U steunt de heemkundekring door lid of vriend te worden.
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis.

Bewerken van Cornelis Voets (1868-1936)

Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Waarschuwing: U bent niet aangemeld. Uw IP-adres zal voor iedereen zichtbaar zijn als u wijzigingen op deze pagina maakt. Wanneer u zich aanmeldt of een account aanmaakt, dan worden uw bewerkingen aan uw gebruikersnaam toegeschreven. Daarnaast zijn er andere voordelen.

Deze bewerking kan ongedaan gemaakt worden. Hieronder staat de tekst waarin de wijziging ongedaan is gemaakt. Controleer voor het publiceren of het resultaat gewenst is.

Huidige versie Uw tekst
Regel 11: Regel 11:
| partner(s)    = ongehuwd
| partner(s)    = ongehuwd
| beroep(en)    = klompenmaker, houtsnijwerker, maker van volkskunst
| beroep(en)    = klompenmaker, houtsnijwerker, maker van volkskunst
}}
}}'''Cornelis Voets (1868-1936)''' was een Somerense klompenmaker, houtsnijwerker en maker van volkskunst, die door [[Hendrik Wiegersma]] werd verzameld.
'''Cornelis Voets (1868-1936)''' was een Somerense klompenmaker, houtsnijwerker en maker van volkskunst, die door [[Hendrik Wiegersma]] werd verzameld.




Op 7 april 1887 verhuisde hij vanuit Beek en Donk met zijn ouders Jacobus Voets (Raamsdonk 1835-1891 Someren) en Catharina Tegenbosch (Erp 1830-1912 Someren) naar Someren.  
Op 7 april 1887 verhuisde hij vanuit Beek en Donk met zijn ouders Jacobus Voets (1835-1891) en Catharina Tegenbosch (1830-1912) naar Someren. De jongen was stokdoof. Hij leerde het klompenmakersvak bij Van der Vleuten in Mierlo. Later had hij zijn werkplaats op het erf van de boerderij Heesterdijk 13 te Someren, waar hij met zijn eveneens ongetrouwde broer Jan inwoonde bij zijn zuster, die getrouwd was met Willem van Kol.  
 
<br>Behalve de gewone klompen en melkstoeltjes maakte Cornelis ook zondagse blokken (klompen), versierd met leeuwenkoppen, paardehoofden of voorstellingen die een beeld weergeven van de bezitter, zoals de blokken voor [[Driek Kemps]], kerkmeester te [[Vlierden]], die hij sierde met het beeld van de kerk.
De jongen was stokdoof. Hij leerde het klompenmakersvak bij Van der Vleuten in Mierlo. Later had hij zijn werkplaats op het erf van de boerderij Heesterdijk 13 te Someren, waar hij met zijn eveneens ongetrouwde broer Jan inwoonde bij zijn zuster, die getrouwd was met Willem van Kol.  
 
Behalve de gewone klompen en melkstoeltjes maakte Cornelis ook zondagse blokken (klompen), versierd met leeuwenkoppen, paardehoofden of voorstellingen die een beeld weergeven van de bezitter, zoals de blokken voor [[Driek Kemps]], kerkmeester te [[Vlierden]], die hij sierde met het beeld van de kerk.
 
Voor zichzelf sneed hij op een goede dag klompen in de vorm van grote blote voeten die sensatie verwekten toen hij ermee - rond Kerstmis - in de verse sneeuw door het dorp wandelde. Voor maagklachten kwam Cornelis Voets bij dokter [[Hendrik Wiegersma|Wiegersma]], "de Wieger". Hij had voor die gelegenheid zijn mooi besneden klompen aangetrokken die al direkt bij zijn binnenkomst grote indruk op de dokter maakten. Hij stelde meteen de vraag wie deze "wonderen" had gemaakt. "Ikke" zei Comelis en toonde ook meteen de tabaksdoos die hij bij zich droeg. Na veel heen en weer gepraat kon de dokter de doos voor 25 gulden en een belofte van levenslange vrije doktershulp aan zijn collectie toevoegen. Men kan deze doos nu nog zien op de tentoonstelling als prachtig voorwerp van volkskunst uit onze regio.
Voor zichzelf sneed hij op een goede dag klompen in de vorm van grote blote voeten die sensatie verwekten toen hij ermee - rond Kerstmis - in de verse sneeuw door het dorp wandelde. Voor maagklachten kwam Cornelis Voets bij dokter [[Hendrik Wiegersma|Wiegersma]], "de Wieger". Hij had voor die gelegenheid zijn mooi besneden klompen aangetrokken die al direkt bij zijn binnenkomst grote indruk op de dokter maakten. Hij stelde meteen de vraag wie deze "wonderen" had gemaakt. "Ikke" zei Comelis en toonde ook meteen de tabaksdoos die hij bij zich droeg. Na veel heen en weer gepraat kon de dokter de doos voor 25 gulden en een belofte van levenslange vrije doktershulp aan zijn collectie toevoegen. Men kan deze doos nu nog zien op de tentoonstelling als prachtig voorwerp van volkskunst uit onze regio.
 
