Bewerken van Openbare kerststal aan de Markt
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Deze bewerking kan ongedaan gemaakt worden. Hieronder staat de tekst waarin de wijziging ongedaan is gemaakt. Controleer voor het publiceren of het resultaat gewenst is.
Huidige versie | Uw tekst | ||
Regel 1: | Regel 1: | ||
[[Bestand:13.157.jpg|thumb| | [[Bestand:13.157.jpg|thumb|right|380px|Kerststal bij de Sint-Willibrorduskerk met een beeldengroep gemaakt door pater Hugo Reijnders in 1956.<br> Foto: collectie Ton Hartjens]] | ||
[[ | Met kerstmis In 1956 stond er langs de [[Sint-Willibrorduskerk (Deurne)|Sint-Willibrorduskerk]] '''aan de Markt''' in Deurne, in de hoek waar ooit de [[Heilig Hartkapel (Markt)|H.Hartkapel]] heeft gestaan, een prachtige '''openbare kerststal''' . | ||
Tot 1956 was er In Deurne nog nooit een openbare kerststal te bewonderen geweest, het was altijd een beschutte stal in de kerk vóór het Rozenkransaltaar. De uit Deurne afkomstige [[Wilhelmus Reijnders (1916-1999)|pater Hugo Reijnders]] had er als filosoof andere gedachten over., het kerstgebeuren moest meer onder het volk gebracht worden. | |||
Tot 1956 was er | |||
Met kerstmis 1956 ging zijn wens in vervulling. Architect [[Jos Deltrap]] maakte het ontwerp voor de stal en pater Hugo Reijnders vervaardigde zelf een reuze kerstgroep. In deze groep, met 16 beelden van circa 160 centimeter hoog, verwerkte hij zo'n 2000 kilo klei. Na het boetseren, opensnijden en uithollen bleef er een huid van circa 27 centimeter dik over die met rode klei werd opgespoten en in een oven gebakken. De personen waren in terracotta kleur gebakken en de schapen in een grauwwitte kleur, dit maakte samen een harmonisch geheel waarvan een religieuze ontroering uitging. | Met kerstmis 1956 ging zijn wens in vervulling. Architect [[Jos Deltrap]] maakte het ontwerp voor de stal en pater Hugo Reijnders vervaardigde zelf een reuze kerstgroep. In deze groep, met 16 beelden van circa 160 centimeter hoog, verwerkte hij zo'n 2000 kilo klei. Na het boetseren, opensnijden en uithollen bleef er een huid van circa 27 centimeter dik over die met rode klei werd opgespoten en in een oven gebakken. De personen waren in terracotta kleur gebakken en de schapen in een grauwwitte kleur, dit maakte samen een harmonisch geheel waarvan een religieuze ontroering uitging. |