Sjabloon:Geschiedenisfeitje: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Een | '''Een kusje voor een varkensschenk''' | ||
''door Anton Vissers''<br> | ''door Anton Vissers''<br> | ||
In de nacht van 12 juli 1644 kwamen twee ruiters bij het huis van Cornelis Aert van Riel. Ze bonsden met veel geweld op zijn deur. Cornelis hoorde de twee ruiters schreeuwen dat ze een “verckenschenck” (''schenk'' is dialect voor ''bot'') van hem wilden.<br> | |||
Omdat Van Riel, de zaak niet vertrouwde en vreesde voor geweld, gaf hij hun een stuk varkensvlees door via het raam. De twee herriemakers rukten het hem uit de hand en vluchtten snel weg.<br> | |||
De vrouw van Cornelis van Riel, Sophia Aert Smits, verklaarde voor de schepenen van Deurne dat later een van de ruiters, Roeff Jan Geven, bij haar was gekomen om zijn spijt te betuigen en vroeg haar of hij het kon goedmaken met een “kuscken”. | |||
Omdat Sophia hem niet een van de “quaetsten” vond heeft ze toegestaan dat Roeff haar toen een kusje gaf. Jan de Bottel was hiervan getuige. | |||
[[categorie:historisch feitje]] | [[categorie:historisch feitje]] | ||
<noinclude>[[categorie:Historisch feitje]]</noinclude> | <noinclude>[[categorie:Historisch feitje]]</noinclude> | ||
<noinclude>[[Categorie:Sjablonen_hoofdpagina]]</noinclude> | <noinclude>[[Categorie:Sjablonen_hoofdpagina]]</noinclude> | ||
Versie van 28 aug 2014 11:01
Een kusje voor een varkensschenk
door Anton Vissers
In de nacht van 12 juli 1644 kwamen twee ruiters bij het huis van Cornelis Aert van Riel. Ze bonsden met veel geweld op zijn deur. Cornelis hoorde de twee ruiters schreeuwen dat ze een “verckenschenck” (schenk is dialect voor bot) van hem wilden.
Omdat Van Riel, de zaak niet vertrouwde en vreesde voor geweld, gaf hij hun een stuk varkensvlees door via het raam. De twee herriemakers rukten het hem uit de hand en vluchtten snel weg.
De vrouw van Cornelis van Riel, Sophia Aert Smits, verklaarde voor de schepenen van Deurne dat later een van de ruiters, Roeff Jan Geven, bij haar was gekomen om zijn spijt te betuigen en vroeg haar of hij het kon goedmaken met een “kuscken”.
Omdat Sophia hem niet een van de “quaetsten” vond heeft ze toegestaan dat Roeff haar toen een kusje gaf. Jan de Bottel was hiervan getuige.