Clarinetweg 26

Het "hutje aan de zee" aan de Clarinetweg 26.
Foto: collectie Oudheidkamer

Plattegrondschets van het pand Hanenberg Z.184. Klik op het icoon voor meer informatie.
Kopie onderzoeksrapport ter beschikking gesteld door Zus Jacobs-Koppens

De woning op het adres Clarinetweg 26, voor de huisnummering Hanenberg Z.184 in Deurn, stond in de directe nabijheid van de zand- en kiezelafgraving De Clarinet, de spoorlijn Eindhoven-Venlo en werd in de volksmond ook wel het “Hutje aan de zee” genoemd.

Algemeen

Het betrof een woning bestaande uit een woonkeuken met een bedstee, een slaapkamer, kelder, een kleine stal en een bergplaats waarin een ton als privaat stond opgesteld. Buiten zorgde een welwaterput voor de watervoorziening. Het pandje was opgemetseld uit baksteen met een rondhouten kapconstructie en eveneens rondhout als zolderbinten zonder vloer maar met leem tegen latjes als plafondafwerking. De dakbedekking bestond uit stro, er waren geen goten aangebracht. De buitenmuren waren van cement pleister voorzien. In de woonkeuken was een gemetselde schoorsteen aanwezig maar er was geen voorziening voor de afvoer van huishoudwater. Er was wel elektriciteit maar het huisje was niet aangesloten op de waterleiding. Het is (nog) onbekend wanneer het pand precies gebouwd werd. Een topografische kaart uit 1920 is voor zover bekend de oudste kaart waarop het pand tussen de huidige adressen Clarinetweg 20 en Clarinetweg 30 staat afgebeeld. Een eerdere kaart uit 1911 geeft het pand niet weer. Toch lijkt het pand op basis van de uiterlijke kenmerken wel ouder dan 1911. Het is ook mogelijk dat de Clarinetweg ooit is hernummerd, en het pand dus wel op oudere kaarten staat.

In 1946/1947 werd Petrus Cornelis (Piet) van Dijnen (1909-1956) eigenaar van het pand. In 1952/1953 bouwde hij een nieuwe stenen schuur met zes varkensstallen erbij met de bedoeling om ook een nieuw woonhuis ter plaatse op te richten ter vervanging van het "hutje aan de zee". Door een ernstige ziekte van Piet kwam dit plan echter niet tot uitvoering. Uit een rapportage van 28 april 1954 die opgemaakt werd na een woningonderzoek blijkt dat de “Algemene toestand” door ouderdom bouwvallig was geworden, de bedstee was niet meer in gebruik maar de “mate van zindelijkheid der bewoning” was goed. Op 10 januari 1955 bezocht de dienst van de Inspecteur van de Volksgezondheid het pand, bevestigde de bevindingen van het rapport waarna de hoofdingenieur-Directeur adviseerde de woning “Onbewoonbaar" te verklaren.

Op 11 augustus 1956 overleed Piet thuis, Maria verhuisde in 1958 naar de Zeilbergsestraat en verhuurde het pandje aan Mietje Koolen-Strijbosch. Ondertussen was een schild aangebracht met de tekst "Onbewoonbaar verklaarde woning".

De gemeente Deurne nam het initiatief om deze woning aan te kopen en voerde de regie bij het passeren van de notariële akte. Bij het passeren bleek voor het eerst dat niet de gemeente Deurne de koper werd maar een andere partij die op de Hanenbergweg een braak liggend terrein van de gemeente had gekocht. Door deze transactie verhuisden de bouwrechten van het perceel Clarinetweg 26 mee naar dit perceel. Met andere woorden er was sprake van gelijktijdige doorverkoop met verplaatsing van bouwrechten naar een nieuw agrarisch bouwblok.

Chronologie

Bewoners van het "Hutje aan de zee" waren onder andere:

• De Zeele-mennekes
• Wim Crommentuyn
• Vanaf 1947 (als eigenaar) door Piet van Dijnen, echtgenote Hanneke en hun drie kinderen Wim, Cor en Peter
• Vanaf 1958 als huurster door Weduwe Mietje Koolen-Strijbosch , later weduwe Scheepers-Strijbosch, en weer later weduwe Maas-Strijbosch, Deurne 3 november 1899 – Bakel 15 december 1974.

• 

  Het huisje gezien vanaf andere zijden.
  Foto's vlnr. collectie Oudheidkamer en gemeente Deurne

• 

Bronnen, noten en/of referenties