Bewerken van Gerardus Schrama (1877-1967)
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Deze bewerking kan ongedaan gemaakt worden. Hieronder staat de tekst waarin de wijziging ongedaan is gemaakt. Controleer voor het publiceren of het resultaat gewenst is.
Huidige versie | Uw tekst | ||
Regel 12: | Regel 12: | ||
| beroep(en) = landbouwer | | beroep(en) = landbouwer | ||
}} | }} | ||
[[Bestand:27.226.jpg|thumb|350px||Echtpaar Schrama-de Jong bij hun 50-jarig huwelijksfeest in februari 1953.<br>Foto: collectie Harrie Biemans]] | [[Bestand:27.226.jpg|thumb|350px||Echtpaar Schrama-de Jong bij hun 50-jarig huwelijksfeest in februari 1953.<br>Foto: collectie Harrie Biemans]] | ||
'''Gerardus (Grard) Schrama (1877-1967)''' was een Vlierdens-Brouwhuisse boer met Zuid-Hollandse wortels. | '''Gerardus (Grard) Schrama (1877-1967)''' was een Vlierdens-Brouwhuisse boer met Zuid-Hollandse wortels. | ||
Regel 42: | Regel 41: | ||
==De boerderij== | ==De boerderij== | ||
Toen hij zich in Helmond meldde om lid te worden van de coöperatieve melkinrichting “De Eendracht” om daar zijn melk te leveren werd hij zonder meer geweigerd. De reden was dat een Hollandse boer teveel melk produceerde. Vervolgens ging hij naar [[zuivelfabriek Sint Isidorus]] in Deurne waar hij zijn melk kon leveren onder de voorwaarde dat hij deze zelf aanvoerde. Daar zijn buurman Smit ophield de melkwagen te rijden nam Grard deze ritten aan tegen 1,25 gulden per dag. De rit was als volgt: | Toen hij zich in Helmond meldde om lid te worden van de coöperatieve melkinrichting “De Eendracht” om daar zijn melk te leveren werd hij zonder meer geweigerd. De reden was dat een Hollandse boer teveel melk produceerde. Vervolgens ging hij naar [[zuivelfabriek Sint Isidorus]] in Deurne waar hij zijn melk kon leveren onder de voorwaarde dat hij deze zelf aanvoerde. Daar zijn buurman Smit ophield de melkwagen te rijden nam Grard deze ritten aan tegen 1,25 gulden per dag. De rit was als volgt: De Rakt, [[Bruggen]], [[Voort]] en het [[Kerkeind]]. Tegen 6 uur vertrok hij en was dan om half twaalf weer thuis. Dat hield hij bijna twee jaar vol. Hoewel hij sterk geprobeerd had gratis uit te kunnen treden moest hij toch een afkoopsom 50 gulden betalen. | ||
Intussen had Grard gereedschap aangeschaft en ging hij over tot kaasproductie. Zijn echtgenote en hij hadden van huis uit al kaas gemaakt. Het huis en de kelder waren er niet op ingericht en bovendien zaten we met de moeilijkheid om een afzetgebied te vinden maar desondanks kon men van 1918 tot 1923 kaas blijven leveren. | Intussen had Grard gereedschap aangeschaft en ging hij over tot kaasproductie. Zijn echtgenote en hij hadden van huis uit al kaas gemaakt. Het huis en de kelder waren er niet op ingericht en bovendien zaten we met de moeilijkheid om een afzetgebied te vinden maar desondanks kon men van 1918 tot 1923 kaas blijven leveren. | ||
Regel 48: | Regel 47: | ||
==Tweede Wereldoorlog== | ==Tweede Wereldoorlog== | ||
Met behulp van het verzet vond Louis de Wied | Met behulp van het verzet vond Louis de Wied tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] een schuilplaats op de boerderij van Grard Schrama. Voor de oorlog woonde Louis in Deventer, hij nam de naam Henk Planti aan en, omdat hij weigerde naar een werkkamp in Duitsland te gaan, moest hij onderduiken. De familie Schrama had er aanvankelijk geen enkel idee van dat Louis joods was. Na een paar weken vertelde hij hun echter de waarheid. Hoewel het een schok was, omdat ze heel goed wisten wat ze te wachten stond als het uit zou komen dat ze een jood verborgen, besloten de Schrama's dat hij mocht blijven. | ||
Vanaf het begin behandelden zij hem als een lid van hun eigen familie, en hij deelde een kamer met een van de zoons. Louis betaalde een klein bedrag voor eten en onderdak, maar later, toen hij op de boerderij ging werken, betaalde Grard hem een bescheiden loon. Hoewel veel van de naburige boeren wisten dat Louis bij de Schrama's inwoonde, repten zij daar niet over. Als er een razzia dreigde, dan verborg Louis zich bij de [[Petrus Johannes Willebrordus Knijnenburg (1892-1968)|familie Knijnenburg]], die een kruidenierswinkel hadden aan de [[Markt 6]] in Deurne. | Vanaf het begin behandelden zij hem als een lid van hun eigen familie, en hij deelde een kamer met een van de zoons. Louis betaalde een klein bedrag voor eten en onderdak, maar later, toen hij op de boerderij ging werken, betaalde Grard hem een bescheiden loon. Hoewel veel van de naburige boeren wisten dat Louis bij de Schrama's inwoonde, repten zij daar niet over. Als er een razzia dreigde, dan verborg Louis zich bij de [[Petrus Johannes Willebrordus Knijnenburg (1892-1968)|familie Knijnenburg]], die een kruidenierswinkel hadden aan de [[Markt 6]] in Deurne. | ||
Tijdens de achtervolging van een geallieerde piloot die boven de Rakt neergeschoten was, werd Cornelis Nicolaas (Corrie) Schrama door Duitse soldaten per vergissing doodgeschoten. Hoewel Grard vreselijk aangegrepen was door de dood van zijn zoon, bleef hij mensen beschermen die vervolgd werden, omdat hij het zijn plicht vond jegens zijn land en zijn naasten. Louis de Wied is tot de bevrijding van Deurne in september 1944 bij de Schrama's gebleven, waarna hij zich bij de Prinses Irene Brigade heeft aangesloten. In 1945 werd hij officier bij het leger | Tijdens de achtervolging van een geallieerde piloot die boven de Rakt neergeschoten was, werd Cornelis Nicolaas (Corrie) Schrama door Duitse soldaten per vergissing doodgeschoten. Hoewel Grard vreselijk aangegrepen was door de dood van zijn zoon, bleef hij mensen beschermen die vervolgd werden, omdat hij het zijn plicht vond jegens zijn land en zijn naasten. Louis de Wied is tot de bevrijding van Deurne in september 1944 bij de Schrama's gebleven, waarna hij zich bij de Prinses Irene Brigade heeft aangesloten. In 1945 werd hij officier bij het leger. | ||
==Onderscheiding== | ==Onderscheiding== |