Bewerken van Aldegonda Evers (circa 1710-1781)
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Deze bewerking kan ongedaan gemaakt worden. Hieronder staat de tekst waarin de wijziging ongedaan is gemaakt. Controleer voor het publiceren of het resultaat gewenst is.
Huidige versie | Uw tekst | ||
Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Aldegonda Evers''' was van 1749 tot 1773 [[vroedvrouw]] van de [[heerlijkheid Deurne]]. | |||
Aldegonda Evers, alias Joost Pluijmsdochter, was gehuwd met [[Franciscus Flerks]] en zij kregen samen acht kinderen waarvan er tenminste vier de volwassen leeftijd haalden. <br> | |||
Er lopen in Deurne nog veel mensen rond die deze ''wijze vrouw'' tot hun voorouder mogen rekenen. | Er lopen in Deurne nog veel mensen rond die deze ''wijze vrouw'' tot hun voorouder mogen rekenen. | ||
Regel 30: | Regel 13: | ||
===Chronologie=== | ===Chronologie=== | ||
Soms moest de vroedvrouw verklaren dat de achtergebleven weduwe niet zwanger was als ze snel na het overlijden van haar man hertrouwde. In 1751 eiste [[ | Soms moest de vroedvrouw verklaren dat de achtergebleven weduwe niet zwanger was als ze snel na het overlijden van haar man hertrouwde. In 1751 eiste [[Hendrik Verbeek]] zo'n verklaring voordat hij in het huwelijksbootje stapte met de weduwe Maria Driessen-van Bree. Zo'n verklaring gaf de vroedvrouw ook af voor de weduwe Maria Meulendijks-van de Kerkhof die in 1752 hertrouwde met [[Simon van Lieshout]]. | ||
In 1752 verklaarden twee Deurnese vrouwen voor de rechtbank dat ze de vroedvrouw hadden horen vertellen dat Johanna van de Mortel, de dochter van wijlen [[Willem van de Mortel]], die bij haar moeder inwoonde in [[herberg De Roode Leeuw]], acht maanden in Antwerpen had vertoefd en daar bevallen zou zijn van een onwettig kind. | In 1752 verklaarden twee Deurnese vrouwen voor de rechtbank dat ze de vroedvrouw hadden horen vertellen dat Johanna van de Mortel, de dochter van wijlen [[Willem van de Mortel]], die bij haar moeder inwoonde in [[herberg De Roode Leeuw]], acht maanden in Antwerpen had vertoefd en daar bevallen zou zijn van een onwettig kind. | ||
Op 4 november 1773 verklaarde zij dat zij de dag ervoor had geholpen bij de bevalling van de ongehuwde Elisabeth Geenen (1747-1814) uit Gemert, die tijdelijk op de [[hoeve Bruggen]] verbleef. De barende vrouw verklaarde dat | Op 4 november 1773 verklaarde zij dat zij de dag ervoor had geholpen bij de bevalling van de ongehuwde Elisabeth Geenen (1747-1814) uit Gemert, die tijdelijk op de [[hoeve Bruggen]] verbleef. De barende vrouw verklaarde dat Peter Jan Keunen (1746-1800) uit Gemert de vader van het kind was.<ref>Op 8 februari 1774 trouwden Peter en Elisabeth in de kerk van Gemert met elkaar. In de jaren erna werden nog negen kinderen geboren. Zowel Peter als zijn zonen Dirk (1775-1800) en Jan (1787-1800) stierven, vermoedelijk aan een epidemie, in mei 1800. Met de dood van oudste dochter Annemie stierf deze tak van de familie Keunen in 1864 uit. Het kind dat op 3 november 1773 werd geboren en nog dezelfde dag in Deurne werd gedoopt, overleed nog als baby.</ref> | ||
Bij de bevalling van de ongehuwde 28-jarige Anneke Pennings op 19 december 1773 verklaarde zij tegenover de vroedvrouw dat jachtopziener [[Frans Giller]] de vader was. Hij ontkende echter in alle toonaarden maar zij eiste voor het gerecht dat hij met haar zou trouwen. | Bij de bevalling van de ongehuwde 28-jarige Anneke Pennings op 19 december 1773 verklaarde zij tegenover de vroedvrouw dat jachtopziener [[Frans Giller]] de vader was. Hij ontkende echter in alle toonaarden maar zij eiste voor het gerecht dat hij met haar zou trouwen. |