Bewerken van Groot Kasteel

| locatie      = Haageind 37, Deurne

In 1653 kwam het kasteel voor het eerst in handen van een familie die niets met de Van Doernes van doen had: Rogier van Leeffdael kocht het. Na zijn geslacht volgden de families Coymans (1728-1759) en De Smeth (1759-1949). Deze twee Amsterdamse families gebruikten het kasteel als verblijf voor de zomer en de feestdagen. Het kasteel werd eeuwenlang vooral gebruikt door welgestelde bewoners die het als huurders/kasteleinen voor de kasteelheer in stand hielden. Onder hen waren de families Van Dueren, Wijchgel, Van Noort en Van Riet. Na het vertrek van de laatste Van Riet, kort voor 1860, naar het Klein Kasteel werd het Groot Kasteel enkele decennia verhuurd aan welgestelden die tijdelijk een 'huis van aanzien' nodig hadden. In de eerste helft van de twintigste eeuw, tot slot, werd het kasteel in totaal enkele decennia door de kasteeleigenaren zelf bewoond.

Zijn nazaat [[Theodore de Smeth|Theodore baron de Smeth]] (1855-1924) liet tussen 1906 en 1908 het kasteel terugrestaureren naar de vroeg-18e-eeuwse toestand en liet de ommanteling verwijderen. Het was daarbij een meevaller dat men in de 18e eeuw de middeleeuwse gevels niet had weggebroken. Bepaalde onderdelen, zoals het noordwestelijke arkeltorentje, moesten echter volledig herbouwd worden; de aanzet ervan was aan de gevel nog zichtbaar. Ook werden voormalige doorgangen in de oorspronkelijke buitengevel dichtgezet en raam- en deurpartijen gewijzigd. Hierbij werden onder meer oude raamopeningen, die in een eerder stadium waren dichtgezet, weer geopend. De grote schoorstenen op het grote dak en op het dak van de 16e-eeuwse toren werden verwijderd. De vooruitstekende ingangspartij, ook nu nog aanwezig, is het enige gehandhaafde restant van de ommanteling.<ref name=referentie1>Documentatie RCE, Amersfoort</ref> Het ontwerp en de bouwbegeleiding was in handen van architect Jacob Willem Hubert Berden (1861-1940), vanaf 1881 bouwkundig opzichter van het bureau van de Rijksgebouwen voor onderwijs, kunsten en wetenschappen. Hij was onder meer ook verantwoordelijk voor de restauraties van het Muiderslot en kasteel Heeze en was daardoor een echte ''kasteelrestaurateur''.

Op [[brand van 24 september 1944|24 september 1944]] werd het Groot Kasteel vanuit de Zeilbergsestraat en door geallieerd vuur, 3rd Royal Tank Regiment (B Sqn.), in puin geschoten met Armor-Piercing-granaten. Deze granaten drongen allereerst door de muur heen, om daarna pas tot ontploffing te komen. Toen ontstond er een kasteelruïne. Men vermoedde dat zich Duitsers in het kasteel verschanst hadden, deze bevonden zich echter achter het kasteel en waren voornamelijk bewapend met Nebelwerfer (raketwerpers).

Bij de brand ging de volledige inboedel, die juist kort ervoor weer naar het Groot Kasteel was gebracht, verloren. Hieronder bevonden zich vermoedelijk schilderijen van Antoon van Dyck en Peter Paul Rubens. <ref>In de film [[De bevrijding van Deurne]] wordt uitvoerig ingegaan op het hoe en waarom van de beschieting.</ref> Een goed overzicht van wat er verloren ging bij de brand is er niet. De weinige foto's van het interieur laten een groot aantal schilderijen zien, die leden van de familie De Smeth zouden zijn. Inderdaad is bekend dat een portret van [[Theodorus de Smeth (1779-1859)]] bij de brand verloren is gegaan. Twee krantenartikelen uit 1926 loven de renaissancebetimmering aan de wanden van de eetzaal met zijn vele details. Het plafond van de eetzaal was ''spaarzaam met een klein schelpornament ingezet''. Op dat moment was het kasteel al langere tijd onbewoond en lagen er lakens over de meubels. Centrale verwarming was toen al aanwezig. De auteur van het stuk, Joh. D. Looyen, liet ook een tekening van de lambrisering en de vensters met glas-in-lood afbeelden. De voordeur had ''Lodewijk XV-vormen'' en erachter ging een ''majestueuse'' eikenhouten trap schuil, die naar de woonverdieping leidde. De boog daarachter was met eikenhout omtimmerd. De trap was duidelijk het hoofdelement van de ''hall''. Beneden lagen de dienstvertrekken, keuken, provisie- en bergruimten. Gewelfkelders trof Looyen niet aan, hetgeen merkwaardig is, omdat we nu weten dat er nog altijd twee kleine gewelfkelders aanwezig zijn. Boven lagen zoals gezegd de eetzaal (in het oude deel) en de grote zaal met zijvertrekken (in de 17e-eeuwse uitbreiding, volgens Looyen als bouwconstructie door lokale ambachtslieden uitgevoerd). Looyen stipt aan dat de middeleeuwse kruisvensters afsteken tegen de verder 18e-eeuwse (Lodewijk XV-)sfeer binnen. Uit een interieurfoto uit de collectie van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed weten we, dat in 1700 een deel van de stucplafonds vernieuwd moet zijn. Looyen schatte in dat dit niet door plaatselijke ambachtslieden uitgevoerd kon zijn. Exterieur en interieur moest van andere hand zijn.<ref>Provinciale Noordbrabantsche en 's Hertogenbossche courant, 3 april 1926 en 8 mei 1926</ref>

