Rabo-clubsupport leverde dit jaar 765,88 euro op. Allen die op ons stemden hartelijk dank! Iedere eerste maandag- en woensdagochtend van de maand van 10 tot 12 uur kunt u ons bezoeken in het heemhuis |
Wetswinkel: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met 'De '''wetswinkel''' van Deurne werd op 12 januari 1974 werd door rechtenstudenten uit Nijmegen geopend en functioneerde tot midden 1982. Deze wetswinkel, die ac...') |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1: | Regel 1: | ||
De '''wetswinkel''' van [[Deurne]] werd op 12 januari 1974 | De '''wetswinkel''' van [[Deurne]] werd op 12 januari 1974 door de Deurnese rechtenstudente [[Johanna Maria te Strake (1953)|Annemarie te Strake]] en andere medestudenten uit Nijmegen geopend en functioneerde tot midden 1982. | ||
Huidige versie van 9 mei 2015 om 15:16
De wetswinkel van Deurne werd op 12 januari 1974 door de Deurnese rechtenstudente Annemarie te Strake en andere medestudenten uit Nijmegen geopend en functioneerde tot midden 1982.
Deze wetswinkel, die actief was onder de paraplu van Stichting Samenlevingsopbouw Deurne, was gehuisvest in De Wan aan de Kerkstraat. In 1977 werd het advocaten-collectief opgericht met eigen advocaten. Had de wetswinkel een adviserende functie, het collectief kon zelfstandig processen voeren in de sfeer van pro-deo zaken. Voor de inkomsten was men afhankelijk van de tarieven, die door het Rijk werden vastgesteld. Het begin verliep niet zonder hindernissen. Door de plaatselijke advocaat mevr. Weijenborg-Pot werd bezwaar tegen de komst van het advocatencollectief gemaakt en ze trachtte te verhinderen dat de advocaten hun beroep konden uitoefenen. De eerste jaren werd daarvoor een oplossing gevonden doordat een advocatenbureau uit Helmond, in naam, de supervisie op zich nam. Het collectief ging van start met drie jonge advocaten, waarvan Theo Welten, het later raadslid en wethouder, er een was. Binnen het bestuur, waarvan Leo van Neerven voorzitter was, ging de eerste discussie o.a. over de beloning van de advocaten. Een van de advocaten stond op het standpunt dat de salariëring zich diende te beperken tot het minimumloon, terwijl anderen een beloning voorstonden, waarvan uiteindelijk een gezin kon worden onderhouden. In 1980 werd het collectief zelfstandig.