U steunt de heemkundekring door lid of vriend te worden.
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis.

Nicolaas Antonius Thimister (1922-1990): verschil tussen versies

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 10: Regel 10:
| overl.datum    = 10 februari 1990
| overl.datum    = 10 februari 1990
| partner(s)    = Maria Josephina Francisca (Mia) Vosters (1914-1995)
| partner(s)    = Maria Josephina Francisca (Mia) Vosters (1914-1995)
| beroep(en)    = Ziekenverpleger
| beroep(en)    = soldaat, ziekenverpleger
| bidprentje    =
| bidprentje    =
}}
}}
'''Nicolaas Antonius (Nico) Thimister (1922-1990)''' woonde [[Tramstraat]] [[Wijk A|A.88f]], na de hernummering Tramstraat 31 in [[Deurne]].
'''Nicolaas Antonius (Nico) Thimister (1922-1990)''' was oorlogsvrijwilliger-ziekenverpleger en drager van de [[Bronzen Leeuw]]




===Gezin===
===Gezin===
Nico huwde op 21 november 1944 te Deurne met Maria Josephina Francisca (Mia) Vosters, (Deurne 23 september 1914 - Geldrop 21 oktober 1995), dochter van [[Wilhelmus Hubertus Vosters (1887-1947)]] en Regina Maria van Gerwen (1884-1957)<ref>Dochter van [[Johannes van Gerwen (1850-1930)]]</ref>. Haar vader was afkomstig van Hilvarenbeek en haar moeder van Avereest. Uit dit huwelijk werden twee dochters geboren:
Nico huwde op 21 november 1944 te Deurne met Maria Josephina Francisca (Mia) Vosters, (Deurne 23 september 1914 - Geldrop 21 oktober 1995), dochter van [[Wilhelmus Hubertus Vosters (1887-1947)]] en Regina Maria van Gerwen (1884-1957)<ref>Dochter van [[Johannes van Gerwen (1850-1930)]]</ref>. Haar vader was afkomstig van Hilvarenbeek en haar moeder van Avereest. Nico en Mia hadden elkaar leren  kennen  toen Nico als  broeder  in  een  klooster  in Sterksel verbleef.
Uit dit huwelijk werden twee dochters geboren:
*Joke, huwde Leo Verheijen
*Joke, huwde Leo Verheijen
*Lia, huwde Harrie Mertens (?-24 januari 2014)<ref>Zoon van boswachter [[Johannes Mertens (1918-1979)]]</ref>
*Lia, huwde Harrie Mertens (?-24 januari 2014)<ref>Zoon van boswachter [[Johannes Mertens (1918-1979)]]</ref>
Door zijn aandacht voor de noodlijdende mens koos hij in zijn jeugd voor het beroep van ziekenverpleger. Na de [[Tweede Wereldoorlog]] meldde hij zich als vrijwilliger bij de geneeskundige dienst van de Landmacht. Hij vertrok op een nog onbekend tijdstip met het troepentransportschip "Johan van Oldenbarnevelt" naar Nederlands Indië. In het oorlogsgebied werd hij ingezet als soldaat 1e klasse - ziekenverzorger. Daar was hij de hulp voor mensen in nood, zijn gewonde medesoldaten. In de vuurlinie heeft hij, zichzelf vergetend het leven proberen te redden van zijn medestrijders en wonder boven wonder raakte hij daarbij zelf niet gewond.
===Onderscheiding===
Per Koninklijk Besluit van 22 juni 1948 nummer 6  werd hem, op basis van zijn moedige gedrag in Nederlands Indië,  op 13 september 1949 in de Van Ghentkazerne te Rotterdam de Bronzen Leeuw toegekend.In het uittreksel van het Koninklijk Besluit bij de onderscheiding staat hierover geschreven:


Na de [[Tweede Wereldoorlog]] vertrok hij als vrijwilliger in het Nederlandse leger naar [[Strijd om overzeese gebiedsdelen|Nederlands Indië]] om collega's in nood te helpen. Hij was soldaat 1ste klasse-ziekenverpleger bij de Geneeskundige Dienst van de Landmacht.
:''Heeft zich door het bedrijven van bijzonder moedige en beleidvolle daden in de strijd tegenover de vijand onderscheiden door op 17 Juni 1947 als soldaat-ziekenverzorger tijdens hevige gevechtsacties tegen terroristische benden bij Pakenkoeleon (Regentschap Modjokerto, Oost-Java), na eerst onder vijandelijk sluipschuttervuur een gewonden soldaat de eerste hulp te hebben verleend, een open terreingedeelte van ongeveer 50 meter onder vijandelijk mitrailleurvuur over te steken teneinde een tweede zwaar gewonde soldaat te verplegen en te helpen afvoeren. Voorts door, toen wederom twee soldaten werden gewond, opnieuw onder vijandelijk vuur te hulp te snellen en hen onder uiterst moeilijke en gevaarvolle omstandigheden te verbinden en te helpen afvoeren. Tenslotte toen een vijfde man zwaar werd gewond, zich wederom in de vuurzone te begeven om deze te verbinden en in veiligheid te helpen brengen.''
===Na de oorlogen===
Om zorg te kunnen dragen voor vrouw en kinderen moest hij na de oorlogen uitzien naar ander werk. Aanvankelijk kreeg hij werk bij van Vlissingen en later bij Leco in Helmond maar hij voelde zich daar niet op zijn plaats.


Het grootste deel van zijn leven woonde hij met zijn gezin aan de [[Tramstraat]] 31 in een van de [[Maycrete-woning|Maycrete-noodwoningen]] .
Uiteindelijk vond hij een baan als portier in het [[Missiehuis St. Willibrord]] aan de [[Vlierdenseweg]] in Deurne. Daarnaast was hij enige tijd krantenbesteller.
===Onderscheiding===
Per Koninklijk Besluit van 22 juni 1948 nummer 6  ontving hij op 13 september 1949 in de Van Ghentkazerne te Rotterdam de [[Bronzen Leeuw]] voor hulp aan gewonden tijdens hevige gevechtsacties in Indonesië - Oost-Java - Pakenkoelon.<ref>[https://www.defensie.nl/onderwerpen/onderscheidingen/inhoud/dapperheidsonderscheidingen/databank-dapperheidsonderscheidingen/1948/06/22/thimister-n-a  Databank dapperheidsonderscheidingen Nederlands Instituut voor Militaire Historie]</ref>


Aanvankelijk woonde hij in bij zijn schoonouders in de [[Stationsstraat]] maar het grootste deel van zijn leven woonde hij met zijn gezin aan de [[Tramstraat]] 31, in een van de [[Maycrete-woning|Maycrete-noodwoningen]].


'''Meer informatie zéér gewenst!'''
Nico was een gelovig mens met een grote verering voor Maria. Tijdens de vakanties kon hij heel lang ronddwalen in de grote oude kerken en kathedralen, hij proefde graag de sfeer van eeuwenlange eerbied en godsvrucht.
===Bron===
*Archief familie Verheijen-Thimister in Geleen


{{Appendix}}
{{Appendix}}
{{DEFAULTSORT:Thimister,Nico}}
{{DEFAULTSORT:Thimister,Nico}}
[[categorie:Thimister|Nico]]
[[categorie:Thimister|Nico]]
[[Categorie:Militair]]

Versie van 2 sep 2015 21:38

Nicolaas Antonius Thimister
Persoonsinformatie
Volledige naam Nicolaas Antonius Thimister
Roepnaam Nico
Geboorteplaats Maastricht
Geboortedatum 8 april 1922
Overl.plaats Deurne
Overl.datum 10 februari 1990
Partner(s) Maria Josephina Francisca (Mia) Vosters (1914-1995)
Beroep(en) soldaat, ziekenverpleger

Nicolaas Antonius (Nico) Thimister (1922-1990) was oorlogsvrijwilliger-ziekenverpleger en drager van de Bronzen Leeuw


