Bijenhouderij

Het houden van bijen vanwege de honing speelde vroeger in Deurne en omgeving een relatief belangrijke rol.

Het recht om bijen te houden (de Biestand) was samen met o.a. het jacht- en visrecht een heerlijk recht dat de heer van Deurne verpachtte.

Voor de heerlijkheid Vlierden gold in 1775 dat voor iedere bijenkorf drie stuivers aan de heer moest worden betaald. In 1702 telde men daar 225 bijenkoren (waarvan alleen al 70 van Peter Wouter IJsbouts), in 1851 waren er dat 186 en in 1866 weer 330. In 1876 had men in Vlierden (tijdelijk) een bijengilde.

De Deurnese imkers zijn sedert 1863 georganiseerd in de bijenhoudersvereniging Sint Ambrosius, die nog altijd bestaat.

Sinds 1931 kent Deurne ook de bijenhoudersvereniging Peelland.

In de 18e eeuw had in Deurne ieder gehucht een eigen plaats in de Peel waar men zijn korven mocht zetten. In Deurne mochten in eerste instantie niet-Deurnenaren binnen de grenzen van de gemeente geen bijenkorven opstellen, maar in 1730 veranderde dat, zij het tegen forse vergoeding. Vanaf 1866 hoefde niet langer per korf betaald te worden, maar kon men de standplaats publiek pachten van de gemeente. Dat jaar leverde dat de gemeente 79 gulden op. Er stonden toen 1.470 bijenkorven in de gemeente met een gemiddeld gewicht aan honing per korf van acht kilo en aan was één kilo. In 1871 telde men zelfs 2.500 korven.

Lit: D'n Uytbeyndel 45 7-12.