Bewerken van Hubertus Gerardus Hanssen (1926-1994)

{{Infobox persoon
| naam           = Hubertus Gerardus Hanssen   
| foto           = [[Bestand:L54.777.jpg|200px]]
| tekst          = 
| volledige naam = Hubertus Gerardus Hanssen    
| roepnaam       = Hub
| geboorteplaats = Liessel 
| geboortedatum  = 12 oktober 1926 
| doopdatum      =
| overl.plaats   = Liessel  
| overl.datum    = 7 april 1994
| partner(s)     = Maria Catharina van Loon (1929) 
| beroep(en)     = timmerman, aannemer, leraar  
| bidprentje     =
}}
{{link stamboom|stamboom=''[[Hanssen]]''}}
[[Bestand:L54.778.JPG|400px|thumb|Hub met zijn echtgenote Mietje]]
[[Bestand:25.560.jpg|400px|thumb|Hub als Prins van De Kei met familieleden Hanssen]]
[[Bestand:25.243.jpg|400px|thumb|Hub (met witte pet) als lid van de brandweer]]
[[Bestand:L51.575.jpg|400px|thumb|Hub (links achter) als speler van een kampioenselftal van RKSV Liessel]]
'''Hubertus Gerardus (Hub) Hanssen (1926-1994)''' was aannemer en actief in het verenigingsleven van [[Liessel]]. 

==Familie en gezin==
Hub was een zoon van [[Gerardus Hubertus Hanssen (1888-1969)]] en Johanna van Veggel (1891-1956).

Hij huwde op 5 april 1952 met Maria Catharina (Mietje) van Loon (Liessel 7 februari 1929), dochter van [[Marinus van Loon (1895-1978)]] en Godefrida Biemans (1896-1976). 

Uit dit huwelijk werden zes kinderen geboren:
# Godefrida Gerarda Maria (Godie), (Liessel 25 juni 1952).
# [[Gerardus Marinus Hubertus Hanssen|Gerardus Marinus Hubertus (Gerard)]], (Liessel 19 juni 1954).
# Johanna Petronella (Hanneke), (Liessel 21 september 1956).
# [[Marinus Godefridus Hanssen|Marinus Godefridus (Marino)]], (Liessel 22 mei 1959).
# [[Hubertus Antonius Gerardus Hanssen|Hubertus Antonius Gerardus (Berry)]], (Liessel 10 december 1960). 
# Jacqueline Huberta Maria (Jacqueline), (Liessel 17 februari 1964). 

Na het overlijden van Hub hertrouwde weduwe Mietje in 1997 met [[Johannes Marinus Liebreks (1929-2015)]]. Mietje woonde hierna van 1997 tot 2015 op [[Meidoorn]] 1, van 2015 tot augustus 2020 op [[Banierveld]] 4 en daarna in een verzorgingstehuis. 

Hub heeft altijd gewoond op het (huidige) adres [[Hoofdstraat 42]]. Tot 1967 was het adres [[Schoolstraat (Liessel)|Schoolstraat]] 16, tot 1955 was het Schoolstraat L.44 en daarvoor F.74.

==Opleiding en werk== 
Na de [[Basisschool d'Esdoorn|lagere school]] in Liessel, volgde Hub de [[Ambachtsschool]] in Deurne van 1938 tot 1942 en daarna van 1949 tot 1952 de avondopleiding Aannemers- en Middenstandsdiploma in Venlo. 

Hub nam in 1949 het [[aannemersbedrijf Hanssen|aannemersbedrijf]] over van zijn vader. Het aannemersbedrijf eindigde in 1970, waarna Hub werkte als opzichter bij aannemersbedrijf Maessen in Heel. Vervolgens werkte hij bij [[gemeente Deurne]] als taxateur van onroerend goed.  De laatste jaren heeft Hub, met al zijn praktijkervaring, tot aan zijn pensioen als leraar gewerkt in Eindhoven bij het beroepsonderwijs voor volwassenen.
 