 

De vraag is of álles wel verloren is gegaan. We kennen verschillende veilingen waar items uit het Groot Kasteel kunnen zijn geveild. Een vroege is de veiling van boeken, prenten en handschriften uit de nalatenschap van Th. Baron de Smeth van Deurne en Liessel in 1860 bij W.P. van Stockum in Den Haag.<ref>Algemeen Handelsblad, 9 april 1860</ref> In maart 1938 werden verder bij Van Marle en Gignell te Den Haag ''schilderijen en antiquiteiten'' geveild, onder meer uit de nalatenschap van ''mevrouw M.S. baronesse De Smeth van Deurne''.<ref>Algemeen Handelsblad, 26 maart 1938</ref> Een zeer belangrijke voor de laatste bewoningsperiode van het Groot Kasteel is de verkoop in opdracht van Theodore baron de Smeth van Deurne via [[Josef Arnold Tromp (1891-1976)|notaris Tromp]] op 14 april 1948 van tafels, stoelen, kasten, kachels, schemerlamp, rijtuigje, enkele landbouwgereedschappen en wat verder te koop zal worden aangeboden. Plaats van handeling waren de stallen (lees: Dinghuis) achter het Groot Kasteel.<ref>Het Licht, jaargang 4, nummer 15, 10 april 1948; de originele notariële bescheiden kunnen meer licht werpen op wat er precies werd verkocht, en aan wie.</ref> Verder werd in mei 1972 een ander deel van collectie van Th. Baron de Smeth van Deurne te Jutphaas geveild bij Paul Brandt N.V. te Amsterdam.<ref>Het Parool, 5 mei 1972</ref>  Heemkundekring H.N. Ouwerling bezit een stoel die uit het kasteel afkomstig zou zijn. Bij een particulier in Deurne bevinden zich nog vertimmerde houten meubels uit het kasteel. Beide items zouden via de verkoop van 1948 in particuliere handen geraakt kunnen zijn. Een deel zal dus tijdens de brand nog in het Dinghuis (toen stalgebouw) of elders opgeslagen zijn geweest. Uit bovenstaande kunnen we afleiden dat, alhoewel er veel verloren zal zijn gegaan op 24 september 1944, er nog de nodige stukken moeten bestaan die ooit een plek in het Groot Kasteel van Deurne hadden.<ref>Van geen van de veilingen is de inhoud van de ongetwijfeld gepubliceerde veilingcatalogi bekend. Die kunnen waardevolle informatie bevatten over deze stukken.</ref>

De [[Gemeentebestuur 1946-1949|gemeenteraad van Deurne]] besloot in haar vergadering van 30 juni 1949 tot aankoop van het kleine landgoed van elf hectare en tot bestemming van openbaar wandelpark. <ref>[[Land- en Tuinbouwblad]] van zaterdag 6 mei 1950.</ref> In 1952 werd de kasteelruïne onder leiding van architect Cees Geenen geconsolideerd. Daarbij werden delen van binnenmuren gesloopt wegens bouwvalligheid, evenals een gedeelte van de oostgevel met de beide markante hoekschoorstenen. Met name de 14e-eeuwse noord- en westgevel en de gevel van de 16e-eeuwse hoektoren bleven bewaard, evenals de eetzaal op de eerste verdieping en de twee gewelfkelders onder de eetzaal. Het overige muurwerk, met name aan de zuid- en oostzijde, is nog te herkennen als muurtjes van nog geen meter hoog.<br>

 

<gallery caption="De restauratie van de ruine in 2002">

 

 

 

 

Onderstaande animaties van hoe het kasteel eruit zou hebben gezien werden gemaakt door Jan Louwers.

|Plaatje=30.892.jpg