Peppel 8
Peppel 8 is een adres in Deurne.
Ligging[bewerken | brontekst bewerken]
Direct voor dit huidige pand stonden lange tijd, toen de weg nog wat anders verliep, twee andere panden. Aan de toenmalige weg, die van de Oude Liesselseweg naar de Derpsestraat liep en waarvan de huidige Peppel een aangepaste opvolger is, stond een blok, in 1832 bestaande uit drie woningen. Die waren, vanaf de weg van links naar rechts gezien, eigendom van de wever Joannes van de Kerkhof (1780-1843) (E 126 en E 127) en van Hendrik van Lieshout (E 128). Via een paadje links om het huis kon een daarachter gelegen boerderij worden bereikt, die óók nog vóór het huidige Peppel 8 stond, precies op die huidige weg. Deze boerderij was eigendom van Godefridus Knapen (1802-1880), en kadastraal bekend als E 125.
Het blokje van drie woningen[bewerken | brontekst bewerken]
De linker twee woningen[bewerken | brontekst bewerken]
Van de linker twee woningen is niet veel bekend. In 1829 woonden er twee gezinnen, en in 1832 was Johannis van de Kerkhof eigenaar van het zeer slechte huisje van klasse 10.[1] Rond 1868 verkochten de erfgenamen van Van de Kerkhof de beide huisjes.[2] Koper was de bakker Jan Kuijpers, die ze rond 1881 in één perceel liet verenigen. Ze hadden toen het huisadres B.15. Kadastraal werden ze na vereniging bekend als E 1506. Rond 1886 verkocht Kuijpers het blokje, dat inmiddels uit één woning bestond.[3] Koper was Hendricus Hoonings (1836-1918), die ook het aangrenzende huis, dat aan dit blokje vast zat, bezat. Voor de vervolggeschiedenis, zie hieronder.
De rechter woning[bewerken | brontekst bewerken]
Van de rechter woning weten we wel meer. Het stond bekend als Het Kleijn Huiske en was in 1683 onderdeel van de boedeldeling van Laurens de Louw (circa 1612-voor 1683). Paulina de Louw kreeg het klein huis, waar op dat moment Hendrick de Louw in woonde. In 1715 werd de boedel van Paulina verdeeld, en Miggiel Heesmans was de gelukkige nieuwe eigenaar van het huis, genaamt het kleijn huijske. Zijn weduwe bezat en bewoonde het huis in 1736, 1741 en 1746, en na haar haar zoon Willem (1751 tot en met 1781). Toen in 1782 de boedel van Willem verdeeld werd, kwam het huis toe aan Joseph van de Mortel, die het zelf ging bewonen. In 1790 verkocht hij het huis aan Francis Lourens Evers, die het in 1791 bezat en bewoonde, en mede verhuurde aan Gerit Moosdijk. Zijn kinderen bezaten het huis nog in 1798 en 1803, en verhuurden het aan Johannis van Lieshout (hun man en zwager), de weduwe Joost Vlerk en hun moeder (1798) en aan Jan van Lieshout, Hendrik van de Kerkhof en de weduwe Michiel Jacobus Manders (1803). In 1829 werd ook dit huis door twee gezinnen bewoond, onder wie het echtpaar Van Lieshout-Slaats. Hendrik van Lieshout was in 1832 eigenaar van dit huis, van klasse 8.[4]
De kinderen en kleinkinderen Van Lieshout verkochten op 31 januari 1868 voor 200 gulden het huis in het Derp, kadastraal sectie E 128, met een stukje grond E 129 samen groot 301 m², aan de wever en winkelier Jan Wosky.[5] Wosky verkocht het huis rond 1870 verder.[6] Koper was Arnoldus Johannes Kock, die het huis rond 1871 doorverkocht.[7] Opnieuw werd de wever Johannes Wosky eigenaar, nu tot 8 mei 1875.[8]
Koper voor 280 gulden van het huisje met stal, huisadres B.16 en kadastraal bekend als E 128, evenals wat land, was Hendricus Hoonings (1836-1918). In 1930 wijzigde het huisadres van door één gezin bewoonde huisje van A.74 in Lage Kerk A.39, en werd bewoond door F. Swinkels. De erfgenamen van Honings lieten het perceel rond 1932 met aangrenzende percelen en het aangekochte huisje E 1506 (de andere helft hierboven) verenigen tot E 2261: 2 huizen, tuin. Rond 1942 werd de boedel van de al lang overleden Honings verdeeld.[9] De nieuwe eigenaar werd zijn dochter Johanna, getrouwd met Theodorus Gerardus van de Mortel (1885-1975). Zij verkocht het blokje rond 1949.[10] Koper was Antonius Lambertus Paulus Hendriks (1885-1972), die eerder al het erachter gelegen huizenblok had laten slopen (zie onder). Hij verkocht het hier behandelde blokje van twee woningen rond 1950 verder.[11]
