Bewerken van Maurice Hendricus Johanna Maria Vosmeer (1978-1994)
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Deze bewerking kan ongedaan gemaakt worden. Hieronder staat de tekst waarin de wijziging ongedaan is gemaakt. Controleer voor het publiceren of het resultaat gewenst is.
| Huidige versie | Uw tekst | ||
| Regel 26: | Regel 26: | ||
Maurice was een leuke levenslustige tiener. Zijn grondstemming / humeur was altijd vrolijk, hij kon wel boos worden maar dat ging dan meestal weer snel over. Voor zijn leeftijd beschikte hij over een gezonde dosis verantwoordelijkheidsgevoel en normbesef. Hij was een muziekliefhebber, hield van moderne pop maar had op het Peellandcollege ook van klassieke muziek leren houden. “Morgenstimmung” van de Noorse componist Edvard Grieg was een van zijn favorieten. | Maurice was een leuke levenslustige tiener. Zijn grondstemming / humeur was altijd vrolijk, hij kon wel boos worden maar dat ging dan meestal weer snel over. Voor zijn leeftijd beschikte hij over een gezonde dosis verantwoordelijkheidsgevoel en normbesef. Hij was een muziekliefhebber, hield van moderne pop maar had op het Peellandcollege ook van klassieke muziek leren houden. “Morgenstimmung” van de Noorse componist Edvard Grieg was een van zijn favorieten. | ||
== | ==Ziekte en overlijden== | ||
Maurice was altijd een gezonde jongen maar vanaf november 1993 kreeg hij last van koorts, moeheid en lymfekliervergroting en dat duidde op de ziekte van Pfeiffer. Begin januari 1994 werd hij genezen verklaard. Kort daarna kreeg hij echter weer last van koorts. In de loop van de vrijdagmiddag 14 januari werd hij toenemend suf. Bij bezoek die middag aan de huisarts werden er geen duidelijk meningeale prikkelingsverschijnselen geconstateerd. Amper 6 uur later steeg zijn lichaamstemperatuur naar 42 graden en lag hij in zijn bed te ijlen. Op het moment dat de dienstdoende weekendarts aan zijn bed zat wist Maurice op verzoek zich zijn voornaam niet meer te herinneren en noemde toen de voornaam van zijn broer. De situatie was ernstig en er leken meningeale prikkelingsverschijnselen aanwezig. | Maurice was altijd een gezonde jongen maar vanaf november 1993 kreeg hij last van koorts, moeheid en lymfekliervergroting en dat duidde op de ziekte van Pfeiffer. Begin januari 1994 werd hij genezen verklaard. Kort daarna kreeg hij echter weer last van koorts. In de loop van de vrijdagmiddag 14 januari werd hij toenemend suf. Bij bezoek die middag aan de huisarts werden er geen duidelijk meningeale prikkelingsverschijnselen geconstateerd. Amper 6 uur later steeg zijn lichaamstemperatuur naar 42 graden en lag hij in zijn bed te ijlen. Op het moment dat de dienstdoende weekendarts aan zijn bed zat wist Maurice op verzoek zich zijn voornaam niet meer te herinneren en noemde toen de voornaam van zijn broer. De situatie was ernstig en er leken meningeale prikkelingsverschijnselen aanwezig. | ||
| Regel 33: | Regel 33: | ||
Onder druk van deze situatie negeerde de dienstdoende weekendarts alle ernstige signalen en adviseerde de ouders van Maurice om hem warm in te pakken en met de privéauto naar de Eerste Hulp afdeling van het Elkerliek Ziekenhuis in Helmond te brengen. | Onder druk van deze situatie negeerde de dienstdoende weekendarts alle ernstige signalen en adviseerde de ouders van Maurice om hem warm in te pakken en met de privéauto naar de Eerste Hulp afdeling van het Elkerliek Ziekenhuis in Helmond te brengen. | ||
De dienstdoende weekendarts was nauwelijks met zijn motor richting “comazuipster” vertrokken toen Maurice helemaal verkrampte, trekkingen en strekkingen kreeg waardoor hij in coma raakte. Via het alarmnummer werd er alsnog een ambulance opgeroepen. Zonder deskundige hulp, en waarschijnlijk omdat er op dat moment twee ambulances in Deurne nodig waren, duurde het meer dan twintig lange minuten voordat de ambulance arriveerde. Op zaterdagnacht 15 januari 1994 om 4 uur ’s nachts werd Maurice meer dood dan levend bij de Eerste Hulpafdeling van het ziekenhuis | De dienstdoende weekendarts was nauwelijks met zijn motor richting “comazuipster” vertrokken toen Maurice helemaal verkrampte, trekkingen en strekkingen kreeg waardoor hij in coma raakte. Via het alarmnummer werd er alsnog een ambulance opgeroepen. Zonder deskundige hulp, en waarschijnlijk omdat er op dat moment twee ambulances in Deurne nodig waren, duurde het meer dan twintig lange minuten voordat de ambulance arriveerde. Op zaterdagnacht 15 januari 1994 om 4 uur ’s nachts werd Maurice meer dood dan levend bij de Eerste Hulpafdeling van het Helmondse Elkerliek-ziekenhuis binnengebracht. Na grondig onderzoek en toediening van een antibiotica-cocktail werd hij op de afdeling kindergeneeskunde opgenomen. Op maandag 17 januari 1994 om 19:25 uur overleed hij zonder nog bij kennis geweest te zijn als gevolg van een ernstige acute meningitis (hersenvliesontsteking). | ||
==Afscheid en Begrafenis== | ==Afscheid en Begrafenis== | ||