Hendrik Henskens
Hendrik Henskens alias Naats, ook in de wandeling Heijntje Quant genoemd, was een landloper die in Deurne gevangen genomen werd en tijdens een uitbraakpoging, met zijn been geketend aan een compaan, van honger en ellende stierf. Hij werd op 19 december 1743 begraven onder de galg.
Henricus Henskens werd op 1 juni 1698 te Venraij gedoopt, als zoon van Ignatius Henskens en Joanna Cornelissen.[1]
Rond zijn 25e jaar ging hij werken als schoenmakersknecht te Gemert bij Andries van Rosmalen en Bet Wijntjes. Dit hield Naats maar een half jaar vol. Hij keerde terug naar zijn geboorteplaats en vertrok kort daarop naar Gog, waar hij als schoenmakersknecht werkte bij Th. Van Gils. Na drie maanden had hij het ook daar weer gezien en ging terug naar Venraij, waar hij zijn moeder thuis dood aantrof.
Zijn volgende woon- en werkadres was bij schoenmaker Vester van den Heijden in Helmond.
Na een half jaar was hij het ook daar weer beu en verhuisde naar het plaatsje Zeeland onder Uden waar hij vijf jaar inwonende was bij Peter Laurens van Duuren.
Hij werkte vervolgens bij Hendrik Geenen te Mook, Jacobus de Wit te Geldrop, Hendrik van den Bogert, Ot Faas Tilly en Jan Gijsbers, allen te Veghel, Hermanus Nabben in Deurne en een korte tijd bij Hendrik Knik te Vlierden.
Bij schoenmaker Luijcas Sarisse in Son en te Acht onder Woensel werkte hij tenslotte ook als schoenmakersknecht. We weten dat hij tijdens zijn zwerftochten door Brabant ook schoenen lapte.
In Venraij trouwde Naats op latere leeftijd met de veel jongere Meggel Straatmans, waarbij hij ook een kind verwekte. Dit kind was pas een half jaar toen Naats in de Peel stierf.
Referenties
|