==Maatschappelijke betrokkenheid==
* Hub was in 1956 medeoprichter van [[carnavalsstichting De Kei|carnavalsvereniging De Kei]] en van 1956 tot en met 1959 secretaris en lid van de Raad van Elf. In 1960 speelde hij de rol van nar, van 1962 tot en met 1970 was hij lid van de Raad van Elf of bestuurslid, waarvan twee jaar als voorzitter. 
*In 1965 was hij Prins Hub d'n Uurste van De Kei. Daarnaast was hij jarenlang een deelnemer aan de jaarlijkse carnavalsoptocht.
*Na de oprichting van de [[Prinsengarde De Kei|Prinsengarde]] in 1980 was hij lid en jarenlang deelnemer aan de [[Lijsselse Aovenden]].
*Hij was bestuurslid van het [[Wielercomité Liessel]]. 
*Hij was lid van [[fanfare Sint-Cecilia]] in de jaren ’50.
*Hij was lid van de vrijwillige [[brandweer van Liessel]] tot de opheffing in 1964. Bij de [[brand van 22 februari 1957]] vervulde Hub een heldenrol met een poging het meisje Truus van Kol te redden, maar dat was tevergeefs. 
*Hij was lid van de beheercommissie van [[gemeenschapshuis De Kastanje]], bij de opening in 1976. 
*Hij was medeoprichter en lid van de [[bowlingbond Peelland]].
*Hij was lid van [[handboogschutterij Kunst en Vriendschap]], gedurende 15 jaar.
*Hub was lid van [[voetbalvereniging RKSV Liessel]] vanaf 1943 en jarenlang speler van het eerste elftal; in 1963 speelde hij zijn 600e wedstrijd. Hij speelde ook nog jarenlang voor de afdeling Veteranen. Verder was ook enkele jaren bestuurslid en bovendien erelid. 
*Hij was scheidsrechter bij het jaarlijkse familievoetbaltoernooi van de RKSV Liessel en tien jaar scheidsrechter bij de jaarlijkse grootste zeskamp van Limburg in Meijel (de geboorteplaats van zijn vader).
*Hij zorgde in 1988 voor het timmerwerk bij het [[Bakhuis|bakhuisje]] bij [[Windmolen van Liessel| molen De Volksvriend]]. 

==Trivia==
Zijn vader zei over zijn zoon Hub in Meijels dialect: “''Onzen Hub kan 't geliek''". Van dat vakmanschap getuigden een kaarttafel in zijn huis, de slaapkamers en meubels van zijn kinderen en de talrijke meubels bij anderen in huis, zoals dekenkisten. Hub placht op de uitspraak van zijn vader te antwoorden met: „''Ik kan alles maken, behalve jong heundjes, want daar heb ik geen model van''."

Hub overleed aan de gevolgen van maagkanker. Vlak voor zijn overlijden verscheen op 19 maart 1994 onderstaand uitgebreid interview met hem in het Eindhovens Dagblad. Hij wilde in de laatste weken van zijn leven nog zijn eigen eikenhouten doodskist maken, maar de gezondheid liet dit helaas niet meer toe. Zittend aan de tafel voor het raam met uitkijk op de [[Hoofdstraat]] heeft hij in zijn laatste maanden nog veel voorbijgangers binnengeroepen om nog samen een laatste kop koffie met een Tia Maria te drinken en afscheid te nemen.

Bij zijn begrafenis op 11 april 1994 getuigde de overvolle [[Sint-Willibrorduskerk (Liessel)|kerk van Liessel]] van de grote maatschappelijke betrokkenheid van Hub en zijn bekendheid in Liessel.

Wat indrukken van Hub Hanssen als aannemer (klik op de foto voor meer informatie):
<gallery perrow="3" widths="225" heights="200" caption="">
Bestand:L54.779.JPG
Bestand:L54.785.JPG
Bestand:L54.789.jpeg
</gallery>

----


'''„Ik maak alles, behalve jonge hondjes"'''

<big><big>'''ONZEN HUB KAN 'T GELIEK'''</big></big>

<small>door HANS VAN DEN HEUVEL</small>

Hub Hanssen gaat dood. Nu
geldt dat op termijn uiteraard
voor alle Liesselnaren, maar
de 67-jarige Hanssen staat wel
erg hoog op het fatale lijstje. In het
Deurnese kerkdorp zeggen ze zelfs dat hij
zijn eigen doodskist al getimmerd heeft.
Dat is niet waar: „Ik had het best gewild.
Maar ik heb er de kracht niet meer voor."
„Ik ben gisteravond bediend", meldt hij
opgewekt. Buiten regent het al de hele
dinsdag, maar binnen in de knusse keuken
annex woonkamer aan de Hoofdstraat is
het aangenaam warm. „Neem ook maar
een lekkere tas koffie." Dat betekent een
royale scheut Tia Maria erin. Die staat
binnen handbereik naast een pakje
Gladstone menthol.

Hub probeert nog alles te eten en te
drinken: „Eergisteren nog, anderhalve pa-
ling op. Vis bevalt me het beste. Vrijdag,
een snee brood met een nieuwe haring.
Mét uitjes. Straks heb ik trouwens een
half worstebroodje gehad, nou ja, de worst
eruit gegeten. En kijk, nu alweer ongemerkt een speculaasje. Ik heb ook van dat
astronautenvoer, maar dat is niet te drinken. Melkprodukt hè, dat gaat niet meer
als je je hele maag kwijt bent."

