Nicolaus van Duppen (1728-1760)
Nicolaas van Duppen werd hier gegeseld en uit Deurne verbannen omdat hij een zakje met geld had gestolen.
Hij was de ongeveer 18-jarige zoon van de krankzinnige Willem van Duppen en Johanna Nabben uit Venraij. Hij had ook nog een tweetal jongere zusjes en verdiende de kost voor het gezin met werk bij de boeren. Half oktober 1756 had hij het vee van Francis Jansen vanaf de Hut (waarschijnlijk de Kraaienhut) naar Helmond helpen brengen en had vervolgens daar in de omgeving enkele weken boerenwerk gedaan.
Op zijn terugreis naar Venraij kwam hij op 27 oktober 1756 op de Molenhof, waar hij een uur voor zonsondergang bij het huis van Gijsbert Manders kwam, waar in kind voor aan de deur aardappelen aan het schrabben was. Hij ging naar binnen, nam er een linnen zakje met geld mee en vervolgde zijn reis naar Bakel.
De volgende dag ging de gedupeerde Gijsbert Manders, in gezelschap van de vorster, naar de herberg van Marten Linders in het Derp, waar Van Duppen zat te kaartspelen, en eiste zijn geld terug. Nicolaas weigerde dat, werd door de vorster gearresteerd en opgebracht naar herberg De Zwaan. Daar daagde Van Duppen Manders zelfs uit om het op het kerkhof samen uit te vechten. Ook zei Van Duppen, die in beschonken toestand was, tegen Manders dat hij, als hij in Venraij was en een snaphaan had, hem een kogel door zijn kop zou schieten. Op een gegeven moment zei hij dat hij naar de w.c. ('t huijske) moest en op zijn weg daar naartoe passeerde hij een varkenshok. Hij nam er het geldzakje uit zijn broekzak, gooide het in de varkenskooi en probeerde weg te vluchten. Hij werd door de vorster en schutter achterhaald en opnieuw gearresteerd. In het zakje werd acht gulden 6 stuivers en 2 penningen teruggevonden. Volgens Van Duppen zouden daar ook nog twee schellingen en twee dubbeltjes bij gezeten hebben die hij met werken verdiend had.
Van Duppen had geen blanco strafblad, want hij was dat voorjaar ook al voor drie jaar uit Venraij verbannen, maar omdat het vonnis daar niet bij klokslag was gepubliceerd kon hij bij zijn moeder blijven wonen.
Hij werd door de schepenen van Deurne gevonnist: na een flinke geseling werd hij voor eeuwig uit Deurne verbannen. Ook werd hij veroordeeld tot betaling van de proceskosten, maar van een kale kip valt weinig te plukken. Op 28 november 1756, precies een maand na zijn arrestatie, werd het vonnis voltrokken.
Later declareerde drossaard Antonie La Forme bij de Staten Generaal nog wel een premie van 100 gulden, die destijds stond op het laten geselen van een buitenlandse misdadiger.