Jacht
De jacht en het jachtrecht was lange voorbehouden aan de heer van de heerlijkheid, op gemeentegrond zelfs nog na de Franse Tijd, en later werd het een bezigheid die voornamelijk door de dorpselite beoefend werd.
In de 19e eeuw werden de jachtvergunningen, op aanvraag door de burgemeester, verstrekt door de commissaris van de koning. Voor het houden van een drijfjacht moest een aparte vergunning worden aangevraagd.
In 1878 werd in Deurne een jachtvergunning aangevraagd voor mr. F.W. van den Dungen (tevens voor drijfjacht), H.A, van de Mortel, pastoor Brox en notaris . Van Riet. Bij de indiening van de aanvrage in genoemd jaar merkte de burgemeester op dat de aanvragers geen broodjagers waren en dat zij in hun persoon de nodige waarborg tegen misbruik leverden. Tevens schreef hij dat het schadelijk gedierte mag wel worden beschouwd zoo menigvuldig aanwezig te zijn, dat het verleenen der gevraagde vergunningen in het belang van den landbouw wenschelijk moet worden geacht.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|