DAT BEDIENEN afgelopen maandag
heeft hem goed gedaan. Hub is een
gelovig mens, en hij put kracht uit zijn
geloof. Als hij een slechte dag had, en hij
was zo beroerd, dan flitste het door hem
heen: ik ben niet eens bediend. Maandag
was het weer heel erg. De dokter gaf hem
een spuit: „Dat is voor vier weken doping,
zei hij. Dan kun je weer dansen en alles.
Nou ja, je probeert alle middelen om de
pijn te verlichten, te kijken wat eraan te
doen is."

Hij vond het nu toch echt hoog tijd om de
laatste sacramenten toegediend te krijgen.
„De pastoor lag ziek te bed, maar hij
stond er toch op om me persoonlijk te
bedienen. Hij zei: Stuur maar een auto,
klop maar aan het zijraam, dan kom ik."
Alle kinderen waren erbij, op een zoon in
Japan na: „Ik besef nu nog alles, daarom
wilde ik dat het nu gebeurde. Voor de
kinderen is het ook veel gemakkelijker te
dragen, omdat ze weten dat ik het accepteer dat ik op mijn leste school ben. Ik kan
me er alleen maar bij neerleggen, en
wachten. Ik heb veel steun aan de kinderen. Ze gaan hier niet zitten schruwwen en
zo. Na afloop heb ik gezegd: Nu nemen
we gezellig een borreltje, en de jongens
een flesje bier."
[[bestand:1994-03-19; ONZEN HUB KAN 'T GELIEK LR.jpg|thumb|400px|Hub Hanssen wil alleen in zijn werkplaats op de foto.]]
HUB HANSSEN is een bekende figuur in het Peeldorp Liessel. Hij
wordt geboren op dezelfde plek waar hij
nu nog woont. Hij is als eerste jongen in
het gezin Hanssen „schijtverwend", zoals
zijn Valkenswaardse zus wat plagerig zegt,
terwijl ze haar ontroering probeert te
verbergen in een dikke wolk sigarerook.
Dat neemt niet weg dat hij al jong de kost
moet verdienen, als in 1949 reuma zijn
vader verhindert zijn timmerwerk voort te
zetten. Hub zit dan in dienst: „Ik was een
goeie soldaat, hoor. Ik zat op het vliegveld
Ypenburg. Daar had je als een cowboy
zo'n revolver op je heup. Je zag die kleine
ronde kogeltjes zo zitten. Als ik een sigaret
rookte, deed ik heel voorzichtig de as eraf,
zodat die maar zeker niet op mijn revolver
viel. Ik dacht: dadelijk schiet ik dwars
door mijn voet heen. God, wat heb ik toch
schrik gehad."

Hub is misschien dan niet het prototype
van een krijgshaftige soldaat, in de timmerwerkplaats is hij op zijn plaats. „Onzen Hub kan 't geliek", zei zijn vader
altijd, daarmee zijn Meijelse afkomst verradend. Van dat vakmanschap getuigen
nog de kaarttafel in zijn huis, de slaapkamers en meubels van zijn eigen zes kinderen en nog veel meer. Zijn laatste werkstuk staat nog in de werkplaats, waar zijn
zoon nu de scepter zwaait. Echtgenote
Miet werd onlangs 65. Groot feest in
huize Hanssen, en dan is het handig om
een paar van die inklapbare ronde bartafels te hebben. Hub maakte ze: „Ik kan
alles maken. Behalve jonge hondjes, daar
heb ik geen model van."

WAT HUB OOK goed kan, is organiseren. Hij is een echte verenigingsmens. In 1956 richt hij de carnavalsclub
op, samen met de roemruchte Kiske van
de Kerkhof, correspondent van deze
krant. Dat betekent een optocht. „Wij
samen naar de pastoor, want dan moest
wel het lof verzet worden. Kiske zei tegen
de pastoor: geef nou maar toestemming,
want we doen het toch. Toen ging de
pastoor overstag. Het lof werd verzet tot
half drie. Maar we mochten het tegen
niemand zo uitleggen dat de pastoor hier
ook carnaval wilde hebben."

Geen carnavalsoptocht gaat voorbij zonder dat Hub meeloopt. Op geen Lijsselse
Aovend ontbreekt een maf optreden van
deze gezelligheidsmens. Stapels fotoboeken, tot de laatste carnaval toe. Toen
hulde hij zich in een tutu en een witte
panty, om samen met een club vrienden
het Zwanenmeer op het podium te brengen. Ooit offerde hij zelfs zijn baard, toen
er dringend behoefte was aan een imitatie
van Tineke Schouten: „Ik vroeg: Zien
jullie niks aan me? Niemand had in de
gaten dat mijn baard eraf was."

