Bewerken van Machinefabriek Te Strake

[[Bestand:15.461.jpg|thumb|400px|Machinefabriek Te Strake was tot 1975 gehuisvest in dit gebouw aan de Industrieweg in Deurne.]][[Bestand:01.615.JPG|thumb|400px]]
[[Bestand:13.836.jpg|thumb||400px|foto coll. Peter van den Berk]]
[[Bestand:31.575.jpg|thumb||400px|ESMI-rolschaatsen. <br>Foto:collectie Theo van Houts]]
De '''Machinefabriek Te Strake''', tot 1975 gehuisvest in het gebouw aan de [[Industrieweg]] 7 in [[Deurne]], vindt haar oorsprong in Asten en is ontstaan uit de technische afdeling van de Tricotfabriek L. te Strake N.V.


==Vlakbreimachine==
In de technische afdeling te Asten werden bestaande tricotmachines aan eigen eisen aangepast, maar er vonden ook eigen ontwikkelingen plaats. Zo werd tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] onder andere een vlakbreimachine ontwikkeld. Toen na de oorlog de verbindingen met het buitenland hersteld waren en er kennis genomen kon worden van de ontwikkelingen die elders op dit gebied plaatsgevonden hadden besloot de directeur en eigenaar [[Lambertus te Strake]] om niet tot commerciële exploitatie van deze vakbreimachine over te gaan. De technische voorsprong zou te klein zijn geweest. 

==Oprichting Machinefabriek Te Strake==
De technische afdeling had zich echter flink uitgebreid. Een huisvesting binnen de tricotagefabriek werd ongewenst geacht. Op 13 mei 1947 werd een nieuwe vennootschap opgericht: de N.V. Machinefabriek L. te Strake. In de nieuwe vennootschap verwierf AKZO een meerderheidsaandeel.<br>
Op donderdag 7 september 1950 opende Jan Eduard (Jan) de Quay (1901-1985), van 1946 tot 1959 Commissaris van de Koningin in Noord Brabant, het nieuwe bedrijfspand dat aan de Industrieweg in Deurne gevestigd was door de fabriekssirene in werking te stellen<ref> Een uitgebreide fotoreportage van de openingsplechtigheden in september 1950 is terug te vinden in de [[:Categorie:Collectie Anton Fransen|fotocollectie van Anton Fransen]] </ref>. In de nieuwe vennootschap verwierf de AKU een belangrijk deel van het aandelenkapitaal. De nauwe samenwerking tussen beide organisaties leidde tot een groot aantal ontwikkelingen op het gebied van scheerapparatuur voor de verwerking van synthetische garens.<br> 
In 1952 ontstond er contact met het marktsegment dat zich bezig hield met weeftechniek. Hierdoor ging men zich bezighouden met de revisie van het verouderde en door oorlogsgeweld zwaar beschadigde Nederlandse weverijmachinepark. Hieruit is de latere ontwikkeling van de [[luchtweefmachine]] voortgekomen.

==Uitbreidingen==
In 1956 werd de toen bestaande machinefabriek met een afdeling ''staalharderij'' uitgebreid waarin voor eigen toepassingen en voor derden  warmtebehandelingen van staal uitgevoerd werden. Onder de te harden onderdelen waren onder andere rolschaatswielen en in 1958 werd de productie van [[ESMI-rolschaatsen]] volledig overgenomen. Door een kleine technische storing ontstond er op 22 maart 1962 [[Brand van 22 maart 1962| een grote brand]] en brandde 
het houten gebouw waar de rolschaatsen geproduceerd werden tot de grond toe af.  

Doordat de bestaande gebouwen door al deze activiteiten te klein geworden waren begon men met de bouw van een nieuwe harderij aan de [[spoorweg]] en kreeg de voorgevel een nieuw gestalte met daarachter de hal, spreekkamers, de Kantine, afdeling ontwikkeling en op de bovenverdieping de tekenkamer. Deze uitbreiding kwam in 1963 gereed en betekende een verdubbeling van het vloeroppervlak.

