U steunt de heemkundekring door lid of vriend te worden.
Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis.

Martinus van Moorsel (1872-1942)

Uit DeurneWiki, de historische encyclopedie voor groot-Deurne.
Versie door Fien Verrijt (overleg | bijdragen) op 14 aug 2012 om 19:51
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Martinus van Moorsel
4 - Tinuske d'n Breier.jpg
Persoonsinformatie
Volledige naam Martinus van Moorsel
Roepnaam Tinuske Brei - Tinuske den Heier
Geboorteplaats Deurne
Geboortedatum 9 september 1872
Overl.plaats Deurne
Overl.datum 14 mei 1942
Partner(s) ongehuwd
Beroep(en) schaapsherder

Martinus (Tinuske) van Moorsel, beter bekend als Tinuske Brei of Tinuske den Heier", was vroeger schaapherder omdat hij te klein was om ander werk te doen. In de tijd dat hij bij de schapen op de hei was, had hij het breien geleerd.


Tinuske was een zoon van Francis van Moorsel en Hendrina van Moorsel. Toen zijn moeder overleed was Tinuske nog geen twee jaar oud.
Later, toen hij bij de zusters in het Huize St. Joseph in de Kruisstraat woonde, was hij dagelijks bezig met breien en liep hij zo met de breipennen in de hand over straat. Er mochten géén foto's van hem worden genomen, daar was hij als de dood zo bang van. Wel heeft men een prachtig schilderstuk van hem gemaakt dat vroeger in de voormalige recreatieruimte Het Trefpunt in Huize St. Joseph aan de Kruisstraat in Deurne hing.

Bestand:Tinuske Brei.JPG
Een van de weinige foto's die ooit van Tinuske Brei gemaakt zijn. Dankzij Harry Bouten uit Milheeze kunnen we u deze foto op DeurneWiki laten zien.

Hij had altijd een grote tabakspruim in zijn mond. Als de kinderen hem aan het lachen maakten liep het donkerbruine speeksel via zijn mondhoeken en kin op zijn jas, die vet was van de vele tabakszever.

Anekdote

Als er iemand begraven werd was Tinuske er ook vaak bij om de klok te helpen luiden en dan werd er wel eens een grap uitgehaald. De klokken moesten door minstens vier mannen worden geluid anders kreeg men er onvoldoende klank uit. Op een zeker moment lieten er dan drie mannen het klokkentouw los en vloog Tinuske, tot groot vermaak van de anderen, wel drie meter mee omhoog, bijna tot aan het plafond.