Bewerken van Zeilbergsestraat 56

'''Zeilbergsestraat 56''' is een adres in Deurne. Het deelt een gemeenschappelijke geschiedenis met [[Zeilbergsestraat 60]], dat rond 1955 op het verenigde perceel gebouwd werd.


== De oude boerderij ==

In 1832 stond op deze locatie al een boerderij, die kadastraal als D 1133 bekend stond. Het huis stond een stuk verder naar achter; de Zeilbergsestraat was toen nog een stuk breder dan nu. [[Matheus Manders (1782-1852)|Mathijs Manders]] was toen de eigenaar, en [[Simon Manders (1814-1889)]] met zijn broers en zussen de vruchtgebruikers. Bij het huis hoorde onder meer een schuur, die op de weg stond, min of meer op de plek van het huidige pand. Rond 1871 werd de boedel van Mathijs verdeeld.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 1, artikel 402, dienstjaar 1872</ref> Het huis kwam toe aan de ongehuwde Simon, Antonij en Hendrica, die het pand rond 1888 lieten herbouwen. Rond 1889 volgden sloping en herbouw, net als bij het naastgelegen pand dat net door de familie Van de Mortel van de familie Keunen was gekocht (nu: [[Zeilbergsestraat 48-50 en 52-54|Zeilbergsestraat 52-54]]).<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeksen 1 en 3, artikel 2331, dienstjaren 1889 en 1890</ref> 

== Het nieuwe huis ==

Het nieuwe huis werd op de vroegere straat gebouwd, op de plek waar de schuur voor het huis gestaan had. Ook het huis van Van de Mortel werd verder naar voren gebouwd dan voorheen. Dit nieuwe huis, eigendom van eerst Simon en Hendrina Manders, later alleen van Hendrina Manders, werd kadastraal bekend als D 1674 en is bouwkundig de kern van het nu nog bestaande pand. Rond 1893 werd het verkocht.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 3, artikel 3328, dienstjaar 1894</ref>

Koper was de arbeider [[Wilhelmus Martens (1868-1942)]], die het huis rond 1897 liet schatten en rond 1902 alweer verkocht.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 3, artikel 3597, dienstjaren 1898 en 1903</ref> De nieuwe eigenaar was de koopman [[Adrianus van de Kruijs (1870-1959)]], die het huis rond 1913 weer in de verkoop deed, en wel aan Johanna Elisabeth Gouverneur (1861-1950), gescheiden echtgenote van [[Martinus Gerardus Berkelmans (1872)]]. Een jaar later, rond 1914, verkocht ze het alweer.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 3, artikel 4093, dienstjaar 1914; idem, artikel 4864, dienstjaar 1915</ref> 

Net als de naastgelegen panden al waren, werd nu ook dit pand eigendom van een telg uit de familie [[Bouwmans]], en wel [[Hendricus Bouwmans (1889-1926)]]. Hij liet het huis direct splitsen tot twee woningen, en deed de dubbele woning rond 1920 in de verkoop. Het was toen kadastraal nog altijd bekend als D 1674.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 3, artikel 4897, dienstjaren 1915 en 1921</ref> Koper was zijn oudste broer, de rijwielhandelaar [[Theodorus Bouwmans (1880-1964)]] uit de [[Molenstraat]]. Die verkocht het huis direct door.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 4, artikel 5399, dienstjaar 1921</ref>

Daarmee raakte het huis uit de familie Bouwmans, en werd het gekocht door [[Wilhelmus Poulussen (1868-1948)]], werkman en voerman. Hij of zijn kinderen brachten het rond 1948 in de [[Ruilverkaveling "Deurne"]] in, waarna het kadastraal als L 186 bekend kwam te staan. Rond 1949 werd het via een veiling verkocht.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 4, artikel 5502, dienstjaren 1949 en 1950</ref> Kopers op de veiling waren [[Jacoba Maria Beijers (1919-2014)]] en haar broers en zussen. Rond 1952 verdeelden zij hun gemeenschappelijk bezit.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 5, artikel 7951, dienstjaar 1953</ref> De man van Koosje, [[Hendrik Struik (1915-1991)]], werd nu enig eigenaar. Rond 1953 werd het huis verbouwd, en een jaar later werd het perceel met het smalle perceel links ervan (L 185) verenigd, waardoor het verbrede perceel bekend kwam te staan als L 864. Rond 1955 werd een tweede huis op hetzelfde perceel gesticht, [[Zeilbergsestraat 60]]. De twee woningen in het oude huis kregen de huisnummers 56 en 58. Daardoor waren er nu drie woningen in twee panden op het perceel van Struik. Door de verkoop van een strookje grond aan de gemeente rond 1964 wijzigde de kadastrale aanduiding naar L 1638. Rond 1978 deed Struik een deel van zijn perceel, met het oude huis, in de verkoop. Hij behield het nieuwe huis, Zeilbergsestraat 60, dat hij zelf bewoonde, tot na 1989.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 5, artikel 8293, dienstjaren 1954, 1955, 1956, 1965 en 1979</ref>

Zeilbergsestraat 56-58 verkocht Struik aan zijn zoon, B.H. Struik, en na een kadastrale hermeting werd de nieuwe aanduiding L 3473. Hij behield het huis tot na 1989.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 6, artikel 14140</ref> Zeilbergsestraat 56 is nu teruggebracht tot één woning, waarvan de buitenmuren gepleisterd zijn.

== Bewoners ==

De linker woning in het oude huisje stond in 1930 bekend als D.243, en werd bewoond door M. van Bakel, die het van Poulussen huurde. Poulussen zelf bewoonde de rechter woning, D.244. In datzelfde jaar werd de huisnummering aangepast naar Zeilbergschestraat Z.282 (links) en Zeilbergschestraat Z.283 (rechts). In 1953-1955, net voor zijn nieuwe huis klaar was, bewoonde Hendrik Struik de linker woning (Zeilbergsestraat 58) en [[Franciscus Wilhelmus Mansvelders (1912-1977)]] de rechter woning (Zeilbergsestraat 56). Struik is daarna naar het nieuwe huis verhuisd, en het oude huis blijven verhuren.

{{appendix}}

[[categorie:adres]]