U steunt de heemkundekring door lid of vriend te worden.
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis.

Sjabloon:Geschiedenisfeitje: verschil tussen versies

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
(27 tussenliggende versies door 4 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
'''Een bijzondere weddenschap.'''
{{#ask:
 
[[Category:Historisch feitje]]
Op 18 maart 1606 ging Everd Goirissen (van Haendel) uit Deurne een bijzondere weddenschap aan met Jan Visser.
|format=embedded
 
|order=random
Everd verklaarde dat hij een vrouw kende, die bij één man maar liefst 32 kinderen kreeg. Elke jaar een kind. De inzet van de weddenschap was een ton bier.<br>
|limit=1
Voor de schepenbank van Deurne legden de 40-jarige Nicolaas Eversen en de 24-jarige Thomas Janssen hierover een verklaring af.<br>
|searchlabel=
Thomas meldde dat de ton bier inderdaad als gevolg van deze weddenschap was getapt en opgedronken. De winnaar van de weddenschap, Everd Goirissen, had ook meegedronken.
}}
 
[[categorie:historisch feitje]]
 
 
<noinclude>[[categorie:Historisch feitje]]</noinclude>
<noinclude>[[Categorie:Sjablonen_hoofdpagina]]</noinclude>
<noinclude>[[Categorie:Sjablonen_hoofdpagina]]</noinclude>

Huidige versie van 3 jan 2024 om 17:34

Een kusje voor een varkensschenk

Een kusje voor een varkensschenk[bewerken | brontekst bewerken]

In de nacht van 12 juli 1644 kwamen twee ruiters bij het huis van Cornelis Aert van Riel. Ze bonsden met veel geweld op zijn deur. Cornelis hoorde de twee ruiters schreeuwen dat ze een “verckenschenck” van hem wilden.
Omdat Van Riel, de zaak niet vertrouwde en vreesde voor geweld, gaf hij hun een stuk varkensvlees door via het raam. De twee herriemakers rukten het hem uit zijn handen en vluchtten snel weg.
De vrouw van Cornelis van Riel, Sophia Aert Smits, verklaarde voor de schepenen van Deurne dat later een van de ruiters, Roeff Jan Geven, bij haar was gekomen om zijn spijt te betuigen en vroeg haar of hij het kon goedmaken met een “kuscken”. Omdat Sophia hem niet een van de “quaetsten” vond heeft ze toegestaan dat Roeff haar toen een kusje gaf. Jan de Bottel was hiervan getuige.