Bewerken van Berkenstraat 43-45 en 47-49
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Deze bewerking kan ongedaan gemaakt worden. Hieronder staat de tekst waarin de wijziging ongedaan is gemaakt. Controleer voor het publiceren of het resultaat gewenst is.
Huidige versie | Uw tekst | ||
Regel 14: | Regel 14: | ||
Bij die verkoop werd ook het oude huisje afgebroken. Het perceel waar de voorste helft van het oude huisje gestaan had, werd verkocht aan Alida Louisa Swiggers, de weduwe van [[Johannes Koenders (1914-1954)]]. Zij ruilde het bouwterrein met een perceel met huis aan de [[Eikelstraat 14]], waar ze vervolgens zelf ging wonen.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 5, artikel 9771, dienstjaar 1962</ref> | Bij die verkoop werd ook het oude huisje afgebroken. Het perceel waar de voorste helft van het oude huisje gestaan had, werd verkocht aan Alida Louisa Swiggers, de weduwe van [[Johannes Koenders (1914-1954)]]. Zij ruilde het bouwterrein met een perceel met huis aan de [[Eikelstraat 14]], waar ze vervolgens zelf ging wonen.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 5, artikel 9771, dienstjaar 1962</ref> | ||
Aannemer [[Johannes Hendrikus Manders (1912-1994)]] kreeg door ruiling dit bouwterrein N 429 in handen. Hij liet het met twee aangrenzende percelen rond 1963 verenigen tot N 522.<ref>Hiermee werd ook het terrein waar het achterste deel van het oude huisje gestaan had, onderdeel van het plangebied.</ref> Daarna werd het perceel door aannemer Manders weer gesplitst in meerdere bouwkavels, te weten op de locatie van het oude huisje vier bouwkavels voor twee-onder-één-kapwoningen op Berkenstraat 43-45 en Berkenstraat 47-49, en oostelijk daarvan een groot resterend kavel waar later [[Berkenstraat 51-53]], [[Berkenstraat 55-Beukenstraat 62]], [[Beukenstraat 58-60]], [[Beukenstraat 54-56]] en [[Beukenstraat 50-52]] werden gebouwd. Dit hele complex bestond uit zogenaamde [[Bogaers-woning]]en, die er - alhoewel sommige sterk verbouwd zijn - nog altijd staan en te herkennen zijn aan de centraal geplaatste schoorsteen op de nok van het dak, de kenmerkende gevelindeling met twee smalle vensters op de bovenverdieping | Aannemer [[Johannes Hendrikus Manders (1912-1994)]] kreeg door ruiling dit bouwterrein N 429 in handen. Hij liet het met twee aangrenzende percelen rond 1963 verenigen tot N 522.<ref>Hiermee werd ook het terrein waar het achterste deel van het oude huisje gestaan had, onderdeel van het plangebied.</ref> Daarna werd het perceel door aannemer Manders weer gesplitst in meerdere bouwkavels, te weten op de locatie van het oude huisje vier bouwkavels voor twee-onder-één-kapwoningen op Berkenstraat 43-45 en Berkenstraat 47-49, en oostelijk daarvan een groot resterend kavel waar later [[Berkenstraat 51-53]], [[Berkenstraat 55-Beukenstraat 62]], [[Beukenstraat 58-60]], [[Beukenstraat 54-56]] en [[Beukenstraat 50-52]] werden gebouwd. Dit hele complex bestond uit zogenaamde [[Bogaers-woning]]en, die er - alhoewel sommige sterk verbouwd zijn - nog altijd staan en te herkennen zijn aan de centraal geplaatste schoorsteen op de nok van het dak, de kenmerkende gevelindeling met twee smalle vensters op de bovenverdieping en de vertanding in het metselwerk in de zijgevels.<ref>Kadastrale leggers Deurne, reeks 5, artikel 7325</ref> | ||
Berkenstraat 43 (N 560) werd gekocht door [[Johannes Matheus Nies (1891-1962)|de weduwe Schaap-Nies]], Berkenstraat 45 (N 561) door [[Martinus Carolus van den Berkmortel (1936-1979)]], Berkenstraat 47 (N 562) door [[Henricus Cornelis Eevers (1940)]] en Berkenstraat 49 (N 563) door [[Henricus Elisabeth Christianus Adrianus Frunt (1939)]]. | Berkenstraat 43 (N 560) werd gekocht door [[Johannes Matheus Nies (1891-1962)|de weduwe Schaap-Nies]], Berkenstraat 45 (N 561) door [[Martinus Carolus van den Berkmortel (1936-1979)]], Berkenstraat 47 (N 562) door [[Henricus Cornelis Eevers (1940)]] en Berkenstraat 49 (N 563) door [[Henricus Elisabeth Christianus Adrianus Frunt (1939)]]. |