Koper van zowel Oude Liesselseweg 50 als dit huizenblok was Helmus Verbakel. Hij liet dit blokje van twee woningen rond 1952 slopen en gebruikte het land daarna als bouwland.[12]
De boerderij[bewerken | brontekst bewerken]
De vroegst bekende eigenaar van deze boerderij was, in de 17e eeuw, een zekere Jan van Doerne. Later ging deze over in handen van Hendrick Lavrijns de Lou: huis, hof en aangelag in het Derp gelegen, groot 2 lopen. Later ging het huis over naar de weduwe van Jan de Lou. In 1734 vond een openbare verkoop plaats, en kocht Wilbert de Louw het huis. Hij was eigenaar en bewoner van 1736 tot en met 1776, en in 1781 en 1786 gold hetzelfde voor zijn weduwe. In 1791 was diens zoon Jan de Louw eigenaar geworden, doordat hij het kocht van de andere erfgenamen van zijn vader. Hij verhuurde het aan Antonij Adriaan Welten, die getrouwd was met een zus van Jan. De kinderen van Jan de Louw waren in 1798 en 1803 de eigenaren; zij bewoonden het zelf, in 1803 samen met Lourens de Louw. In 1827 verdeelden de kinderen van Jan de Louw de boedel, en hun zwager Godefridus Knapen (1802-1880) werd de nieuwe eigenaar en bewoner. Het huis had in 1829 het huisnummer 255, en was in 1832 van klasse 8.[13]
Knapen verkocht het huis met de weinige grond, die doorliep tot aan de Oude Liesselseweg, aan de veldwachter Lubertus Hendrik Baas (1794-1871).[14] Op 7 januari 1841 kocht hij van Godefridus Knapen een huis in Deurne met 3.718 m² grond voor 275 gulden. Het huis stond waar tegenwoordig de Toon Kortoomslaan loopt ter hoogte van het adres Derpsestraat 33a. Op het goed rustte wel de verplichting dat de eigenaar jaarlijks een bepaalde hoeveelheid rogge afdroeg aan de armentafel van Helmond. Baas liet op het weiland achter het huis rond 1869 het latere pand Liesselseweg 50 bouwen. Kadastraal werd dat bekend als E 1382, de rest van het weiland als E 1381. De oude boerderij bleef de aanduiding E 125 houden. Rond 1872 waren de oude boerderij en het nieuwe huis onderwerp van successie.[15]
De nieuwe eigenaar werd Baas' schoonzoon Pieter Elsing (1821-1896). Die liet de oude boerderij voor de verhuur in drie woningen splitsen, met de huisadressen B.11, B.12 en B.13. Rond 1881 werd die splitsing ook kadastraal doorgevoerd: het pand kreeg de aanduidingen E 1507, E 1508 en E 1509. Rond 1888 verkocht Elsing de woningen.[16] De nieuwe eigenaar/verhuurder werd Antoon de Werd, die al snel in die rol werd opgevolgd door zijn weduwe.[17]
Op woensdag 17 maart 1918 liet de weduwe De Werd een openbare verkoop houden in het café van de weduwe Antoon van den Eijnden. Ze verkocht haar woonhuis met erf en tuin te Deurne op het Derp, kadastraal sectie E de nummers 1507, 1508, 1509 en 124, groot 898 aren. De nieuwe eigenaar werd Andries Lutters, als lasthebber van Mathieu Kamm, koopman wonende te Sittard, voor een bedrag van 830 gulden. Daarmee waren het huis aan de Liesselseweg en de drie huisjes weer in één hand verenigd, zoals ze onder Baas en Elsing ook waren.[18] Nog datzelfde jaar, op 31 oktober en 14 november 1918, liet Kamm, in de herberg van Jan Nicolaas Rakels, zijn huis met in totaal 7.748 m² grond door notaris De Leeuw publiek verkopen. Voor 6.150 gulden werd de 33-jarige Helmondse bakker Antoon Hendriks de nieuwe eigenaar. Hendriks liet de drie woningen in de oude boerderij in 1929 slopen en de drie erven tot een perceel tuin verenigen, kadastraal bekend als E 2262.[19] Daarmee eindigde de geschiedenis van die drie huisjes daar. De grond was voortaan tuin bij het huis Oude Liesselseweg 50.
Het huidige huis[bewerken | brontekst bewerken]
Na de sloop van de oude panden stond er lange tijd niets op deze percelen. Ze horden als land bij Oude Liesselseweg 50. Op een zeker moment werd de grond door de gemeente Deurne aangekocht. Aangrenzend werd in 1988 de Stadhoudersweg aangelegd, en over het erf van de oude boerderij hierboven de parallel lopende Peppel. Het huidige huis Peppel 8, direct oostelijk van beide vroegere erven, werd gebouwd in 1991. Rond 1989 was de grond nog eigendom van de gemeente Deurne.[20]
Bronnen, noten en/of referenties
|