Bewerken van Natascha Slijpen (1973-2007)

Natascha Slijpen was een dochter van [[Huub Slijpen]] en Catharina Maria (Toos) Velthoven (1949-2015). Ze is geboren en getogen in [[Vreekwijk]] en groeide op aan de [[Liesselseweg]] 201 in Deurne. Ze was een kleindochter van [[Paulina Aarts (1918-1982)]].  

 

Ze bezocht de [[De Beukelaar|lagere school]] in de [[Sint-Jozefparochie (wijk)| Sint-Jozefparochie]] en vervolgens het [[Peelland-College]] waar ze haar VWO-diploma haalde. Alhoewel ze vier jaar lang in dezelfde klas zaten raakte ze pas in 4VWO met [[Christian Maas (1972)]], haar latere echtgenoot, bevriend.

Van jongs af aan knutselde en tekende Natascha graag, ze was zoals ze het zelf noemde een echte “creabea”. Het vak tekenen met kunstgeschiedenis zat in haar eindexamenpakket. Ze had de intentie om kunstenaar te worden en wilde naar de kunstacademie maar koos uiteindelijk voor een minder abstracte richting “Grafisch Intermediair” op het Grafisch Lyceum. Na een jaar besloot ze verder te gaan met HTS bedrijfskader. Al lang voordat de digitale camera zijn intrede deed was Natascha als amateurfotograaf in de weer, dat resulteerde in ruim honderd plakboeken en albums vol met foto’s en 16.000 digitale foto’s op haar computer. Geruime tijd voordat bij haar een ernstige ziekte werd geconstateerd maakte Natasja deel uit van [[Artgroup Upstairs]] in Liessel  waaraan [[Harrie Martens]] leiding gaf.  Ten tijden van haar overlijden werd door de “Artgroup” een expositie georganiseerd in gemeenschapshuis De Kastanje. Een van de daar getoonde schilderwerken was  een zelfportret van Natasja. Dit werk kreeg  een prominente plaats op die tentoonstelling. Verder was ze enkele jaren actief als redactielid van het dorpsblad [[Rond de Toren]].

Omdat ze besefte dat ze waarschijnlijk niet lang meer zou leven had ze een groot aantal zaken aangaande haar eigen begrafenis zelf geregeld. Zo wilde ze bijvoorbeeld geen bloemen, een grote bos witte rozen op een eenvoudige witte kist vond ze voldoende. Ze wilde geen [[gedachtenisprentje]] in de traditionele zin maar creëerde zelf een cd met liedjes die bij haar afscheid gedraaid zouden moeten worden, enkele foto’s van haarzelf en een inlegkaart als een soort gedachtenisprentje maar dan in de vorm van haar afscheidsbrief.