Bewerken van Achterste Beersdonk
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Deze bewerking kan ongedaan gemaakt worden. Hieronder staat de tekst waarin de wijziging ongedaan is gemaakt. Controleer voor het publiceren of het resultaat gewenst is.
Huidige versie | Uw tekst | ||
Regel 1: | Regel 1: | ||
De '''Achterste Beersdonk''' was sinds [[1968]] een [[gehucht]] in de [[gemeente (bestuur)|gemeente]] [[Helmond]] in de [[provincie]] [[Noord-Brabant]]. Daarvóór maakte de Achterste Beersdonk deel uit van de gemeente [[Deurne (gemeente)|Deurne]] en vóór [[1926]] van de gemeente [[Vlierden]]. [[Parochie (kerk)|Parochieel]] behoorde de Achterste Beersdonk sinds de dertiger jaren van de twintigste eeuw onder [[Brouwhuis]], daarvóór onder Vlierden. De twee belangrijkste wegen van de Achterste Beersdonk waren de Heibergweg en Heitveldweg. Beide straatnamen, alhoewel recent, wijzen op de ligging te midden van voormalige heidevelden. | |||
[[ | |||
[[ | |||
[[ | |||
[[ | |||
[[ | |||
[[ | |||
[[ | |||
[[ | |||
De | De Achterste Beersdonk was een onderdeel van het grotere gehucht Beersdonk, dat zich als een lint over een langgerekte dekzandrug langs de Astense [[Aa (Noord-Brabant)|Aa]] uitstrekte. Op die dekzandrug zijn sporen gevonden van bewoning in het [[Paleolithicum]]. De oudste sporen in de archieven dateren uit de [[Late Middeleeuwen]]; in 1340 moet er een bonis Ter Beersdonc hebben gelegen. Dit bonis, in het [[Nederland]]s (land)goed, bestond uit één of meerdere boerderijgebouwen, het akkerland op de dekzandrug, de graslanden in het [[beekdal]] en de heidevelden ten noorden van het gehucht. Het gehucht groeide uit en er moet een opdeling zijn ontstaan tussen Voorste en Achterste Beersdonk, al worden die nog niet met name genoemd. In de zeventiende eeuw duikt in de archiefbronnen een opsplitsing op van de Achterste Beersdonk: de [[Grote Beersdonk]] en [[Kleine Beersdonk]]. Terwijl de Kleine Beersdonk altijd particulier eigendom bleef, kwam de Grote Beersdonk in [[1844]] in handen van de [[Maatschappij van Welstand]]. Na een brand in [[1853]] werden de twee oude boerderijen afgebroken en werden twee nieuwe gebouwd. In [[1881]] verkocht de Maatschappij de boerderijen aan twee particulieren, Johannes Maas en Karel Manders. Hun nazaten bleven de boerderijen meer dan een eeuw bewonen. In [[2000]] vertrok de kleinzoon van Manders van zijn boerderij en in [[2001]] volgde de achterkleinzoon van Johannes Maas. In 2001 werden beide boerderijen van de Grote Beersdonk gesloopt ten behoeve van de aanleg van een bedrijventerrein. De rest van het gehucht volgde spoedig, en één van de boerderijen van de Kleine Beersdonk werd in [[2006]] door de eigenaar grotendeels afgebroken. Slechts één boerderij, uit het eerste decennium van de twintigste eeuw, resteert nu nog op de Achterste Beersdonk. | ||
Literatuur: | |||
*Henk Beijers en Pieter Koolen – ''[[Vlierdens Verleden]]'' 721-1926 (Deurne 1996) blz. 173-177 | |||
*Luuk Keunen - "De Achterste Beersdonk" in ''[[D'n Uytbeyndel]]'' nr. 48 blz. 3-6 | |||
*André Viersen, Luuk Keunen en Pieter Nouwt - ''Bouwhistorische verkenning van de boerderijen Heitveldweg 9 en 11 te Helmond (N.-Br.)'' oktober 2001 (Stichting Historisch Boerderij-Onderzoek) | |||
* Henk Beijers en | |||
* | |||
*André Viersen, Luuk Keunen en Pieter Nouwt - Bouwhistorische verkenning van de boerderijen Heitveldweg 9 en 11 te Helmond (N.-Br.) oktober 2001 (Stichting Historisch Boerderij-Onderzoek) | |||
[[categorie:toponiem]] | [[categorie:toponiem]] | ||
[[categorie:Buurtschap]] | [[categorie:Buurtschap]] |