==Verhuizing van het bedrijf==
De eerste prototypes van de ontwikkelde spoelloze luchtweefmachine werd in 1967 tijdens de ITMA in Basel aan de buitenwereld getoond. Vier jaar later, in 1971, was Te Strake met een aantal machines aanwezig op de ITMA in Parijs.<br>
De verdere ontwikkeling van deze machine  en de grote belangstelling van de wereldmarkt resulteerde in de bouw van een nieuw assemblagebedrijf aan de [[Doctor Huub van Doorneweg]] op het [[Kranenmortel (bedrijventerrein)|bedrijventerrein Kranenmortel]] in Deurne.<br>
De aanvankelijke opzet was om in 1971 in dit bedrijf te starten met de assemblage van spoelloze weefmachines. Korte tijd later vestigde de afdeling ontwikkeling zich eveneens in het nieuwe gebouw.
Het nieuwe bedrijf vormde met de machinefabriek één bedrijf onder de naam “Te Strake N.V.”  De machinefabriek ging voor een belangrijk deel fungeren als toeleveringsbedrijf voor het assemblagebedrijf. Daarnaast behield de machinefabriek een eigen programma op textieltechnisch gebied, onafhankelijk van de spoelloze weefmachine.<br>
Deze structuurverandering leidde er uiteindelijk toe dat de [[afdeling rolschaatsen]] en de [[afdeling harderij]] in 1973  aan derden werd overgedaan.

==Overnames==
Vóór die tijd waren er echter reeds besprekingen begonnen met Maschinenfabrik Rüti a.G. te Rüti in Zwitserland over samenwerking bij de ontwikkeling van de productie en verkoop van de door Te Strake ontwikkelde nieuwe pneumatische weefmachines. Deze besprekingen leidden uiteindelijk in maart 1973 tot een overname van Te Strake N.V. De naam wijzigde toen in [[Rüti-Te Strake bv]] (RTS) en in die combinatie werd de verdere ontwikkeling en commercialisering van de luchtweefmachine ter hand genomen. Kort na het tot stand komen van de overname trad de recessie op, die een aanpassing van de oorspronkelijke opzet noodzakelijk maakte. In 1975 nam de directie van Rüti het besluit de activiteiten van de machinefabriek te verminderen, hetgeen eveneens een personeelsafbouw binnen RTS tot gevolg had. De machinefabriek werd daarna in het nieuwe gebouw aan de Dr. H. van Doorneweg ondergebracht.

In 1977 viel de beslissing dat de assemblage van complete weefmachines naar Rüti overgeplaatst werd.  RüTi-Te Strake ging zich vanaf dat moment als een hoofdleverancier concentreren op de verdere ontwikkeling en productie van het inslaggedeelte van de luchtweefmachine.<br>
Het Amerikaanse textielconcern Springs Mills plaatste begin 1978 een miljoenenorder bij Rüti voor de levering van 460 stuks L5000 luchtweefmachines.<br>
Vervolgens groeide RTS flink door het marktsucces van de ontwikkelde luchtweefmachine. De laatste weefmachines  werden in 1979 in Deurne samengesteld. Echter, begin jaren tachtig vond een terugloop in orders plaats als gevolg van toenemende concurrentie. De machinefabriek aan de Industrieweg, waar uiteindelijk alleen nog de [[lakafdeling]] was ondergebracht, werd verkocht. De lakafdeling vestigde zich in een nieuw bijgebouw aan de Dr. H. van Doorneweg.

In 1982 werd de firma Rüti AG door het Zwitserse concern Sulzer AG overgenomen, en daarmee ook RTS. Sulzer investeerde vervolgens veel  in  productiemiddelen en in de ontwikkeling, samen met RTS, van een nieuwe generatie luchtweefmachines.

In februari 1985 verrichte commissaris van de koningin in Noord-Brabant mr. A. van Agt de officiële ingebruikstelling van de nozzle fabricage. Tevens schonk men deze dag aandacht aan het feit dat in 1984 de 10.000ste luchteenheid werd geproduceerd.  De concurrentie nam verder toe en het marktaandeel van luchtweefmachines daalde.