<br>De voorstellingen gesneden aan beide zijden van een in boekvorm gesneden doos zijn: de jager met zijn hond in het veld met wild en de uitdrijving uit het paradijs: een vrij veel voorkomende voorstelling in de Volkskunst: "Een nostalgisch verlangen naar een betere wereld die er was maar verloren is." Enkele jaren later gaf dokter Wiegersma Cornelis Voets nog een opdracht tot het snijden van een herdersstaf, iets dat naar zijn weten in Brabant niet voorkwam, terwijl de breischeden, in bezit van de schaapherders zo rijk versierd waren. Deze herdersstaf heeft min of meer dezelfde compositie als een wandelstok van Voets, eerder aan zijn collectie Volkskunst toegevoegd, alleen het portret dat de staf kroont is expressionistischer van aard en staat in sterk contrast met de bekroning van de wandelstok. De tengere man met de donkere ogen kwam nog vaak bij de dokter op bezoek. Hij zal niet hebben vermoed dat de voorwerpen die hij maakte nu nog onderwerp van gesprek zijn en als voorwerpen van kunst worden beschreven en tentoongesteld in het gemeentemuseum "de Wieger" waar hij eens zo welkom was.
De voorstellingen gesneden aan beide zijden van een in boekvorm gesneden doos zijn: de jager met zijn hond in het veld met wild en de uitdrijving uit het paradijs: een vrij veel voorkomende voorstelling in de Volkskunst: "Een nostalgisch verlangen naar een betere wereld die er was maar verloren is." Enkele jaren later gaf dokter Wiegersma Cornelis Voets nog een opdracht tot het snijden van een herdersstaf, iets dat naar zijn weten in Brabant niet voorkwam, terwijl de breischeden, in bezit van de schaapherders zo rijk versierd waren. Deze herdersstaf heeft min of meer dezelfde compositie als een wandelstok van Voets, eerder aan zijn collectie Volkskunst toegevoegd, alleen het portret dat de staf kroont is expressionistischer van aard en staat in sterk contrast met de bekroning van de wandelstok.  
 
De tengere man met de donkere ogen kwam nog vaak bij de dokter op bezoek. Hij zal niet hebben vermoed dat de voorwerpen die hij maakte nu nog onderwerp van gesprek zijn en als voorwerpen van kunst worden beschreven en tentoongesteld in het gemeentemuseum "de Wieger" waar hij eens zo welkom was.


{{DEFAULTSORT:Voets,Cornelis}}
{{DEFAULTSORT:Voets,Cornelis}}
[[categorie:Voets|Cornelis]]
[[categorie:Voets|Cornelis]]
[[categorie:beeldend kunstenaar]]
[[categorie:beeldend kunstenaar]]
Al uw bijdragen aan DeurneWiki kunnen bewerkt, gewijzigd of verwijderd worden door andere gebruikers. Als u niet wilt dat uw teksten rigoureus aangepast worden door anderen, plaats ze hier dan niet.
U belooft ook dat u de oorspronkelijke auteur bent van dit materiaal of dat u het hebt gekopieerd uit een bron in het publieke domein of een soortgelijke vrije bron (zie DeurneWiki:Auteursrechten voor details). Gebruik geen materiaal dat beschermd wordt door auteursrecht, tenzij u daarvoor toestemming hebt!

Om de wiki te beschermen tegen geautomatiseerde bewerkingsspam vragen wij u vriendelijk de volgende CAPTCHA op te lossen:

Annuleren Hulp bij bewerken (opent in een nieuw venster)