel verkopen aan Willem Cornelis van de Mortel voor 230 gulden en een ton bier. Zijn broer Adriaan van der Bloemen gooide daarbij echter roet in het eten. Er was namelijk destijds een wettelijke bepaling dat iemand die nauwer verwant was aan de verkoper dan de koper binnen een bepaalde tijd zijn voorkeursrecht op de koop kon doen gelden. Men noemt dat ''vernaderen''. De bloedverwant gaf de aanvankelijke koper zijn kooppenningen terug en mocht zich de nieuwe eigenaar noemen. Van dit vernaderrecht maakte Adriaan gebruik. In de praktijk kwam het verkochte goed, na flinke onderhandelingen achter een potje bier, meestal toch wel terecht bij degene die het in eerste instantie gekocht had. In dit geval ontving Dirk de kooppenningen rechtstreeks van zijn broer omdat hij die nog niet ontvangen bleek te hebben van de eerste koper.

Ruim een maand later, op 24 januari 1721, verwisselde De Zwaan zelf van eigenaar. Louis Hurkmans, de zwager van Willem Cornelis van de Mortel, was deze keer de koper. Hij betaalde 806 gulden voor huis en stalling, genaamd De Zwaan, en twee stukken land op de [[Wolfsberg (dekzandrug)|Wolfsberg]].  Hurkmans pakte de zaak voortvarend aan en liet meteen na de koop een deskundig rapport opmaken over de te repareren gebreken aan het huis. Het geeft ons een mooie blik op de toenmalige toestand van het gebouw. In de voorkamer moesten zestien ruiten worden vernieuwd en het houten venster moest worden gerepareerd, in de keuken zat een groot gat in de vloer dat met nieuwe plavuizen moest worden gedicht, ''op de goot'' ontbraken meerdere ruiten en bovendien moest er nieuw lood tussen de ruiten worden aangebracht, het dak moest op verschillende plaatsen worden gerepareerd, van de bovenrand van de stenen waterput waren veel stenen los en verdwenen, van de schaapskooi moesten dak en deuren worden gerepareerd, evenals de deuren tussen het huis en het brouwhuis. In de voorkamer bleken drie bedsteden te zijn en in de kamer één. Over deze bedsteden ontstond nog even een flinke ruzie. De verkoper beweerde namelijk dat die niet onder de koop vielen omdat ze niet nagelvast waren. De taxateurs stelden, helaas voor de verkoper, vast dat de bedsteden wel degelijk nagelvast en dus mee verkocht waren. De reparatiekosten voor alle gevonden gebreken zouden tenminste vijftien gulden bedragen.   

Op 2 maart 1726 verkocht Louis Hurkmans herberg De Zwaan, gelegen ''naast de straat'' (hiermee is de Visser bedoeld) en aan het marktveld, samen met de daarnaast gelegen brouwerij, aan Joost de Veth. Het geheel moest 1700 gulden kosten, een flink kapitaal als we bedenken dat een dagloon één gulden was. Blijkbaar vond er tussen 1721 en 1726 een stevige renovatie plaats.  

Op 16 januari 1768 vond de boedeldeling plaats tussen de kinderen van wijlen Joost de Veth en Anna van den Bogaard. Behalve Peter en Willem de Veth erfde ook Antonie Willem van de Mortel, die gehuwd was met hun zuster Johanna de Veth. Antonie kreeg de brouwerij met het bijhorende huis.  Vrij snel daarna overleed hij en verhuurde zijn weduwe het huis aan een hoogbejaarde en blinde vrouw. Omdat het niet langer verantwoord was dat deze vrouw alleen in huis was vanwege brandgevaar, niet alleen voor haar eigen huis, maar ook voor omliggende gebouwen, zoals de kerk, de pastorie (huidige adres [[Markt 12]]) en de kosterswoning, werd in 1769 door de schepenen van Deurne bepaald ''dat zij binnen drie dagen gehouden zal weesen, een bequaam vrouwspersoon, die ons aangenaam is, bij haar in huys zal moeten neemen dag en nagt''.

Op 29 augustus 1827 kocht [[Antonius Truijens (1792-1867)|Antonie Truijen]] van Antonetta van de Mortel, Adriaan Corstiaans, Antonij Goossens, Johanna Goossens en Maria Anna Goossens, allen wonende te Deurne, en [[Hendrik Jan Goossens (1792-1856)|Hendrik Goossens]] te [[Vlierden]] herberg De Zwaan met een schuur, stalling en hof en vijftien percelen akkerland, grasland en bos te Deurne en een perceel hooiland onder Helmond, samen ruim zeven en ene halve hectare groot, voor 2.500 gulden.  

Op 8 oktober 1832 veranderde het gebouw, dat stond tussen herberg De Zwaan, bakkerij Jan van Dijk en Antonie Truijen, van eigenaar. De erfgenamen van Willem Antonie van de Mortel diens vrouw vrouw Maria Catharina van de Mortel, hun huwelijk bleef kinderloos, verkochten het voor 145 gulden aan neef [[Antonius Truijens (1792-1867)|Antonie Truijen]]. In de verkoopakte wordt vermeld dat het gebouw in gebruik vroeger in gebruik was als brouwerij.  Deurne telde in die tijd vier brouwerijen, waarvan er toen nog maar twee in gebruik waren. Dit was dus één van de twee die ''sedert jaren'' niet meer in gebruik waren. De Liesselse [[bierbrouwerij De Haas]] van de weduwe Van Griensven en de [[Bierbrouwerij Het Anker|brouwerij]] op [[Vreekwijk]] van de familie Van den Boomen waren nog wel actief.  Antonie Truijen brak de brouwerij, met een oppervlakte van 60 m², af en voegde het perceel bij het erf van logement De Zwaan.

In 1888 werd de de oudbouw aan de Visser in opdracht van Truijen deels gesloopt, en vervangen door een nieuw bouwdeel aan de Markt. Een gedeelte van de oudbouw aan de Visser bleef bewaard. In 1914 nam [[Henricus van der Heijden (1870-1950)]] De Zwaan over van de familie Truijen. Later namen de kinderen [[Arnoldina van der Heijden (1897-1960)|Dien]] en [[Eimericus Hubertus van der Heijden (1902-1984)|Hub]] het bedrijf van hun ouders over terwijl zoon [[Marinus Johannes van der Heijden (1898-1972)|Ties]] in 1924 de [[sigarenfabriek Van Griensven]] aan de [[Markt 5]] overnam en ombouwde tot een café met lunchroom onder de naam [[De Peelpoort]].

Op 20 mei 1960 stuurde Dien van der Heijden een brief aan Burgemeester en Wethouders van Deurne met het verzoek om de op haar naam staande volledige vergunning over te schrijven op naam van [[Henricus Martinus Maria Smeets (1931-2004)|Hein Smeets]]. Het betrof het hotel, café en restaurant dat via een porte-brisée verbonden was met de doelkamer elders op het  perceel. Hotel De Zwaan vormde op dat moment de zetel voor de navolgende verenigingen:

*[[Hengelsportvereniging De Rietvoorn]]

*Toneelclub [[De Peelcomedianten]]

*[[Zuivelfabriek Sint Isidorus]]  

*[[Varkensfokdag Deurne]]