==Interne bedrijfsopleiding==
In 1985 werd daarom besloten tot uitbouw van de “hoofdleverancier”-activiteiten om minder afhankelijk te zijn van de verkoop van luchtweefmachines.  Om in de toekomst verzekerd te zijn van vakkundig, technisch opgeleid  personeel, startte  RTS in 1986 met de interne bedrijfsopleiding van de SOM [[Stichting Opleiding Metaal]].<br>
Begin 1997 viel  Te Strake de eer te beurt uit handen van minister Ritzen van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen de prijs "Beste leerbedrijf 1996" in ontvangst te nemen. Voor leermeester [[Jan Meulendijks]] een bekroning op zijn werk.

==Nieuwe generatie machines==
De nieuwe generatie L5200 werd in 1987 geïntroduceerd. De verwachtingen waren hoog gespannen maar de verkopen vielen tegen. Een reorganisatie in 1988 was dan ook onvermijdelijk. Sulzer besloot voor de nieuw ontwikkelde machine licentierechten te verlenen aan haar samenwerkingspartner Toyoda in Japan. Het bleek niet mogelijk om leveringen vanuit Deurne aan Japan veilig te stellen.

==Componenten en (sub)samenstellingen==
Tegen deze achtergrond besloot RTS te starten met de leveringen van producten voor luchtweefmachines, die door RTS zelf ontwikkeld en gepatenteerd waren, aan andere weefmachinebouwers dan het moederbedrijf en rechtstreeks aan weverijen. De omzet die hiermee nog in hetzelfde jaar behaald werd, bedroeg reeds 10% van de totale omzet. Gebaseerd op de unieke kennis, ervaring en vakmanschap die in het bedrijf aanwezig was op de terreinen fijnmechanica, electronica en pneumatica ontving RTS belangrijke opdrachten voor het ontwikkelen en produceren van componenten en (sub)samenstellingen voor technisch hoogstaande machines voor onder andere Philips en Stork. 

==Kunstheupen==
Een geheel nieuw terrein dat daarbij aangeboord werd was de vervaardiging van kunstheupen voor een  groot Zwitsers concern. De afhankelijkheid van RTS van fluctuaties in de textielmarkt bleef echter groot, de activiteiten op gebied van toeleveringen aan derden dienden verder uitgebreid te worden. In 1991 breidde de afdeling [[Endurion]] wederom uit. De toekomstverwachtingen waren dermate goed, dat verdere uitbreiding gerechtvaardigd was. 

==Verzelfstandiging==
Tengevolge van de verder toenemende prijsdruk in de markt werd de productie van de luchtweefmachines bij Sulzer gestaakt. Sulzer gebruikte voor haar klanten de machines zoals die in Japan werden geproduceerd. Dit betekende het wegvallen van een belangrijke basis onder het bedrijf. RTS en Sulzer AG kwamen  tot een overeenkomst met betrekking tot verzelfstandiging van RTS. 

Op 28 juli 1992 verkreeg directeur Kees Halkes, sinds 1971 in dienst bij Te Strake en woonachtig in Thorn (L), middels een management buy-out alle aandelen van Rüti-Te Strake en de naam Rüti-Te Strake werd wederom gewijzigd in “Te Strake BV”.  Om het nieuwe Te Strake veilig te stellen, gooide directeur Halkes het roer om. Door het wegvallen van leveringen aan Zwitserland werd een nieuwe reorganisatie onvermijdelijk. 

De structuur van Te Strake werd gewijzigd in de vorm van de autonome business-units: “Engineering &
Weaving Technology”, “Corrosion Protection” en “Centrale Diensten”. Elke business-unit had haar eigen product-/marktcombinatie met als doel een vooraanstaande, innovatieve positie in betreffende markt in te nemen. Een wereldwijd netwerk van agentschappen ten behoeve van de afzet van de producten van Weaving  Technology in onder andere Amerika en de Aziatische landen werd opgezet.