Vele jaren lang komt rector Croymans
namens de Limburgse Wielerbond de
renners zegenen die Hub heeft weten te
strikken voor de Liesselse wielerronde:
„Ze kwamen hier graag fietsen. Wij zorg-
den altijd voor dikke premies. Een week
van tevoren gingen we renners inscnrilven
in Montfort, en de volgende morgen
kwamen we thuis, ergens uit België vandaan."

De bowlingclub komt mede dank zij Hub
tot stand, en ook de handboogschutters
van Kunst en Vriendschap hebben hem
vijftien jaar lang op de ledenlijst. Tot hij
op een slechte dag iets voelt, omkijkt en
een pijl zo schuin weg tussen zijn schou-
derbladen ziet steken: „Sindsdien heb ik
nooit meer goed kunnen schieten. Ik keek
steeds maar achterom, denk ik."

DE FOTOGRAAF komt binnen. Hub
wil niet in zijn stoel aan de tafel op
de foto. Hub Hanssen hoort in zijn
werkplaats. Jas aan, das om, pet op, door
de regen. Jas uit, das af, pet blijft op.
Waar is de schaaf? Daar is de schaaf. „Ik
zal voor je bidden als ik daar ben. Als je
ook komt, kun je mee kaarten", krijgt de
fotograaf bij zijn vertrek toegevoegd.
Tien jaar is hij scheidsrechter bij „de
grootste zeskamp van Limburg, in Meijel". En voetballen natuurlijk. Al in 1943
staat hij in het eerste van Liessel: „De
eerste wedstrijd was ik midvoor. Ik sta
zowat op de doellijn, als er een bal
voorkomt. Ik presteer het nog om hem
erover te knallen. Onze voorzitter Harrie
Hendriks komt het veld op en slaat me zo
aan mijn oren: Hub, jij staat niet meer
voorin." Als verdediger maakt Hub in
1963 evengoed de zeshonderd wedstrijden
in het eerste vol: „En ertegenaan, hè.
Weer of geen weer. Het werd nooit
afgelast. Tegenwoordig worden ze met
watten en een suikerklontje in de kantine
gezet. Wij vraten het gras op."

Het 50-jarig lidmaatschap van de VV
Liesset zit er inmiddels op. Ook het
carnaval ligt hem nog na aan het hart, als
oudprins. Hier mengt zijn echtgenote
Miet zich in het verhaal: „Ik wist niet eens
dat hij prins zou worden. Het was hier
altijd de zoete inval. We hadden toen drie
kinderen. Die zagen we ooit niet liggen
onder alle capes van de raad van elf. De
vorst kwam hier, en hij nam Hub mee.
Foto's maken, want hij werd prins. Als ik
het geweten had, had ik nee gezegd, maar
hij zou het toch gedaan hebben. Schrijf
maar op: Arme vrouw. Hij was nooit
thuis." Die arme vrouw wordt overigens
niet altijd overgeslagen. Als er geen ronde-
miss is voor de wielerronde, heeft Hub de
oplossing meteen bij de hand.

DE, VELE CONTACTEN van toen
helpen Hub Hanssen nu zijn lot
verlichten. Er is veel aanloop: „Zo gaat de
tijd vlot voorbij. Als je alleen bent, ga je
maar zitten. piekeren wat je straks achterlaat. En als het een beetje weer is, loop 'ik
een stukje op. Er is altijd wel iemand om
mee te buurten. Ik heb liever dat de
mensen komen, dan dat ze met de schrik
in de ogen voorbijlopen. Want dat zie je
vaak gebeuren."
Zijn eigen doodskist heeft hij niet getimmerd. Maar voor de rest heeft Hub
Hanssen wel alles geregeld voor de uitvaart. De prinsengarde van de carnavalsclub weet wat er van haar verwacht
wordt. Een kennis komt binnen, de vrouw
van een twee jaar gelden overleden vriend.
Ze heeft een fles tomatensap meegebracht
voor Hub. Die zegt meteen: „Ik ben
gisteravond bediend." Het komt er zo
enthousiast uit, dat het antwoord haast
vanzelfsprekend komt: „Nou, gefeliciteerd!"<ref>Dit artikel in het Eindhovens Dagblad van 19 maart 1994 werd met toestemming van dat blad overgenomen.</ref>

{{appendix}}
{{DEFAULTSORT:Hanssen,Hubertus Gerardus}}
[[categorie:Hanssen|Hubertus Gerardus]]
[[categorie:timmerman]]
[[categorie:aannemer]]
[[categorie:leraar]]