Bewerken van Café Koppens

== Moeke Koppens ==

Het café lag in de [[Zeilberg ]]aan wat toen in de volksmond de [[Kattenstraat ]]heette, later [[Kerkstraat (Zeilberg)|Kerkstraat ]] Z.300 en nu het adres [[Blasiusstraat 9]]. Na zijn overlijden werd het café voortgezet door zijn weduwe, [[Maria Petronella Huijs|Maria Petronella (Nel) Huijs]], die in de Zeilberg beter bekend stond als "moeke Koppens". Later namen hun enige dochter [[Zus]] en schoonzoon Piet Jacobs  de zaak over.  

== O.N.A. en Gemda's ==

In café Koppens was onder anderen gehuisvest de in 1946 opgerichte [[biljartvereniging O.N.A.]] Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van deze vereniging is een jubileumboekje samengesteld. Ook bij het 40-jarig bestaan is een jubileumboekje samengesteld. De biljartclub kende zelfs een damesafdeling, genaamd de “Gemda’s”, de “'''ge'''ë'''m'''ancipeerde '''da'''mes. De biljartclub kende véél succes in haar historie. Als er wedstrijden waren in café Koppens dan was de meest zenuwachtige ongetwijfeld ... moeke Koppens zelf, die heel erg meeleefde met de resultaten van haar zoons. Door een raampje kon ze, als ze op haar tenen ging staan, vanuit een privé-vertrek de verrichtingen in het wedstrijdlocaal volgen. Deze spannende biljartwedstrijden trokken dikwijls een volle zaal publiek. Vóór de oprichting van de biljartclub en de komst van het biljart in café Koppens had men daar een zogenaamde jensbaan of beugelbiljart. Het beugelen was vooral een spel waarbij het bespreken van hoe de bal gespeeld moest worden een belangrijke rol speelde. De boeren, met de pet op het hoofd, ook binnen hield men de pet op, raakten dikwijls in heftige discussie met elkaar over het spel. Men kon dan kreten horen als: “Ge moet ‘m kammeren (= hinderen)”.

== Verbouwing ==

Bij de verbouwing van het ''café Koppens'' in 1954 werd het café dubbel zo groot. Veel van de verbouwingswerkzaamheden werden verricht door vader Koppens, samen met zijn zoons, waarvan er enkelen ook in het bouwvakkersvak zaten. Toen bij de verbouwing bleek dat de stalen balk, die als belangrijkste stutbalk geplaatst moest worden, 70 centimeter langer was dan volgens het bestek bestemd was, had Nel Koppens de pragmatische oplossing om dan het nieuwe café maar 70 cm. dieper te maken, maar haar man Bertje had het allemaal precies uitgerekend, ook wat betreft het beschikbare budget, en de 70 cm. moesten van de balk af. Later heeft men dikwijls verzucht dan die extra 70 cm. eigenlijk toch wel node gemist werden.

== Namen ==

Het café heette officieel café Koppens, maar het heeft vroeger ook een hele tijd de naam [[café De Sport]] gedragen. Toen het café overgenomen werd door de enigste dochter Zus, gehuwd met Piet Jacobs, ging het [[café Jacobs-Koppens]] heten. Nog later ging het café over naar [[Van Dinther ]]en toen werd als geschikte naam gevonden [[café ’t Oude Koppenshuis]], waarbij natuurlijk ook een eerbewijs werd geleverd aan mevr. Koppens-Huijs die vele jaren lang achter de tap had gestaan.

== Biermerken ==

In het café werd aanvankelijk Wertha-bier geschonken, afkomstig van een brouwerij uit Weert. Dit bier kon men onder anderen ook drinken in [[café Harmsen]] aan de [[Langstraat]], het [[café Willem van de Mortel]] in de Zeilberg, [[Gerardus van Calis (1891-1970)|café Van Calis]] aan de [[Vlierdenseweg]] en [[café Van de Wildenberg]] in [[Vlierden]]. Later ging men over op de Drie Hoefijzers, dat via het internationale biermerk Skoll uiteindelijk opging in Oranjeboom. [[Wilhelmus Josephus Marinus Geerts (1911-1975)|Willy Geerts]] was vertegenwoordiger van Wertha.

== Verenigingen ==

Het café was de thuishaven van verschillende Zeilbergse verenigingen, onder anderen de vogelvereniging en de bejaardenbond, opgericht begin jaren ‘50. Wat betreft de bejaardenbond had moeke Koppens het grote probleem hoeveel te rekenen voor de consumpties. Ze vond het niet ethisch om die arme bejaarden dezelfde consumptieprijs in rekening te brengen als de gewone cafégangers, zodat ze uiteindelijk een gereduceerde prijs hoefden  betalen.

Er werden danslessen gegeven door [[Dansschool Hellendoorn]] in onder meer 1964.

[[Honk- en Softbalvereniging Black Wings|Honkbalvereniging Black Wings]] was ook altijd hartelijk welkom bij Piet en Zus om de vele successen te vieren.

== Vergunning ==

Over enkele bekende cafégangers zijn door [[Martinus Leonardus Cornelius|Martien Koppens]] fraaie verhalen opgetekend, ondermeer over de kroegenzanger die prachtig kon zingen. Hij moest soms wel worden aangespoord door de andere cafégangers, maar onder de belofte van een aantal borrels wilde hij wel op een kratje gaan staan en met een prachtige stem zijn verhalende liederen laten klinken. Er werden in de cafés ook wel zangconcoursen gehouden en onze zanger had daarbij dikwijls een eerste prijs gewonnen. Zo’n prijs was dan meestal een krentenmik van 24 ons of een kanjer van een peperkoek. Toen deze zanger vijftig jaar getrouwd was gingen de zoons Koppens hem feliciteren met een enorme krentenbrood en peperkoek met daarop geprikt het bordje van een gewonnen (fictieve) eerste prijs bij een zangwedstrijd. Het cadeau viel bij het paar en de gasten zeer in de smaak.