Gezin

Nico huwde op 21 november 1944 te Deurne met Maria Josephina Francisca (Mia) Vosters, (Deurne 23 september 1914 - Geldrop 21 oktober 1995), dochter van Wilhelmus Hubertus Vosters (1887-1947) en Regina Maria van Gerwen (1884-1957)[1]. Haar vader was afkomstig van Hilvarenbeek en haar moeder van Avereest. Nico en Mia hadden elkaar leren kennen toen Nico als broeder in een klooster in Sterksel verbleef. Uit dit huwelijk werden twee dochters geboren:

  • Joke, huwde Leo Verheijen
  • Lia, huwde Harrie Mertens (?-24 januari 2014)[2]

Door zijn aandacht voor de noodlijdende mens koos hij in zijn jeugd voor het beroep van ziekenverpleger. Na de Tweede Wereldoorlog meldde hij zich als vrijwilliger bij de geneeskundige dienst van de Landmacht. Hij vertrok op een nog onbekend tijdstip met het troepentransportschip "Johan van Oldenbarnevelt" naar Nederlands Indië. In het oorlogsgebied werd hij ingezet als soldaat 1e klasse - ziekenverzorger. Daar was hij de hulp voor mensen in nood, zijn gewonde medesoldaten. In de vuurlinie heeft hij, zichzelf vergetend het leven proberen te redden van zijn medestrijders en wonder boven wonder raakte hij daarbij zelf niet gewond.

Onderscheiding

Per Koninklijk Besluit van 22 juni 1948 nummer 6 werd hem, op basis van zijn moedige gedrag in Nederlands Indië, op 13 september 1949 in de Van Ghentkazerne te Rotterdam de Bronzen Leeuw toegekend.In het uittreksel van het Koninklijk Besluit bij de onderscheiding staat hierover geschreven:

Heeft zich door het bedrijven van bijzonder moedige en beleidvolle daden in de strijd tegenover de vijand onderscheiden door op 17 Juni 1947 als soldaat-ziekenverzorger tijdens hevige gevechtsacties tegen terroristische benden bij Pakenkoeleon (Regentschap Modjokerto, Oost-Java), na eerst onder vijandelijk sluipschuttervuur een gewonden soldaat de eerste hulp te hebben verleend, een open terreingedeelte van ongeveer 50 meter onder vijandelijk mitrailleurvuur over te steken teneinde een tweede zwaar gewonde soldaat te verplegen en te helpen afvoeren. Voorts door, toen wederom twee soldaten werden gewond, opnieuw onder vijandelijk vuur te hulp te snellen en hen onder uiterst moeilijke en gevaarvolle omstandigheden te verbinden en te helpen afvoeren. Tenslotte toen een vijfde man zwaar werd gewond, zich wederom in de vuurzone te begeven om deze te verbinden en in veiligheid te helpen brengen.

Na de oorlogen

Om zorg te kunnen dragen voor vrouw en kinderen moest hij na de oorlogen uitzien naar ander werk. Aanvankelijk kreeg hij werk bij van Vlissingen en later bij Leco in Helmond maar hij voelde zich daar niet op zijn plaats.

Uiteindelijk vond hij een baan als portier in het Missiehuis St. Willibrord aan de Vlierdenseweg in Deurne. Daarnaast was hij enige tijd krantenbesteller.

Aanvankelijk woonde hij in bij zijn schoonouders in de Stationsstraat maar het grootste deel van zijn leven woonde hij met zijn gezin aan de Tramstraat 31, in een van de Maycrete-noodwoningen.

Nico was een gelovig mens met een grote verering voor Maria. Tijdens de vakanties kon hij heel lang ronddwalen in de grote oude kerken en kathedralen, hij proefde graag de sfeer van eeuwenlange eerbied en godsvrucht.

Bron

  • Archief familie Verheijen-Thimister in Geleen
Bronnen, noten en/of referenties
Overgenomen van "https://www.deurnewiki.nl/wiki/index.php?title=Nicolaas_Antonius_Thimister_(1922-1990)&oldid=204801"