Bewerken van Jan Marten Peereboom (1807-1881)

| beroep(en)    = onderwijzer

}}

Uit dit huwelijk werden de volgende kinderen geboren.

# [[Antoon Johan Peereboom (1846-1917)|Antoon Johan]], (Deurne 9 februari 1846 - Heerewaarden 28 september 1917). Hij huwde met Anna Maria Ambrosius (1846-1917).

Jan Marten Peereboom kwam als pas afgestudeerd onderwijzer waarschijnlijk in Deurne terecht als soldaat tijdens en vanwege de [[Belgische Opstand]] van 1830-1839. Veel militairen uit het noorden van ons land werden hier gedurende lange tijd ingekwartierd, dit kwam met name omdat Deurne grensplaats was, want Limburg koos aanvankelijk partij voor de Belgische kant.

Zijn aanstelling als onderwijzer verliep verre van vlekkeloos. De aanstellingsprocedure was destijds zo dat een aantal sollicitanten een vergelijkend examen moesten afleggen en dat de beste werd benoemd. Er waren echter een aantal raadsleden die na bijna 200 jaar onderwijs door protestantse leerkrachten weer eens een katholieke meester wilden zien in de Deurnese school. Ze zagen in de jonge Deurnese onderwijzer [[Hendricus Kuijpers (1816-1851)|Hendrik Kuijpers]] een geschikte opvolger, maar deze had slechts de bevoegdheid derde rang terwijl Peereboom die van de tweede rang bezat.

Enkele jaren later probeerde de gemeenteraad tevergeefs om Peereboom alsnog een hak te zetten door zijn salaris te korten.

In 1851 nam Peereboom zijn ontslag als schoolmeester en werd hij opgevolgd door [[Antoon van Baars|monsieur van Baars]].

In 1848 bij de wijziging van de grondwet stuurde Peereboom zijn zienswijze naar de Tweede Kamer met betrekking tot de onteigening van grond voor algemeen nut. Hij pleitte er sterk voor dat onteigening niet alleen toepasbaar moest zijn voor wegen en waterwegen maar ook om grootschalige ontginning van woeste gronden mogelijk te maken. In 1846-1847 had Peereboom zelf al een tevergeefse poging ondernomen om 2000 hectare heide van de [[gemeente Deurne en Liessel]] te kopen. Ondanks sterk aandringen van het provinciaal bestuur bleef de gemeente weigeren om de gronden af te staan.

Hij verhuisde naar Helmond en verdiende er de kost met administratieve werkzaamheden. Onder meer behartigde ook de belangen van de [[Maatschappij van Welstand]] in Deurne en [[Vlierden]]. Hij was bestuurslid van de [[Maatschappij Helenaveen]] bij de oprichting in 1858. Begin jaren 1860 hield hij zich onder meer intensief bezig met de ontginning en [[boekweitcultuur]] in de Peel. Hij pachtte daartoe ook regelmatig grote percelen Peelgrond van de gemeente. In een notariële akte van 1861 werd hij zelfs aangeduid als landbouwer.  

In 1860 raakte hij verzeild in een conflict met de gemeente. Door de gemeente was namelijk een afwateringssloot gegraven van het concessiegebied van de Maatschappij Helenaveen naar de stenen brug over de [[Soeloop]] onder [[Liessel]]. Dat was namelijk een van de voorwaarden waarop in 1853 het concessiegebied was verkregen. Deze sloot liep door het terrein dat Peereboom van de gemeente had gepacht. Hij claimde daardoor flinke schade geleden te hebben. Om ellenlange procedures en flinke onkosten te vermijden werd er een regeling getroffen tussen Peereboom en de gemeente. Ter compensatie van de geleden schade kreeg hij voor een periode van tien jaar tien hectare Peelgrond ter beschikking, uitsluitende ten behoeve van boekweitcultuur.

In 1859 stelde hij de wijze waarop door het Deurnese gemeentebestuur het toen nog openbare kerkhof (niet) werd onderhouden aan de kaak. Dit leidde uiteindelijk tot het ontslag van burgemeester [[Henricus Theodorus Alouisius van Baar (1827-1878)|Van Baar]].

In oktober 1880 kwam Peereboom weer terug naar Deurne. Lang mocht hij hier niet van zijn rust genieten, nog geen jaar na zijn terugkomst stierf hij hier.