Bewerken van Functionalistische open verkaveling (CIAM)

'''Functionalistische open verkaveling (CIAM)''' is een stedenbouwkundige ontwerpstijl die op grote schaal in [[Deurne]] is toegepast.


Als reactie op de [[traditionalistische verkaveling|traditionalistische naoorlogse ontwerpstijl]] van eenvoudig op elkaar aansluitende woonstraatjes, gekenmerkt door rijwoningen van baksteen met keramische pannendaken, kwam rond 1965 de ontwerpstijl van de functionalistische open verkaveling (CIAM) opzetten.<ref>De afkorting '''CIAM''' staat oorspronkelijk voor Congrès Internationaux d’Architecture Moderne, opgericht in 1928 als overlegorgaan voor modernistische architecten met een serie spraakmakende internationale conferenties over moderne architectuur en stedenbouw.</ref>  Karakteristiek zijn de 'grote gebaren', bestaande uit identieke verkavelingen die in het plan herhaald worden (stempels), soms gecombineerd met woonblokken die niet meer parallel aan, maar haaks op straten geprojecteerd zijn. De openheid vanaf de straat die daardoor ontstond heeft tot de naam van dit type geleid. Binnen woonwijken ontstond nu ook voor het eerst een duidelijke scheiding tussen wonen, werken en recreëren, met bijvoorbeeld wijkwinkelcentra tot gevolg.

De meest herkenbare woonbuurten en -wijken in Deurne van dit type zijn:
* de [[Koolhof]], met zijn duidelijke stempelverkaveling rond [[Regge]], [[Jeker]], [[Geul]], [[Merwede]], [[IJssel]], [[Schie]], [[Roer]] en [[Rijn]] en een wijkwinkelcentrum met scholencomplex aan de [[Schelde]];
* de [[Houtenhoek]], met een school aan de [[Beethovenlaan]];
* [[d'Ekker]], rond de [[Roothaerstraat]].

Zoals meestal beantwoorden de voorbeelden niet aan de meest ideale vorm van het type. De positionering van de gebouwen langs de straten bleef traditioneel van karakter, waardoor het aspect van de open verkaveling in Deurne minder tot zijn recht komt dan elders. Ook ontbreekt in Deurne de karakteristieke afwisseling van hoog- en laagbouw, met uitzondering van appartementencomplexen aan de [[Gender]]. De modernistische gebouwen van [[basisschool De Piramide]] en de [[Frans Hoebenshal]], inmiddels allebei gesloopt, voldeden wel aan belangrijke karakteristieken van deze stedenbouwkundige stijl, namelijk het zoeken naar nieuwe architectuurstijlen met moderne materialen.

Een belangrijk kenmerk van deze ontwerpstijl is ook dat men nauwelijks of geen rekening hield met de bestaande landschapsstructuren. Mede daardoor zijn bijvoorbeeld in de periode dat deze stijl in zwang was, de [[Peelstraat]], [[Groeneweg]] en [[Hogeweg (historische weg)|Hogeweg]] verdwenen.

In de loop van de jaren 1970 maakte de functionalistische stedenbouw plaats voor het [[Woonerf]], waarin intimiteit en kleinschaligheid weer meer op de voorgrond trad. Daarbij werden oude wegen doorgaans als langzaam-verkeers-verbinding in het nieuwe plan opgenomen.

{{
#display_map:
address= Schie, Deurne
|zoom=16
|height=400
|width=400
|type=hybrid
}}

{{Appendix|2=
* De gebruikte typologie is ontleend aan diverse studies van Leon van Meijel (Van Meijel adviseurs in cultuurhistorie) en Els Bet (Els Bet Stedebouwkundige) met betrekking tot stedenbouwkundige typering van dorpen en steden in Nederland.
----
{{references}}
}}

[[Categorie:stedenbouw]]