Brand van 3 februari 1737
Bij de brand van 3 februari 1737 in de Deurnese kerktoren, die ontstond ten gevolge van blikseminslag, verloor Deurne de oude klokken uit 1474, het torenuurwerk en de hoogste toren van Peelland.
Op zondagavond 3 februari 1737 's avonds om negen uur sloeg tijdens een hevig noodweer de bliksem in de toren van de kerk van Deurne. De nablussing van de brand duurde tot ver in de avond van de volgende dag. De brand maakte een einde aan wat toen gold als de hoogste toren in Peelland. Men had geluk, dat de brandblusmaterialen in de kerk waren geborgen en dus direct bij de hand waren. Deze materialen, net vernieuwd op grond van een in 1732 voor Deurne opgemaakt brandreglement, bestonden in hoofdzaak uit emmers en vuurhaken; een brandspuit schafte Deurne zich pas in 1773 aan. Toch mag het een wonder heten, zo wordt vermeld, dat het "ijsselijk onweder van donder en bliksem" niet de 50 a 60 huizen "alle met strooij bedekt" en in de nabijheid gelegen, in vlammen deed opgaan.
Een van de klokken die verloren ging was de zogenaamde banale of tiendklok, die 5000 pond woog. De andere klok was 3000 pond zwaar. Omdat de Commanderij van Gemert tiendheffer in Deurne was rustte daar ook de verplichting om mee te betalen aan het vergieten van een nieuwe grote klok. Hierover ontstond een felle en langdurige pennestrijd tussen Gemert en Deurne.[1]
| Referenties |