==Brand==
Op 6 januari 1993 werd het bedrijf getroffen door een [[Brand van 6 januari 1993|grote brand]], waarbij het gehele productiegedeelte in de as werd  gelegd. Medewerkers van Te Strake, toeleveranciers en klanten zetten alle zeilen bij en zorgden ervoor dat het productieproces binnen enkele weken hervat kon worden. De feestelijke heropening kon, samen met haar klanten, toeleveranciers, agenten en medewerkers op 29 oktober van datzelfde jaar gevierd worden.

Eerdere brandincidenten bij Te Strake vonden plaats op [[Brand van 22 maart 1962|22 maart 1962]] en op [[Brand van 18 oktober 1966|18 oktober 1966]].
<br>Te Strake beschikte ook enige tijd over een eigen [[bedrijfsbrandweer]].

==Algemeen==
1993 kenmerkte zich verder door een sterke toename van de omzet met 10 miljoen gulden, de overname van het Udense bedrijf Cezoma (producent van garenspoelmachines), en het in ontvangst nemen van de Mechatronica trofee.<br>
In de daarop volgende jaren zag Te Strake haar omzet verder groeien: 33 miljoen gulden in 1994, 50 miljoen gulden in 1995 en 59 miljoen gulden in 1996.<br>
In 1995 stichtte Te Strake een joint venture in Solingen (Duitsland) "Te Strake Ebbinghaus" voor de verkoop van producten van Corrosion Protection.

Op 13 mei 1997 werd het 50-jarig jubileum gevierd, op dat moment waren er 250 medewerkers (223 fulltime equivalenten) in dienst.

==Picanol==
In 2002 werd het toeleveringsbedrijf voor de textielindustrie overgenomen door Picanol, onder de naam [[Te Strake Textile]]. 

==Sluiting vestiging in Deurne==
In 2009 is de Deurnese vestiging gesloten, na 62 jaar.<ref>[http://www.ed.nl/economie/4409751/Moeder-Picanol-sluit-Te-Strake-Textile-Deurne.ece Moeder Picanol sluit Te Strake Textile Deurne - Economie - ED<!-- Referentietitels -->]</ref> De andere onderdelen, waaronder ''Te Strake'' en [[Te Strake surface technology]], fuseerden in 2005 met Nebato tot de [[NTS Group]].

==Directie==
Lambertus te Strake (1947-1970), Geert Jan Vermeulen (1971-1976), L.M. Bonnike (1972-1974), J.J.A. Kok (1974-1983) en Kees Halkes (1974-1980 adjunct-directeur, vanaf 1980 directeur en vanaf 28 juli 1992 eigenaar van het overgebleven deel van Machinefabriek Te Strake).

==Producten door de jaren heen==
Bandenbalanceermachine, Bandendemonteermachine, Rolschaatsen en duostep, Scheermachine Galler, Boordenlasmachine, Manchette stikmachine en automaat, Verfmengers voor Sikkens, Kroepoeklepeloven voor Duyvis, Sleutelkasten voor Lummus, Terugwikkelapparaat, Volenka, Bicomponent uitkroesmachine, Overspoelmachine, Opwikkelunits, Fiets met vertikale trapbeweging, Projectie tekenmachine. In de [[Gelria|villa]] van Te Strake werd de eerste weefmachine, Watermachine en Strakomat ontwikkeld.

==Bron==
*Monique Leenders – ''De geschiedenis van Te Strake bv in een notedop'' in "De Gouden Draad", een speciale uitgave van [[Te Strake Draad]] ter gelegenheid van de viering van het 50 jarig bestaan in 1997 (pagina 1, 2, 3 en 4)
*Seniorenvereniging Te Strake
<gallery caption="Foto's Machinefabriek Te Strake aan de Dr. Huub van Doorneweg">
13.161.jpg|
13.163.jpg|
13.164.jpg|
13.165.jpg|
13.166.jpg|
13.167.jpg|
</gallery>

{{Appendix}} 
{{DEFAULTSORT:Strake,Machinefabriek Te}}
[[categorie:Metaalindustrie]]