Johannes Martinus Aarts (1910-1987)
| Johannes Martinus Aarts | ||
| ||
| Persoonsinformatie | ||
| Volledige naam | Johannes Martinus Aarts | |
| Roepnaam | Ties | |
| Geboorteplaats | Deurne | |
| Geboortedatum | 22 februari 1910 | |
| Overl.plaats | Deurne | |
| Overl.datum | 22 september 1987 | |
| Partner(s) | [[PersoonPartner(s)::Petronella Hendrika van Bommel]] | |
| Beroep(en) | fabrieksarbeider, voerman, postbode, onderhoudsmonteur | |
Johannes Martinus (Ties) Aarts (1910-1987) was onder andere postbode en onderhoudsmonteur. Hij woonde vele jaren aan de Keltenstraat. Hij was een broer van Jochem Aarts.
Ties was het oudste kind uit een gezin van elf kinderen van Johannes Aarts en Hendrica Kuunders. Hij huwde op 2 februari 1935 te Deurne met Petronella Hendrika (Nel) van Bommel (Deurne 23 juli 1909 - Bakel 19 september 1988), dochter van Johannes van Bommel en Geertruida van Berlo. Uit dit huwelijk werden 12 kinderen geboren;
- Gertruda Henrica (Truus), (1 december 1935)
- Johannes Gerardus (Jan), (3 juni 1937 - 5 juni 2007) huwde Thea van Bogget.
- Henrica Maria (Riek), (21 augustus 1938)
- Johanna Petronella (Annie), (9 januari 1940)
- Henricus Martinus (Harrie), (20 februari 1941)
- Petrus Martinus (Piet), (27 november 1942)
- Maria Wilhelmina (Maria), (8 juni 1944)
- Petronella Maria (Petra), (27 oktober 1945)
- Martinus Johannes (Martien), (1 augustus 1947)
- Leonardus Antonius (Leo), (14 december 1949)
- Wilhelmina Antonia (Wilma), (27 september 1951)
- Gerardus Johannes (Gerry), (14 april 1954)
Het gezin Aarts-van Bommel woonde achtereenvolgens op de adressen Vlierdenscheweg J.202, Vreewijkscheweg J.96a, Steenoven J.2 en Grote Bottel J.243. Na de oorlog woonde het gezin vele jaren aan de Keltenstraat.
Ties begon zijn loopbaan bij de steenfabriek. In de crisisjaren werkte hij in het kader van de werkverschaffing aan de ontginningsgronden op de Kwadestaart en het Kanveld maar dat leverde zo weinig op dat hij ook 's avonds nog aan moest pakken met het mesten van varkens.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte hij enige tijd op de vliegvelden van Eindhoven en Venlo en kreeg vervolgens een baan bij de posterijen. Kort voor het einde van de oorlog werd hij nog slachtoffer van een naar voorval. Ties moest in die periode regelmatig met de handkar naar het station om daar post op te halen. Vlak voor de bevrijding van Deurne was hij een keer opnieuw onderweg toen leden van het verzet hem, gewapend met een vuurwapen, dwongen de postzakken met 1500 distributiekaarten af te geven. Hij deed dat onmiddellijk want hij had geen andere keus. De baas van het postkantoor in Helmond, iemand die naar verluid aan de kant van de Duitsers stond, zag Ties meteen als medeverdachte. Omdat de schijn van verdenking van medeplichtigheid levensgroot aanwezig was besloot Ties onder te duiken. Niet voor lang want de Engelse militairen rukten kort daarna Deurne binnen.
Na de oorlog liet Ties zich op 35-jarige leeftijd omscholen en kon hij als onderhoudsmonteur bij Hatéma in Helmond aan de slag en dat is hij tot aan zijn pensionering gebleven.