== Vechten ==

Er werd in de cafés ook wel gevochten; de mannetjesputters wilden toch wel uitgemaakt hebben wie nou eigenlijk de sterkste was. De ‘sportieve’ vechtersbazen daagden elkaar uit om naar buiten te komen voor de vechtpartij maar ook binnen werd gevochten. Zo was er tijdens Vlierden-kermis vrijwel jaarlijks een krachtmeting tussen de Brouwhuise en Vlierdense jongelui. Een dergelijke rivaliteit bestond tussen veel dorpen onderling. Zo gebeurde het eens dat de Zeilbergse kermisdagen verstreken zonder dat er eigenlijk aanleiding was tot een knokpartij en één van de Zeilbergers in het café zijn mes met een flinke haal in de tafel stak onder de luide kreet: “de Zeilberg boven” en de eerste de beste die het waagde dat mes aan te raken kon erop rekenen dat er “geborsteld” werd.

== Juke-box ==

Al vroeg was er in café Koppens een electrische draaitafel, geleverd door [[Harm Tabor (1916-1996)]] aan de [[Molenstraat]], waarop 78-toerenplaten konden worden gedraaid. Later werd deze vervangen door de juke-box waar men voor een dubbeltje zijn favoriete muziekje kon uitkiezen. Ook kwam er een zogenaamde dubbeltjes(gok)kast in het café. Vader Bert Koppens heeft eens een bakkersknecht de deur moeten wijzen omdat hij dubbeltje na dubbeltje, afkomstig uit de geldbeurs van de bakker, en dus niet zijn rechtmatig eigendom, stond te vergokken.

== Kop Manders ==

Een andere bekende gast, die twee of drie keer in de week het café bezocht, was “kop Manders”, een bijnaam die hij te danken had aan de grote afmetingen van zijn hoofd. Over hem gaat de volgende anecdote. Hij kwam eens in het café en bestelde een borreltje, dat kostte in die tijd 35 cent. Toen hij die leeg had zei hij “doe er nog maar ene vôr ‘t zelfde geld”. Toen hij die ook op had legde hij 35 cent op tafel en wilde weer vertrekken. “Hó, hó”, zei Bertje Koppens, “ge hebt er twee gehad, da’s 70 cent”, waarop Manders antwoordde: “Jaha, vôr ’t zelfde geld”.

== Raden ==

Populair waren vroeger bij de toepconcoursen naast het toepen ook het barakspelen (soort primitieve roulette) en het raden. Er werd een grote glazen pot met erwten, knopen, spijkers e.d. neergezet en tegen betaling mocht men raden wat erin zat. Zo stond er ook eens bij een concours in café Beijers een pot met duizenden spijkers van allerlei afmetingen waarvan men het aantal mocht raden en waarbij de hoofdprijs een levend veulen was. Uiteraard trok dit veel belangstelling en werd er veel geraden. Ook bij degenen die de loterij organiseerden was tevoren niet bekend hoeveel spijkers de pot bevatte. De dag was aangebroken dat de loterij sloot en onder grote publieke belangstelling werden de spijkers geteld. Na de telling werd het getelde aantal spijkers bekendgemaakt, maar één van de aanwezige toeschouwers maakte de opmerking: “Er is een uitdrukking ‘het gaat niet om een paard’ (om aan te duiden dat iets niet  zo van belang is)  maar hier gaat wel wél om een paard en ik wil dat er nog eens geteld wordt om de kijken of de telling klopt”. Had de jury nu maar voet bij stuk gehouden en de eerste telling als rechtmatig aangemerkt dan was er niets aan de hand geweest, maar men ging hertellen en kwam inderdaad om een afwijkend aantal uit. Dus moest er een derde keer geteld worden en ook dat leverde, net als de vierde telling, steeds andere getallen op.

== Spijkers ==

Een andere fraaie ‘spijker-anecdote’ is de volgende. Bertje Koppens had besloten om in zijn café een prachtige houten lambrisering aan te brengen. Deze moest vernageld worden met roestvrijstalen nagels van een bepaalde afmeting. Hij stuurde een van zijn zoons met een voorbeeld-spijker naar Peer van Griensven in de Stationsstraat. Na enig zoekwerk vond Peer de juiste spijker en vroeg hij aan zoon Koppens hoeveel hij er van nodig had. Toen deze het aantal noemde was het historische antwoord van Peer: “Verrek, dan heb ik ‘r zèèlef gin mir”.

== Eigen kop en schotel ==

In café Koppens waren zowel de Boerinnenbond als de Katholieke Arbeiders Vrouwenorganisatie (KAV) thuis. In de jaren van schaarste moest men bij vergaderingen zélf kop en schotel meebrengen. Dat werd ook vermeld op de uitnodiging voor de vergadering. Als de bejaarden van de bejaardenbond in café Koppens kwamen kaarten werd door moeke Koppens de koffie voor het speciale tarief van tien cent geschonken, waarbij dan nog gratis een eenvoudig Marie-koekje werd geserveerd. Een tweetal bejaarde dames gaf er de voorkeur aan om in Deurne bij de bejaardenbond te gaan “want daar waren de koekjes lekkerder”.

==Chronologisch overzicht<ref>Kamer van Koophandel RANB  1192 inv.nr. 193 dossier 193-5130</ref>==

*1 juli 1979: de onderneming werd voortgezet door Johannes Josephus van Dinter onder de naam: “'t Oude Koppenshuis”

*Opgeheven per 17 mei 1981

{{Appendix}}

{{DEFAULTSORT:Koppens}}

[[categorie:café]]